Λούση Χριστοδούλου: «Η μεγάλη μου αγάπη ήταν, είναι και θα είναι το πιάνο»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Σπούδασε Γεωλογία, αλλά οι μεγάλες αγάπες διεκδικούν και κερδίζουν. Ετσι, επικράτησε η μουσική, μέσα από την οποία διαγράφει μια επιτυχημένη πορεία με επιδίωξη πάντα το άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Η μουσικός, διευθύντρια της Νεανικής Χορωδίας της Πολυφωνικής Λούση Χριστοδούλου μοιράζεται με την «Π» σταθμούς της ζωής της.

Εντονότερες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;
Οι εντονότερες μνήμες που έχω από τα παιδικά μου χρόνια είναι τελείως συνυφασμένες με το παιχνίδι, το καλοκαίρι και την ανεμελιά που συνοδεύει την παιδική ηλικία.

Σπουδάσατε Γεωλογία, αλλά δοθήκατε στη μουσική. Πώς σας κέρδισε;
Η μουσική υπήρξε η μεγάλη μου αγάπη από τα παιδικά μου χρόνια, όταν ξεκίνησα να παρακολουθώ μαθήματα πιάνου. Οπότε όταν πέρασα στο Πανεπιστήμιο απλά προσπάθησα να βρω μια ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο τελείως διαφορετικά αντικείμενα. Τελειώνοντας τις σπουδές μου στη Γεωλογία, αφοσιώθηκα αποκλειστικά στη μουσική, και κυρίως στο πιάνο, ως μία μάλλον φυσική και αναμενόμενη εξελικτική πορεία.

Στην Πολυφωνική Χορωδία Πάτρας πότε και πώς βρεθήκατε;
Ο Σταύρος Σολωμός, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Πολυφωνικής, ήταν ο δάσκαλός μου στο μάθημα της Αρμονίας στο ωδείο όπου φοιτούσα. Ετσι βρέθηκα στα 19 μου χρόνια χορωδός στη Μικτή Χορωδία της Πολυφωνικής και στη συνέχεια συνοδός πιάνου, πρώτα στην Παιδική και αργότερα στη Μικτή Χορωδία και την Εμμέλεια.

Διδάσκετε πιάνο και θεωρητικά, διευθύνετε τη Νεανική Χορωδία της Πολυφωνικής, Μικτή Χορωδία, συνοδεύετε μόνιμα στο πιάνο τη Μικτή Χορωδία της και το γυναικείο φωνητικό σύνολό της «Εμμέλεια». Τι αγαπάτε σε κάθε μια από αυτές τις ενασχολήσεις σας;
Η μεγάλη μου αγάπη ήταν, είναι και θα είναι πάντα το πιάνο, ειδικά η συνοδεία. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος για τον οποίο συνοδεύω δύο από τα χορωδιακά σχήματα της Πολυφωνικής αλλά και τις σχολές κλασικού και σύγχρονου τραγουδιού του ωδείου. Είναι πολύ όμορφο να συνεργάζεσαι με άλλους ανθρώπους και μαζί να προσπαθείτε να φτάσετε στο καλύτερο δυνατό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Είναι επίσης πολύ μεγάλη ευθύνη, αλλά και μεγάλη πρόκληση ταυτόχρονα. Αλλη μία μεγάλη πρόκληση για μένα αποτελεί η ιδιότητά μου ως διευθύντρια της Νεανικής Χορωδίας της Πολυφωνικής. Εχουμε όλοι μαζί έναν κοινό στόχο μέσα από μια διαδικασία δημιουργική πάνω από όλα. Για μένα το σημαντικό δεν είναι το άψογο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, αλλά η διαδρομή μέχρι να φτάσεις σε αυτό. Αλλά και η εκπαιδευτική διαδικασία είναι πολύ σημαντική. Η λαχτάρα του να μεταδίδεις τις γνώσεις σου είναι ίσως από τα πιο σημαντικά προτερήματα ενός δασκάλου.

Εχετε συνεργαστεί με Σαββόπουλο, Κατσαρό, Κηπουργό Μαυρουδή, συμμετείχατε ως χορωδός σε παραγωγές του Studio Οπερας ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, μετράτε συναυλίες, διαγωνισμούς και βραβεύσεις εντός και εκτός συνόρων. Πώς θα περιγράφατε την έως τώρα πορεία σας;
Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα τις μουσικές μου σπουδές ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έφτανα να έχω αυτή την πορεία. Είμαι ευτυχής γιατί είχα την τύχη να γνωρίσω και να συνεργαστώ με πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες τόσο μέσα στο πλαίσιο του χορωδιακού όσο και στο πλαίσιο του σολιστικού τραγουδιού. Αλλωστε, και η συνεργασία με σπουδαίους λυρικούς καλλιτέχνες (Ειρήνη Καράγιαννη, Χάρης Ανδριανός, Γιάννης Χριστόπουλος κ.ά.) προέκυψε μέσα από μία διαδρομή που πολλές φορές στην πορεία της υπήρξε δύσκολη, αγχωτική και επίπονη.

Στις δυσκολίες, γενικά, ποια τα ισχυρά σας όπλα;
Επιμονή, υπομονή αλλά και αισιοδοξία. Ακόμα και στις πιο δύσκολες καταστάσεις πάντα υπάρχει μια αχτίδα φωτός.

Ετοιμάζεστε για το πολυαναμενόμενο Χριστουγεννιάτικο Κοντσέρτο της Πολυφωνικής. Συναισθήματα;
Πλησιάζει ένα ακόμα σημαντικό κοντσέρτο. Τα συναισθήματα ποικίλλουν. Σίγουρα κυριαρχεί μια γλυκιά προσμονή, η οποία όμως συνοδεύεται από άγχος και αίσθημα ευθύνης. Ολοι οι συντελεστές θέλουμε να ανέβουμε στη σκηνή και να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να αποδώσουμε τη μαγική ατμόσφαιρα των γιορτινών αυτών ημερών με όσο το δυνατόν καλύτερο τρόπο.

Στόχοι/όνειρα;
Οσοι λένε ότι η μουσική γαληνεύει το σώμα και το πνεύμα έχουν απόλυτο δίκιο. Επειδή, λοιπόν, η εποχή στην οποία ζούμε πολλές φορές μάς δείχνει την άσχημη πλευρά της, σκέφτομαι πως μέσα από τη μουσική μπορούμε να πάμε κόντρα σε αυτή την ασχήμια. Ονειρεύομαι, λοιπόν, έναν κόσμο στον οποίο μόνο η μουσική μπορεί να με οδηγήσει. Στόχοι; Πάντα υπάρχουν στόχοι… είναι στο χέρι μας να τους επιτύχουμε…

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News