Κρίστυ Κουνινιώτη

Πολίτης του κόσμου, όπως χαρακτηρίζει τον εαυτό της, γυναίκα αυτόνομη, δυναμική, δημιουργική, δραστήρια, φέρει στις αποσκευές της «γερές» σπουδές, που ξεκίνησαν από τις καλές τέχνες. Πριν από 14 χρόνια, η Λιάνα Ζωζά εγκαταστάθηκε στην Πάτρα, ανοίγοντας την γκαλερί Cube, που πλέον έχει εδραιωθεί, διαρκώς εξελισσόμενη, ανοιχτή στις προκλήσεις. Δεν είναι τυχαίο που η ίδια την αποκαλεί αιώνια έφηβη -κάτι στο οποίο, αν μη τι άλλο, ταιριάζουν απόλυτα.

-Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια; Η μικρή Λιάνα πώς ήταν, αλήθεια;

Η μικρή Λιάνα ήταν ακριβώς όπως είναι και σήμερα! Ετοιμη κάθε πρωί για μια καινούργια περιπέτεια! Για να πω την αλήθεια τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ όμορφα! Με πολλούς φίλους, παιχνίδι στις γειτονιές μέχρι αργά το βράδυ, τα καλοκαίρια και τους γονείς και τα δύο αδέλφια μου, που πάντα με θεωρούν ικανή να γυρίσω τον κόσμο ανάποδα για να πετύχω αυτά που θέλω και το στηρίζουν.

-Σπουδάσατε στην Καλών Τεχνών στο Μπόλτον, Επικοινωνία, Δημόσιες Σχέσεις και Διαφήμιση, στο Λέστερ, όπου κάνατε και το μεταπτυχιακό σας στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Ενδιαφέρουσα «βεντάλια». Τι καθόρισε τις επιλογές σας και πώς καθόρισαν εσάς τα χρόνια στο εξωτερικό;

Ολα τα παραπάνω είναι στο πλαίσιο πως θεωρώ τον εαυτό μου πολίτη του κόσμου. Μου αρέσουν οι διαφορετικότητες και η συμπερίληψή τους, όπως και το να γνωρίζω συνεχώς καινούργια πράγματα. Οι καλές τέχνες ήταν ο μεγάλος έρωτας που στη  συνέχεια έγινε επιθυμία για τη  γνωριμία με το έργο άλλων καλλιτεχνών και το Art Management. Το να βγαίνεις από την Ελλάδα, σου δίνει τη δυνατότητα να ανοίξεις τα φτερά σου, αν και η επιστροφή σε αυτή τη χώρα σε προσγειώνει μάλλον απότομα.

Ενα μεγάλο μέρος των συνεργατών μου είναι καλλιτέχνες διαφορετικών εθνικοτήτων και θα έλεγα πως συνεργάζομαι μαζί τους με μεγαλύτερη ευκολία.

-Επιστροφή στην Αθήνα, όπου εργαστήκατε επτά χρόνια στην γκαλερί Ζουμπουλάκη στο Κολωνάκι, ως gallery manager. Ποια τα «δώρα» της εκεί εργασιακής σας εμπειρίας; 

Ημουν τυχερή, γιατί έζησα τη μεγάλη άνθηση της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα στην περίοδο αυτή και συνεργάστηκα με σημαντικούς καλλιτέχνες. Δεν είναι λίγο το να έρχεσαι σε καθημερινή επαφή με τον Γιάννη Μόραλη, χωρίς με αυτό να θέλω να υποτιμήσω κανέναν από τους υπόλοιπους συνεργάτες και πήρα σημαντικά πράγματα, ενώ έδωσα και εγώ από τη δική μου πλευρά.

-Η Πάτρα σάς περίμενε, όμως. Πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σας να την κάνετε βάση σας, χωρίς να γνωρίζετε πρόσωπα και καταστάσεις, και να ανοίξετε εδώ την γκαλερί Cube;

Η απόφαση ήταν πολύ εύκολη και το σύμπαν συνωμότησε παρέα με το ότι αισθανόμουν πως είχα κλείσει τον κύκλο μου και παράλληλα είχε ξεκινήσει η οικονομική κρίση και η Πάτρα φαινόταν δελεαστική μιας και δεν υπήρχε μια γκαλερί σύγχρονης τέχνης. Η κρίση, οικονομική και κοινωνική, κράτησε πολύ περισσότερο από όσο όλοι υπολογίζαμε, αλλά η Cube εδραιώθηκε και συνεχίζει να προχωρά και να εξελίσσεται, σπάζοντας τα στερεότυπα πως οι ποιοτικές γκαλερί μπορούν να υπάρχουν μόνο στην Αθήνα.

–Cube, ετών σχεδόν 14. Πώς θα περιγράφατε την πορεία της έως τώρα, με τα ωραία/τα ζόρικα, και τι αγαπάτε στο δημιούργημά σας;

Η Cube είναι και θα παραμείνει μια αιώνια έφηβη! Αν και πιστεύω πως πάντα υπάρχουν δύσκολες καταστάσεις σε μια δημιουργική δουλειά, αυτό που αγαπώ είναι να μπαίνω στην γκαλερί μου κάθε πρωί και να ξεκινάω την ημέρα μου με χαρά! Επίσης, αγαπώ το ότι είναι ένας ζωντανός χώρος που με κρατά σε εγρήγορση.

-Κι όταν γράφετε για έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα περί την τέχνη, τι σας ιντριγκάρει; 

Υπάρχουν δύο ενότητες με τις οποίες ασχολούμαι σε αυτό το κομμάτι. Η μία αφορά τα άρθρα και η άλλη τις συνεντεύξεις. Στα άρθρα μου αυτό που επιδιώκω είναι να φέρω τον αναγνώστη απέναντι στην σύγχρονη τέχνη χωρίς φόβο, αλλά με πάθος. Στις συνεντεύξεις υπάρχει η γοητεία της συνομιλίας και της εμπιστοσύνης για να ειπωθούν διαφορετικές πλευρές του συνομιλητή μου.

Εσείς και το Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης της Πάτρας. Πρόσφατη σχέση. Ποιες οι προκλήσεις της; 

Η σχέση αυτή ξεκίνησε όταν υπήρξε η επιθυμία να ενταχθούν και άλλες μορφές τέχνης στο σημαντικό αυτό φεστιβάλ. Μιας και μου αρέσουν οι προκλήσεις εννοείται πως δέχτηκα, ξεκινώντας με την επιμέλεια ενός project στην αρχή και στην συνέχεια, πέρυσι, ανέλαβα πολλά πράγματα που αφορούν πια και την οργάνωση και το management.

-Οι υποχρεώσεις της γκαλερί απαιτούν χρόνο και, σαφώς, άγχος –δημιουργικό, σύμφωνοι. Συνδυαστικά με τις οικογενειακές σας υποχρεώσεις, ως σύζυγος και μαμά μιας κορούλας, πώς τα πάτε;

Αυτό μάλλον δεν θα πρέπει να το ρωτήσετε σε εμένα (γέλια). Θα έλεγα πως δεν κάνω κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνουμε όλοι μας σε μια σκληρή καθημερινότητα, όσοι εργαζόμαστε. Υπάρχουν καλές και κακές ημέρες, απλά θέλω να πιστεύω πως οι πρώτες είναι περισσότερες. Η δουλειά μου είναι ιδιαίτερα απαιτητική, αλλά θέλω να αφήνω τον χώρο της ωραίας συνύπαρξης.

-Στις όποιες δυσκολίες, γενικά, ποια «όπλα» διαθέτει η φαρέτρα σας και σε ποια εκπαιδεύετε τη μοναχοκόρη σας;

Της αυτονομίας, το να στηρίζομαι κυρίως στον εαυτό μου και όταν υπάρχουν δυσκολίες να σηκώνομαι εύκολα και να συνεχίζω. Επίσης, θέλω να χαίρομαι στην καθημερινότητά μου, να δημιουργώ και να αντιμετωπίζω την τοξικότητα που υπάρχει γύρω μας σε αρκετά μεγάλο βαθμό πια και να έχω προσκλήσεις και προκλήσεις που με πάνε πιο πέρα!

-Στοίχημά σας -στη ζωή και τη δουλειά σας;

Να έχω πάντα επιλογές! Πιστεύω αυτό είναι το πιο σημαντικό!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News