Μαρίνα Γιώτη: «Αναγκαίες οι γέφυρες επικοινωνίας για τα παιδιά»

Η Μαρίνα Γιώτη μιλά για τη σημασία της ενίσχυσης της ενσυναίσθησης στα παιδιά, την ανάγκη τους να επικοινωνήσουν, τα όρια που πρέπει να τους τίθενται, τη μαγεία των λέξεων.

Μαρίνα Γιώτη: «Αναγκαίες οι γέφυρες επικοινωνίας για τα παιδιά»

Συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας και εικονογράφος, έχει καταφέρει με τα βιβλία της, που ξεχωρίζουν για τις δυνατές τους ιστορίες και τον σεβασμό στους μικρούς αναγνώστες, να αγγίζει βαθιά παιδιά και ενήλικες. Με αφορμή τον ερχομό της στην Πάτρα για το βιωματικό σεμινάριο που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 11 Οκτωβρίου (ώρα 11:00) στην «Εστία Επιστημών Πατρών «Κωνσταντίνος Δημητριάδης» (Αγ. Παρασκευής Πλατάνι), η Μαρίνα Γιώτη μιλά για τη σημασία της ενίσχυσης της ενσυναίσθησης στα παιδιά, την ανάγκη τους να επικοινωνήσουν, τα όρια που πρέπει να τους τίθενται, τη μαγεία των λέξεων.

– Ποιος ο στόχος του σεμιναρίου για το οποίο έρχεστε στην Πάτρα και σε ποιους απευθύνεται;
To Σάββατο 11 Οκτωβρίου θα είμαστε στην Πάτρα για ένα βιωματικό σεμινάριο που απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας γενικής και ειδικής αγωγής, νηπιαγωγούς γενικής και ειδικής αγωγής, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, λογοθεραπευτές και εργοθεραπευτές, επαγγελματίες που δουλεύουν με παιδιά, αλλά και γονείς που επιθυμούν να βελτιώσουν την επικοινωνία τους με τα παιδιά διασκεδάζοντας.
Ο στόχος μας είναι να δείξουμε πώς μπορούν οι επαγγελματίες που ασχολούνται με τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν την παιδική λογοτεχνία για να ενισχύσουν την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας, αλλά και ως εργαλείο επικοινωνίας και διαχείρισης των συναισθημάτων.
Μαζί μου θα είναι μια ομάδα εκπαιδευτικών (μεταξύ άλλων ειδικοτήτων τους) που εκτιμώ πολύ και θεωρώ ότι όλοι έχουμε κάτι να μάθουμε από εκείνες: η εκπαιδευτικός και υπεύθυνη εκπαίδευσης του Εκπαιδευτικού Οργανισμού Πόλκα-Φροέλεν Πόλκα Χατζηιωάννου-Σταθοπούλου, η θεατροπαιδαγωγός Αφροδίτη Κορέτση και η εκπαιδευτικός, εκπαιδεύτρια εκπαιδευτών στη Θετική Διαπαιδαγώγηση & σύμβουλος Attachment Parenting Φωτεινή Καραγρηγόρη.

– Πιστεύετε ότι οι γονείς και οι δάσκαλοι σήμερα είναι επαρκώς προετοιμασμένοι για να χτίσουν ουσιαστική σχέση με τα παιδιά και να τα στηρίξουν σε κρίσιμα ζητήματα;
Σίγουρα είναι πιο προετοιμασμένοι από όσο ήταν οι προηγούμενες γενιές. Εχουμε προχωρήσει πολύ και σε αυτό το θέμα, αλλά καθώς η γνώση μας εξελίσσεται υπερθετικά υπάρχουν συνεχώς νέες τεχνικές που μπορούμε να μάθουμε και να εφαρμόσουμε.

-Ποια στοιχεία πρέπει να διαθέτει ένας εκπαιδευτικός, ώστε να αξιοποιήσει ένα παιδικό βιβλίο με στόχο να ανοίξει μια «ασφαλή» συζήτηση στην τάξη για συναισθήματα όπως ο φόβος, η ζήλια, η απόρριψη, η διαφορετικότητα;
Διάθεση και φαντασία. Στο σεμινάριο προσφέρουμε πολλές ιδέες, αλλά βλέπουμε πολύ συχνά τους εκπαιδευτικούς, ή και άλλες ειδικότητες, να τις χρησιμοποιούν ως μια μαγιά και να τις απογειώνουν στις τάξεις τους!

– Η βία ανηλίκων παρουσιάζει έξαρση. Από πού ξεκινάει το κακό και κατά πόσο θεωρείτε ότι μπορεί η παιδική λογοτεχνία να γίνει «όπλο» εναντίον του;
Η παιδική λογοτεχνία εξασκεί τους αναγνώστες στην ενσυναίσθηση που θεωρώ βασικό εργαλείο –δεν μου αρέσει η λέξη όπλο– για να «μπούμε στα παπούτσια του άλλου» και να κατανοήσουμε την οπτική γωνία του. Ομως, και η επικοινωνία είναι σημαντική και το «Μίλα μου», στο οποίο βασίζεται μεγάλο μέρος του σεμιναρίου, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την ιστορία της ΑΝ για να βοηθήσει τα παιδιά να χτίσουν γέφυρες επικοινωνίας με τους σημαντικούς ενήλικες στη ζωή τους, αλλά και τους συνομηλίκους τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το βιβλίο χρησιμοποιείται από εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους ακόμα και σε περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης ή bullying.

– Τα παιδιά στην πλειοψηφία τους, ωστόσο, αδιαφορούν για τα βιβλία, όντας εθισμένα σε κινητά, τάμπλετ κ.λπ. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Το σχέδιο της κυβέρνησης που βάζει «stop» στην πρόσβαση ανηλίκων κάτω των 15 ετών στα social media θα λειτουργήσει, θεωρείτε, αποτελεσματικά;
Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει αν εμείς οι ενήλικες βάζουμε όρια στη χρήση τους. Πότε και πόσο χρησιμοποιούν τα κινητά (και άλλες οθόνες) τα παιδιά μας πρέπει να είναι αυστηρά οριοθετημένο. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο, αλλά είναι πιο δύσκολο να τσακώνεσαι συνεχώς για το ίδιο θέμα. Η ανάπτυξη του εγκεφάλου των παιδιών μας εξαρτάται από τη δυνατότητά μας να βάλουμε όρια. Θεωρώ την κίνηση της κυβέρνησης σωστή, γιατί το πρόβλημα έχει να κάνει με το τι κάνουν και οι άλλοι γονείς. Αν δεν ισχύσει για όλους, τότε το παιδί μας, που μπορεί να μην είναι στα social, νιώθει απομονωμένο. Ας δώσουμε την ευκαιρία στα παιδιά μας να ζήσουν μια πιο ανέμελη και χαρούμενη παιδική ηλικία. Ας είναι η φαντασία τους, η φύση και η σύνδεση με τους άλλους η απόδρασή τους από την όποια καθημερινότητα τα πιέζει.

– Το βιβλίο σας «Μίλα μου» αγγίζει το θέμα της επικοινωνίας. Με το μοίρασμα, το άγχος, η θλίψη, ο φόβος χάνουν το βάρος που πλακώνει την παιδική ψυχή. Ποια τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνει ένας εκπαιδευτικός για να βοηθήσει ένα παιδί να εκφραστεί;
Ας ξεκινήσει με μια ιστορία και ας αφήσει τα παιδιά να του δείξουν τον δρόμο…

– Επικοινωνώντας ως συγγραφέας με παιδιά, τι σας έχει εντυπωσιάσει περισσότερο ως προς τον τρόπο που ερμηνεύουν τα μηνύματα των βιβλίων σας;
Οτι βρίσκουν συμβολισμούς και έννοιες που μπορεί να μην είχα σκεφτεί. Στο «Μίλα μου» η ΑΝ βάζει το πετραδάκι της στην τσέπη. Σε ένα σχολείο μού είπαν ότι η τσέπη είναι σαν την ψυχή. Εκεί βάζουμε τα πολύτιμά μας ή ακόμα και τα χέρια μας όταν νιώθουμε ανασφάλεια. Δεν το είχα σκεφτεί. Το βρήκα υπέροχο!

– Εσείς, αλήθεια, πώς ήσασταν ως παιδί και τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με την παιδική λογοτεχνία;
Πολύ αθλητικό! Αλλά αγαπούσα και αγαπώ πολύ τα βιβλία. Διάβαζα και διαβάζω πολύ. Πάντα θαύμαζα συγγραφείς και εικονογράφους και με μάγευε ο κόσμος τους.

– Είστε μητέρα μιας κόρης στην εφηβεία. Πώς καταφέρατε να χτίσετε μια σχέση εμπιστοσύνης μαζί της;
Ακόμη… το προσπαθώ. Είναι μαραθώνιος, όχι αγώνας ταχύτητας και αλλάζει με κάθε φάση που περνάει. Προσπαθώ να γίνομαι και εγώ καλύτερη και ελπίζω μεγαλώνοντας να μου συγχωρήσει τα όποια λάθη και ανεπάρκειές μου, γιατί ξέρει ότι την αγαπώ όσο τίποτα.

– Στο βιβλίο σας «Γέτι η δύναμη του ακόμη» μιλάτε για τη μαγική λέξη «ακόμη», που βοηθά τον μικρό ήρωά σας να καταλάβει τη σημασία της προσπάθειας. Ποιες οι δικές σας μαγικές λέξεις;
Ακόμη. Τώρα. Ευγνώμων. Είμαι εδώ. Σ’ αγαπώ… Οι περισσότερες λέξεις έχουν μαγεία –έχει να κάνει περισσότερο, νομίζω, με το πώς τις χρησιμοποιείς.

*Δηλώσεις συμμετοχής στο σεμινάριο απαραίτητες εδώ