Ο άγιος και το αγιάζι

Κωνσταντίνος Μάγνης

Παλιά τα πράγματα ήταν πιο απλά. Εκανε ο Αβελ τις σπονδές του και ο καπνός από τη θράκα έφτανε στον ουρανό, γιατί ήταν καλό παιδί και άξιο παλικάρι, ενώ ο καπνός του Κάιν, που ήταν μοχθηρός και εσχατιάρης, δεν γινόταν δεκτός. Ουστ. Βέβαια, το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό, γιατί ο Κάιν ζήλεψε και σκότωσε τον Αβελ, ενώ αν ο καπνός του έφτανε επίσης στα ουράνια ο φόνος δεν θα είχε συμβεί, ο Αβελ θα ζούσε και μπορεί ο Κάιν με τον καιρό να μαλάκωνε. Αλλά δεν μπορούμε να παρέμβουμε ούτε στη βούληση του Κυρίου, ούτε στις σελίδες της Βίβλου. Ο γέγραφε, γέγραφε.

Με τα χρόνια ο πολιτισμός έγινε περίπλοκος και ο Κύριος αρνείται να αφήνει τα πράγματα να ξεδιαλύνονται με τέτοιες εξόφθαλμες διαδικασίες. Και όχι μόνο αυτό, αλλά οι συνθήκες έχουν αντιστραφεί. Ευκολότερα φτάνει στον ουρανό ο καπνός από τα θυσιαστήρια και τα θυμιατήρια του κάθε Κάιν, παρά των αγνών και άδολων Αβελ της διπλανής πόρτας που η καλοσύνη τους ποδοπατιέται μέσα σταις πολλαίς συνάφειαις και ομιλίαις αλλά και την επιτηδειότητα των Κάιν, των Φαρισαίων, των Γραμματέων και των Σπουδαιοφαναίων της κεντρικής πόρτας, που φιγουράρουν σε θέσεις πρώτης προβολής. Και όχι μόνο αυτό: Ο καλός από τον άδικο δεν ξεχωρίζει. Και να τώρα που μάχονται οι δημοσιογράφοι και οι αναλυτές, οι ερευνητές και οι επιθεωρητές, οι ανακριτές και οι εισαγγελείς, για να αποδώσουν δίκαιο. Και μαζί τους πασχίζει και η κοινή γνώμη. Είναι λοιπόν ένοχος ή αθώος ο πατήρ Αντώνιος, ο άνθρωπος που μέχρι χθες αναγνωρίζαμε ως άγιο εν ζωή, ιεραπόστολο και ισάξιο των Σβάιτσερ και Ντυνάν, και που τώρα κατέστη δακτυλοδεικτούμενος για ασέλγειες, κακοποιήσεις, στραβά μάτια σε διαφθορά και ακολασία, κακοδιαχείριση πόρων και άλλα αποτρόπαια, με βάση διαρροές για μαρτυρίες ή μαρτυρίες για διαρροές ή και τα δύο, συν την ψυχογραφική ανάλυση συνεντεύξεων, σύμφωνα με την οποία εξετάζεις τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται το μικρόφωνο κάποιος ον κάμερα, και αποφαίνεσαι ως απόφοιτος της σχολής του Γιουνγκ περί ενοχής ή αθωότητας.

Ο Αγιος Αντώνιος έμεινε στην ιστορία, παροιμιωδώς πλέον, για τα μαρτύριά του. Ο
σημερινός Αντώνιος, άγιος μέχρι χθες, χρεώνεται μαρτύρια των άλλων, μικρών και
μεγάλων, και εμείς τώρα σταυροκοπιόμαστε βέβαιοι πλέον για την ενοχή του όπως μέχρι προχθές προεξοφλούσαμε την αγιοσύνη του.

Διασταυρωθήκαμε μαζί του, προ πενταετίας, επί σκηνής μάλιστα, όταν εξέθετε τους αγώνες του και τους κοινωφελείς σκοπούς του, με ήρεμο πάθος και πίστη και πειστικότητα, σαν μια προσωποποίηση της ελληνοορθόδοξης γλυκιάς αλλά και ασκητικής αρετής. Το ίδιο πρόσωπο ήταν τότε, που ο καπνός του έφτανε στον ουρανό, το ίδιο και τώρα, που ο καπνός του γυρίζει οικτρά σαν φούμο και πίσσα κατά πάνω του. Εμ βέβαια, λένε κάποιοι, φαινότανε από τότε. Α, όχι, λένε οι άλλοι, φαινόταν και τότε και τώρα αγνός και άσπιλος, και η σύγχυσή του είναι η τρικυμία του αδικούμενου. Η εκδοχή της αλήθειας περνάει όχι μέσα από την εκτίμηση δεδομένων- τι ξέρουμε για δαύτα;- αλλά μέσα από το φίλτρο του ψυχισμού μας, των προδιαθέσεων και των προκαταλήψεών μας. Η αλήθεια, εν τέλει, είναι υπόθεση συναισθηματική, η αίσθησή της γι’ αυτήν, πλάθεται σε μεγάλο βαθμό μέσα στο
εργαστήριο της ψυχής μας. Η πορεία του καπνού πάει κατά τον αέρα τελικά. Σήμερα φυσάει νοτιάς. Ο καπνός παίρνει τη διαταγή και φεύγει για το δρομολόγιό του. Ο Κάιν στο μεταξύ κάνει την κορόιδα, δεν ψήνει τίποτα, και άντε να τον πάρεις χαμπάρι. Θα σου πω εγώ όταν πεθάνεις, του λέει ο Κύριος, αλλά μέχρι τότε έχουμε καιρό.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω