Κρύο κοτόπουλο

Κωνσταντίνος Μάγνης

Πάνε σαράντα (και ένας) χρόνοι από τότε που θύμα μιας πυκνής χιονόπτωσης ήταν ένα κοτόπουλο. Δεν πάγωσε στο χιόνι. Ηταν ήδη νεκρό. Μην το κάνουμε γκραν γκινιόλ: Ηταν μαγειρεμένο. Το κοτόπουλο προοριζόταν για έναν πατρινό φοιτητή στην Αθήνα. Το
μετέφερε ο αδελφός του που συνταξίδευε με μια παρέα άλλων φοιτητών μέσω λεωφορείου του ΟΣΕ. Αλλά το όχημα από την Αχαϊα πιάστηκε στην Κορινθία. Πλάκωσε χιόνι μέρα μεσημέρι κάπου στο Δερβένι και η Εθνική Οδός- τότε Νέα, αλλά τα είχε τα χρονάκια
της- έγινε απροσπέλαστη. Το πούλμαν, όπως και τα άλλα οχήματα, ακινητοποιήθηκαν για ώρα πολλή. Μοιραία, το κοτόπουλο κατασπαράχθηκε από την παρέα. Ο αδελφός της ιστορίας, που το περίμενε πεινασμένος στην Αθήνα, ακόμα θυμάται την τραγωδία(του) εκείνη. Ολοι οι άλλοι θυμούνται το χιόνι. Εκείνος, το κοτόπουλο.

Η παρέα είχε γελάσει με την κατάσταση, όπως και οι άλλοι αποκλεισμένοι επιβάτες, έστω και αν είχε πάρει ο διάολος τα προγράμματα, και δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα για να
ειδοποιήσεις οποιονδήποτε. Οι γονείς προφανώς θα ανησυχούσαν, αλλά οι γονείς ανησυχούν εξ επαγγέλματος. Το χιόνι ήταν μια εξτρα ορντινέρι- εκτός προγράμματος, εξόχως απρόοπτη- κατάσταση.

Ο Ηρακλής, αφότου πέρασε με άριστα το δίλημμα στη
διασταύρωση Αρετή Οδός- Λεωφόρος Εωσφόρου και Λαγνείας (δεν ήταν δύσκολο, η Αρετής είχε το πράσινο, η Λαγνείας το κόκκινο φανάρι), έπεσε σε άλλη διχάλα: Να υποδεχόμαστε με θετική διάθεση τα αναπάντεχα ή μήπως να ανατιναζόμαστε μετά των
αλλοφύλων όπως ο Γεωργάκης Ολύμπιος; Ο Ηρακλής επέλεξε την πρώτη κατεύθυνση, το ίδιο και οι φοιτητές της ιστορίας μας, που βέβαια δεν μπορούσαν να κάνουν και αλλιώς.

Αλλά τότε ήταν μόλις 1981. Ούτε καν ΠΑΣΟΚ. Οι καιρικές προγνώσεις δεν ήταν εξελιγμένες έτσι που να ξέρουμε τι ώρα θα πέσει ψιχάλα σε ποιο σημείο των βρεγματικών μας οστών,
όπως σήμερα. Οι ζωές ήταν παντρεμένες με το τυχαίο και με τις χαμηλές πτήσεις και απαιτήσεις. Χιονίζει; Θα παγιδευτείς . Οι δρόμοι δεν ήταν υποχρεωμένοι να ανταποκριθούν σε προγράμματα. Τα οχήματα μπορεί και να ανάψουν καθ’ οδόν. Τα δρομολόγια μπορεί να ισχύουν κατά τον πίνακα, μπορεί και όχι. Τα αεροπλάνα λογικά θα φτάσουν, αλλά έχουν απογειωθεί πράγματι; Και τι ώρα;

Ανωμαλίες που δεν στοίχιζαν σε απτό κόστος, δεν ήταν αιτία πένθους και οργής. Και βέβαια στα ταξίδια είχες μάθει να
ρεμβάζεις αντιμέτωπος με ένα κινούμενο τοπίο και όχι να παρηγορείσαι μέσα από κινούμενα ψηφία μιας οθόνης. Αυτή ήταν η χώρα μας, ο τεχνολογικός πολιτισμός της. Δεν τον αναπολούμε. Αλλά αυτό το δικαίωμα στη συνέπεια, στην κανονικότητα, στην
τελειότητα, μας δίνει πολλά, αλλά κάτι μας παίρνει.

Οι φοιτητές του ταξιδιού εκείνου έμαθαν με τα χρόνια ότι το Κράτος οφείλει να σε σέβεται, να σε διευκολύνει, να σε ελευθερώνει, να σε ανεβάζει σε ιπτάμενο χαλί, αλλά δεν έπαψαν να έχουν στην ψυχή τους και τη μνήμη τους την πείνα για συνοδευόμενα κοτόπουλα. Με αποτέλεσμα να θυμώνουν λιγότερο εύκολα από όσο θα έπρεπε, αλλά με τη στάση αυτή αφήνουν χώρο στο μυαλό τους και περισσότερη δημιουργία ή έστω περισσότερη πλάκα.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω