Μην τον ρωτάς τον Συρανό

Κωνσταντίνος Μάγνης

Το καλοκαίρι έρχεται, ο κόβιντ φεύγει. Παίρνει ακόμα ζωές, αλλά τι είναι δώδεκα και δεκαεπτά νεκροί την ημέρα μπροστά στους εκατόν είκοσι των αρχών του έτους; Πλέον η επικαιρότητα μας εισάγει (πιο) καινά δαιμόνια. Αμμοθύελλες στο Ιράκ, ευλογιά των πιθήκων, ένα κρούσμα λέπρας μη ανησυχητικό, και ένα ψόφιο θεόρατο ποντίκι, στην παραλία της Αγυιάς, που κατά τους ειδικούς πρόκειται για διασταύρωση ποντικού με κάστορα, κάτω από συνθήκες που δεν θέλουμε να εικάσουμε, ακούγονται γενικά διάφορα ανατριχιαστικά γύρω από ποντίκια, αρουραίους, κουνέλια, άμα είναι να ανακατευθούν και οι κάστορες δεν θα πάνε καλά τα πράγματα. Τουλάχιστον οι σκίουροι ζουν στα δέντρα και κρατάνε χαρακτήρα. Μένει να μάθουμε γιατί η ευλογιά του πιθήκου λέγεται του πιθήκου,
και πόσο επικίνδυνο είναι να έχεις χιμπατζή στο σπίτι. Κάποια στιγμή θα μας πουν. (Ρωτάει και ο χιμπατζής)

Τουλάχιστον ο κόβιντ υποχωρεί αποδυναμωμένος. Και οι μάσκες υποχωρούν. Δεν περιμέναμε την 1 η Ιουνίου, φυσικά. Πελάτες και προσωπικό καταστημάτων τις είχαν μισοαφαιρέσει εδώ και μέρες. Πλησιάζοντας η ημερομηνία της ξελεφτερίας, τα πρόσωπα
αποκαλύπτονται γυμνά, δίνοντας περίπου την όψη του ανθρώπου που τον ήξερες με πυκνό γένι μια ζωή και ξάφνου ξυρίζεται.

Σε περιμένει μια έκπληξη όταν βλέπεις τη μορφή ενός ανθρώπου που δεν είχες δει ακάλυπτη. Μας συνέβη σε καταστήματα με τα οποία έχουμε συστηματική συναλλαγή. Βλέπουμε τα πρόσωπα των νεότερων υπαλλήλων. Μας ήταν οικεία μόνο το βλέμμα τους, οι
κινήσεις τους, η φωνή τους. Και τώρα χωρίς τη μάσκα, η φαντασία που συμπλήρωνε τα ελλείποντα στοιχεία, διαλύεται όπως το όνειρο σκορπίζει με το απότομο ξύπνημα και αποχωρεί τρέχοντας και μαζεύοντας άρον άρον τα σώβρακά του. Τώρα, σε υποδέχεται η
πραγματικότητα. Η μύτη, τα ζυγωματικά, τα χείλη, το πηγούνι. Ενας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος από εκείνον που είχες κατατάξει στα μητρώα σου. Περίπου όπως συμβαίνει με
τους ανθρώπους της ραδιοφωνίας. Μάλλον, όπως συνέβαινε, τον καιρό που δεν υπήρχαν διαφημίσεις, φέισμπουκ, προωθητικοί μηχανισμοί, κοσμικό ρεπορτάζ ή παράλληλες απασχολήσεις. Ακουγες τη φωνή και φανταζόσουν το πρόσωπο. Κατά κανόνα, έπλαθες μια μορφή στιβαρή, τετράγωνη, γοητευτική, λεπτεπίλεπτη, αιθέρια, ποιητική, ανάλογα με το ηχόχρωμα, την ώρα μετάδοσης, και το αντικείμενο της εκπομπής, και αυτή η κατασκευαστική διαδικασία πρόσθετε μαγεία στην ακρόαση. Όταν ερχόταν η στιγμή να δεις τον εκφωνητή στην κανονική του μορφή, επερχόταν συνήθως απογοήτευση. Ηταν απίστευτο πόσο η φαντασία μπορούσε να πέσει έξω, αλλά και ήταν δυσεξήγητο γιατί το
ηχόχρωμα Α ενεργοποιούσε τον συνειρμό Χ: Αυτό οφειλόταν προφανώς στην προκατάληψη που μας δημιουργούν οι προσλαμβάνουσες της εμπειρίας, δένοντας με την επιθυμία.
Φαίνεται ότι οι άνθρωποι από νωρίς εμβολιαζόμαστε με ιδεότυπα αρμονικών μορφών, καταλήγοντας μέσα από τα σχήματα αυτά να βλέπουμε τους γονείς και τους συγγενείς μας, όπως και τον ίδιο τον εαυτό μας. Όταν μετά από δεκαετίες πέσει στα χέρια σου μια παλιά
φωτογραφία, παραξενεύεσαι: Ετσι ήταν ο πατέρας μου ; Ετσι ο παππούς μου; Και έτσι ήμουν εγώ;

Ζούμε την αλήθεια, μέσα από πλάνες. Είναι άλλο πράγμα πώς είναι ο κόσμος και άλλο πώς τον κατανοούμε. Το εύρος της διάθλασης αποτυπώνει το ευεπίφορο του ψυχισμού μας στο αυτοπαραμύθιασμα. Ισχύει για τα πρόσωπα, τις έννοιες,τα αρώματα, τα χρώματα, τις λέξεις, τις εμπειρίες, τις μαρτυρίες, τις εντυπώσεις, τις γεύσεις και φυσικά για την πρόσληψη του άλλου ως ερωτικού όντος. Κάπου εκεί μπαίνει στη σκηνή ο Συρανό
αποκαλύπτοντας τη μεγάλη του μύτη. Η Ρωξάνη σοκάρεται διαπιστώνοντας πως εκείνον είχε ερωτευθεί αλλά στο πρόσωπο του Κριστιάν. Τελικά διαλέγει τον Κριστιάν, αλλά ζητάει από τον Συρανό να της κάνει κανένα τηλέφωνο μια στο τόσο, ενώ ο Κριστιάν στο σαλόνι βλέπει μπάλα και φωνάζει οε,οε, ανύποπτος.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω