Μια οικτρή ιστορία αλαζονίας, εγκλήματος και τιμωρίας
Το κύριο άρθρο της “Π” γράφει για τον Ακη Τσοχατζόπουλο.
ΟΙΚΤΡΟ να μνημονεύεται ένας εκλιπών πολιτικός άρχοντας με λόγους που παραπέμπουν σε ιστορίες εκκωφαντικού ατομικού εκφυλισμού. Αλλά αν αυτό ισχύει για την περίπτωση του Ακη Τσοχατζόπουλου, η αναπόφευκτη αυτή υπόμνηση οφείλεται σε καθαρές προσωπικές του επιλογές και ευθύνες, οι οποίες σκίασαν και εξαφάνισαν την προγενέστερη διαδρομή του. Η οποία είχε λάμψη. Αλλά όχι ουσία.
Ο ΕΚΛΙΠΩΝ υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές της μεταπολιτευτικής περιόδου. Συνδέθηκε με ηχηρές στιγμές της, αλλά όχι και τόσο με τα επιτεύγματά της. Με τα ύστατα λυπηρά του έργα εξελίχθηκε σε μια από τις παραφωνίες της περιόδου, η οποία, ωστόσο, ήταν από τις λαμπρότερες περιόδους της ελληνικής δημόσιας ζωής, καθώς στη διάρκειά της θεμελιώθηκε η ανθεκτικότερη δημοκρατία που γνώρισε η χώρα.
ΑΛΛΑ η περίοδος αυτή είχε και παθογένειες. Μια από αυτές, πηγή πολλών δεινών, ήταν η τάση κομμάτων, πολιτικών μηχανισμών και παραγόντων να καθεστω- ποιούνται. Αυτό επέτρεψε, με τη σειρά του, καταχρηστικά φαινόμενα και συμπεριφορές που έβλαψαν τον τόπο και έδωσαν αναδρομικά δικαιώματα στους δυσφημιστές της δημοκρατίας.
Ο ΙΔΙΟΣ ο εκλιπών, εξελίχθηκε σε αρνητικό πρότυπο μυθιστορηματικού ήρωα. Στο πρόσωπό του εκδηλώθηκαν παθολογικές δόσεις αλαζονίας, φιλαυτίας, βουλιμίας, με μολιερικών προδιαγραφών στοιχεία αυτο-νομιμοποίησης. Λογοδότησε για τα έργα του. Η ιστορία θα αναλάβει τα περαιτέρω. Χωρίς όμως καθεστωτικές περιχαρακώσεις, αυτονομήσεις και δόμηση προσωπικών αυτοκρατοριών, δεν θα είχε προσλάβει τέτοια ηχηρά χαρακτηριστικά ο εκμαυλισμός.
ΓΙΑ ΟΛΑ αυτά υπήρξαν ευθύνες, που δεν αναλήφθηκαν με θάρρος. Τις καταλόγισε όμως ο λαός. Οταν η πολιτική κρύβεται από την ευθύνη, θα έρθει η ώρα που νομοτελειακά η εκδίκηση της μοίρας, κατά τα πρότυπα των τραγωδιών.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
