Μαρία Βάρσου: Μια «σπασμένη κολόνα» και η Φρίντα

Πελοπόννησος Newsroom

Ενα μεγάλο αφιέρωμα στη φοιτητική και νεανική δημιουργία με τίτλο «The New New» παρουσιάζει το Video Art Μηδέν, στο πλαίσιο των online προβολών βιντεοτέχνης που πραγματοποιεί, σε συνεργασία με τις σημαντικότερες σχολές καλών τεχνών και οπτικοακουστικών τεχνών της Ελλάδας, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να παρακολουθήσει ένα πανόραμα της τρέχουσας παραγωγής των σπουδαστών και της επόμενης γενιάς καλλιτεχνών στον τομέα της βιντεοτέχνης.

Στο αφιέρωμα ανταποκρίθηκαν και συμμετέχουν με επιμελημένες ενότητες έργων προπτυχιακών ή/και μεταπτυχιακών φοιτητών: Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (ΑΣΚΤ), το Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), το Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ, το Τμήμα Εικαστικών & Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα, το Τμήμα Φωτογραφίας & Οπτικοακουστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής (ΠΑΔΑ), το Τμήμα Τεχνών Ηχου & Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα, καθώς και 2 τμήματα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στο Ναύπλιο, το Τμήμα Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών και το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών.

Σε μία επιπλέον μικτή ενότητα, με τίτλο «Generation Next», παρουσιάζονται έργα νέων δημιουργών, πρόσφατων αποφοίτων και σπουδαστών από διάφορες σχολές της Ελλάδας που συγκεντρώθηκαν από την τελευταία ανοικτή πρόσκληση του Video Art Μηδέν.

Το φοιτητικό αφιέρωμα είναι διαθέσιμο διαδικτυακά έως 30 Απριλίου στο κανάλι του Video Art Μηδέν στο youtube.

Ανάμεσα στους συμμετέχοντες του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, βρίσκουμε και την Μαρία Βάρσου, την οποία οι περισσότεροι τη γνώρισαν μέσα από τους X-Saltibagos. Η Μαρία Βάρσου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1974. Οπως γράφει και η ίδια στο βιογραφικό της: «Σπούδασε δημοσιογραφία και για πολλά χρόνια μοιραζόταν ανάμεσα στο κυνήγι της είδησης και τα πικ-απ, μέχρι να την κλέψει οριστικά το τσίρκο και το κουκλοθέατρο. Διδάχτηκε τσίρκο στις Escuela de Circo de Alcorcon και Escuela del Arte της Μαδρίτης, καθώς και κουκλοθέατρο δίπλα στον Στάθη Μαρκόπουλο. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας θεάτρου δρόμου “X-Saltibagos” και της ομάδας κουκλοθεάτρου “Πλαγγόνες”». Μάλιστα, το 2017 εξέδωσε στις εκδ. Απαρσις το πρώτο της βιβλίο, την παιδική νουβέλα-παραμύθι “Μια φλόγα στη Σκοτεινούπολη”.

Τη Μαρία Βάρσου τη βρίσκουμε στο έργο «The Portrait Project». Πρόκειται για την ερμηνεία πορτρέτων γνωστών ζωγράφων όπως των Φρίντα Κάλο, Αν – Μαρία Ζίλμπερμαν, Μπερτ Μοριζό, Γκυστάβ Κουρμπέ, Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ και άλλων, από φοιτητές ηθοποιούς και performers με υπεύθυνη καθηγήτρια την Εμμανουέλα Βογιατζάκη Κρουκόβσκι και του Πανεπιστημίου της Ρεγγίνα (Καναδά) με υπεύθυνη την καθηγήτρια Kathryn Bracht. Το έργο αυτό ήρθε ως απάντηση στην απομόνωση που δημιούργησε η πανδημία Covid-19 που είχε ως αποτέλεσμα να κλείσει τα θέατρα και όλους τους χώρους τέχνης αποξενώνοντας τους καλλιτέχνες από το φυσικό τους περιβάλλον.

Οπως σημειώνει και η ίδια μιλώντας στην «Π»: «Φοιτώ στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στο Ναύπλιο, στο 4ο έτος. Το project σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο της Ρεγγίνα του Καναδά που δούλευαν ήδη οι φοιτητές πάνω σε κάποιους διάσημους πίνακες. Οι φοιτητές του δικού μας πανεπιστημίου και συγκεκριμένα από τα μαθήματα της Εμμανουέλας Βογιατζάκη Κρουκόφσκι “Πολυμέσα και Παραστατικές Τέχνες” και “Το ένδυμα στις Παραστατικές Τέχνες” διάλεξαν μέσα από αυτούς τους πίνακες. Εγώ διάλεξα το Broken Column της Φρίντα Κάλο. Μετά από μεγάλη έρευνα σχετικά με τηνσυγκεκριμένη ζωγράφο αλλά και με το συγκεκριμένο έργο της εστίασα στην ψυχολογική αλλά και σωματική κακοποίηση που υφίστανται οι γυναίκες σήμερα πόσω μάλλον τότε, στα χρόνια που έζησε η ζωγράφος».

Στο βίντεο τη βλέπουμε με κόκκινο φόρεμα, να κόβει κομμάτια του με ένα ψαλίδι και μετά μπροστά σε μια ραπτομηχανή να δημιουργεί ένα μικρότερο φόρεμα. Οπως μας λέει: «Διάλεξα “φόρεμα” γιατί αν δεις φόρεμα θα σκεφτείς γυναίκα, το φόρεμα είναι η επιβολή της κοινωνίας ενάντια στη φύση της, διάλεξα να το φορά και να είναι κόκκινο για να συμβολίσω τις πληγές της, ψυχικές και σωματικές. Ενα ψαλίδι που κόβει για να ελευθερωθεί και μια ραπτομηχανή που γεννά. Μια γυναίκα γεννά αλλά αυτό που φέρνει στον κόσμο έχει κάτι από αυτήν. Οσο και να θέλει να το ασπρίσει, όσο και να θέλει να το παραδώσει χωρίς σταγόνα κόκκινου πάντα οι πληγές της θα είναι αποτυπωμένες πάνω σε αυτό».  

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω