Κώστας Κρομμύδας: «Πολυδιάστατες οι γυναίκες, συνεχίζουν να με εκπλήσσουν»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Κάθε του νέο βιβλίο, είτε βασίζεται σε αληθινή ιστορία είτε έχει προκύψει από μια εμπειρία του, καταφέρνει να μπαίνει στην καρδιά του αναγνωστικού κοινού, που είναι, κυρίως, γυναικείο. Ισως επειδή οι ηρωίδες του είναι γυναίκες -οι οποίες όπως ομολογεί ο ίδιος τον γοητεύουν και δεν παύουν να τον εκπλήσσουν συνεχώς- ίσως επειδή τα θέματά του και η ιδιαίτερη ευαισθησία με την οποία τα προσεγγίζει τις αγγίζουν βαθιά. Χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι τα βιβλία του δεν «μιλούν» στους άντρες.

Τουναντίον, τους ξεκλειδώνουν πόρτες, που οδηγούν στην καλύτερη κατανόηση των εκπροσώπων του -καθόλου- ασθενούς φύλου, που εξακολουθούν να ταλαιπωρούνται, να ταπεινώνονται, να γίνονται θύματα, ακόμα και στις μέρες μας.

Ο λόγος για τον βραβευμένο Κώστα Κρομμύδα, ο οποίος την Κυριακή 14 Μαΐου βρέθηκε στην Πάτρα για την παρουσίαση του νέου του βιβλίου «Κι ως την άλλη μου ζωή θα σε λατρεύω» (εκδ. Διόπτρα) και σήμερα μιλά στην εφημερίδα «Πελοπόννησο», φωτίζοντας πτυχές της ιστορίας του αλλά και του εαυτού του. Κι ακόμα, μοιράζεται ένα πολύ ευχάριστο νέο που τον αφορά ως ηθοποιό.

Ποιο το φιτίλι που πυροδότησε τη δημιουργία του νέου σας βιβλίου;

Αρχικά, η σκηνή όπου πέρυσι το Πάσχα, Μ. Παρασκευή, μια νεαρή κοπέλα έψελνε στην εκκλησία. Οποιος διαβάσει το βιβλίο θα καταλάβει. Φυσικά, υπήρχαν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου οι βιογραφίες όλων των μεγάλων ρεμπετισσών.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο γέννησε, εκείνη τη μέρα, την ιδέα και αυτομάτως στο κεφάλι μου δημιουργήθηκε ο βασικός κορμός του βιβλίου.

Τι σας γοητεύει στο ρεμπέτικο τραγούδι και στις γυναίκες που έζησαν στον κόσμο του, περιτριγυρισμένες από άντρες;

Ολη η εποχή κατά την οποία το ρεμπέτικο τραγούδι ήταν στην ανάπτυξή του, διακατέχεται από μοναδική γοητεία. Αυτό που θαυμάζω περισσότερο όμως στις ρεμπέτισσες είναι το γεγονός ότι αψήφησαν κανόνες και πρέπει της εποχής και απέδειξαν ότι η νύχτα δεν ανήκει μόνο στους άνδρες. Εκαναν μια επανάσταση, ενδεχομένως χωρίς να το έχουν επιδιώξει, και κατάφεραν να πείσουν πολλές άλλες γυναίκες πως ο προορισμός τους δεν είναι μόνο το να γίνουν σύζυγοι, μητέρες, νοικοκυρές, όπως συνηθιζόταν. Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία ήταν υποδεέστερη των ανδρών, σε βαθμό που πολλές φορές κανείς δεν μετρούσε την γνώμη τους.

Η ηρωίδα σας η Μενεξιά, καίτοι μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο και στη συνέχεια έρχεται αντιμέτωπη με το σκληρό πρόσωπο της ζωής, δε λυγίζει, αλλά επιλέγει να παλέψει με τα θεριά. Θελήσατε να περάσετε κάποιο μήνυμα στις σημερινές γυναίκες, που καίτοι ζουν στον 21ο αιώνα, βιώνουν την κακοποίηση και τον εξευτελισμό;

Το γεγονός ότι ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει έκτοτε στην κοινωνία σε αυτό το θέμα, είναι από μόνο του θλιβερό. Στο βιβλίο μου βλέπουμε τον προσωπικό αγώνα της Μενεξιάς, η οποία ανέχθηκε και υπέμεινε συμπεριφορές, χειραγωγήσεις και κακοποίηση, παρόλο που ήταν ένα κορίτσι ατίθασο και με τσαγανό. Ωστόσο, έδωσε μάχη για τα δικαιώματά της σε μια κοινωνία ανδροκρατούμενη. Τραγούδησε βιωματικά και στάθηκε περήφανη και αδίστακτη δίπλα σε άνδρες, δείχνοντάς τους το δικαίωμά της να ζει όπως θέλει, να ντύνεται όπως θέλει, να ερωτεύεται όπως θέλει, να ερμηνεύει όπως θέλει.

«Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε αναγκάσει να κάνεις πράγματα που δεν θες» συμβουλεύει η έμπειρη ρεμπέτισσα Αντωνία την άβγαλτη Μενεξιά. Σήμερα, εξακολουθούν να βγαίνουν στο φως περιστατικά παρενόχλησης και βιασμού. Είναι πάντα στο χέρι των γυναικών να πουν «Οχι»;

Δεν είναι, και αυτό ακριβώς εννοώ με τα λόγια μου παραπάνω. Η Μενεξιά ήταν από «τη φύση της» ασυμβίβαστη και μια κοπέλα με δυνατή προσωπικότητα που έλεγε χωρίς φόβο όσα ήθελε να πει. Σας πληροφορώ ότι στην πορεία θα δείτε μια αλλαγή της. Ο φόβος είναι απαίσιο συναίσθημα που, δυστυχώς, αποβάλλεται πολύ μα πολύ δύσκολα. Μακάρι να ήταν εύκολο, αλλά ακόμα και οι πιο δυνατοί χαρακτήρες αδυνατούν να ορθώσουν ανάστημα και φωνή και να πουν το ΟΧΙ.

«Η πραγματική αγάπη δε σε φυλακίζει, αλλά σε κρατά ελεύθερη μέσα στην αγκαλιά της» διαβάζουμε, όπως και ότι «Η αληθινή αγάπη δεν ξεθωριάζει από τον χρόνο». Φταίει η εποχή μας, φταίμε εμείς ή κάτι άλλο που φαντάζει, σε πολλούς, σπάνιο να τη συναντήσεις και να τη βιώσεις;

Μακάρι να έφταιγε η εποχή. Ανέκαθεν υπήρχαν χειριστικοί άνθρωποι αλλά και άνθρωποι που απλά θα σε αγαπήσουν χωρίς να έχουν την απαίτηση να αλλάξουν κάτι σε σένα. Είναι ίσως δύσκολο να τους συναντήσεις, αλλά το θέμα είναι να έχεις ανοιχτά τα μάτια σου αλλά και την καρδιά σου για να τους δεχτεί, όταν εμφανιστούν.

Οι γυναίκες κρατούν πρωταγωνιστικό ρόλο στα βιβλία σας. Τι σας ελκύει στην ψυχοσύνθεσή τους; Βοηθούν σύζυγος και κόρη στη βαθύτερη κατανόησή τους;

Βοηθούν όλες οι γυναίκες που υπήρξαν και υπάρχουν γύρω μου. Οι άνδρες έχουμε πάνω-κάτω ίδια προφίλ συμπεριφοράς, αλλά κυρίως σκέψης. Αντιθέτως, ο τρόπος σκέψης των γυναικών είναι πολυδιάστατος και ακόμη και στα 52 μου συνεχίζετε να με εκπλήσσετε.

Μετράτε 12 βιβλία. Γυρίζοντας πίσω στον χρόνο, όταν πρωτοξεκινήσατε να γράφετε φανταζόσασταν την επιτυχία και τις βραβεύσεις που σας περίμεναν; Πώς νιώθατε τότε ως «πρωτάρης»;

Ούτε κατά διάνοια. Δεν ξεκίνησα να γράφω με σκοπό να πετύχω όσα πέτυχα. Κάθε χρόνο, όμως, έβαζα και βάζω έναν νέο στόχο και επικεντρώνομαι σε αυτόν. Oλα χτίζονται με σύνεση και πολλή δουλειά.

Ιστορία για νέο βιβλίο υπάρχει στο μυαλό σας;

Φυσικά, πάντα…!

Εκλογές σήμερα. Τι προσδοκάτε από αυτές;

Προσδοκώ από τους Eλληνες πολίτες σύνεση και λογική όταν θα βρίσκονται πάνω από την κάλπη.

Θα μας πείτε και για τη συμμετοχή σας στη γαλλική ταινία «Το παιδί που μετρούσε τον κόσμο», η οποία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του Μετίν Αρντιτί; Συναισθήματα/εμπειρία;

Είναι υπέροχο να συμμετέχεις σε μια διεθνή παραγωγή ως ηθοποιός! Η εμπειρία είναι μοναδική και η συνεργασία άψογη. Για δύο εβδομάδες είμαι στις Σπέτσες λόγω των γυρισμάτων.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News