Ο Δαυίδ Ναχμίας στην «Π» με αφορμή τη συναυλία του: «Τραγούδια που δεν γερνάνε!»

Παναγιώτης Ρηγόπουλος

Η επικείμενη συναυλία του Δαυίδ Ναχμία στην Πάτρα, με τίτλο «Ελληνικές Καντσονέτες του Μεσοπολέμου» αποτελεί μια προσπάθεια αναβίωσης ενός μουσικού είδους που, όπως περιγράφεται, «πέρασε στην αφάνεια κάποια στιγμή χαμένη σας στην οχλαγωγία, στο θόρυβο, σε φωνές πιο δυνατές, σε φωνές και μελωδίες ρεμπέτικου, λαϊκού, πολιτικού τραγουδιού». Ο Ναχμίας, ως θεματοφύλακας του «ελαφρού» πενταγράμμου και βιγλάτορας της μουσικής ιστορίας του τόπου μας, αφιερώνει την καριέρα του στην «αναζήτηση του παραθεωρημένου κομματιού της Ελλάδας», το οποίο ο ίδιος, μιλώντας στην «Π», χαρακτηρίζει ως «θησαυρό» που είναι «καταχωνιασμένο σε ντουλάπια και σε κούτες».

Η συναυλία του μουσικού και δημοσιογράφου Δαυίδ Ναχμία δεν είναι απλώς μια μουσική εκδήλωση, αλλά μια πολιτιστική πράξη ανασκαφής και αναβίωσης. Μέσα από τις «Ελληνικές Καντσονέτες του Μεσοπολέμου», ο Ναχμίας προσκαλεί το κοινό να επανασυνδεθεί με ένα παραγνωρισμένο, αλλά πολύτιμο κομμάτι της ελληνικής μουσικής κληρονομιάς, αναδεικνύοντας τη διαχρονική τους αξία και τη δύναμή τους να «γιατρέψουν» και να «μορφώσουν», σε αντίθεση με την έλλειψη μιας συνεκτικής εθνικής μουσικής πολιτικής.

Ο Ναχμίας παροτρύνει τους παρευρισκόμενους να φέρουν τα παιδιά τους, καθώς αυτά τα τραγούδια «δεν είναι τραγούδια για γέρους», αλλά «γράφτηκαν για παιδάκια που ερωτευόντουσαν στα 18 τους, στα 19, στα 20 τους χρόνια».

Η φύση των ελληνικών καντσονετών:

· Χαρακτηριστικά: Οι ελληνικές καντσονέτες περιγράφονται ως «ρομαντικά ελαφρά τραγούδια που άνθησαν από το μεσοπόλεμο έως τα πρώτα με τα πολεμικά χρόνια». Είχαν έναν ήχο που «δεν φώναζε, δεν κραύγαζε, δεν θρηνούσε, δεν εξεγείρετο. Αντιθέτως, Αντιθέτως ψιθύριζε γλυκά». Η μουσική τους χαρακτηριζόταν από «ευγένεια στην μελωδία» και «ροδοπέταλα στην παρτιτούρα».
· Κοινωνική σημασία: Αντιπροσώπευαν τον «ήχο μιας άλλης Ελλάδας, που ήθελε να ξεχάσει, να ελπίσει, να φλερτάρει ή να νοσταλγήσει». Αυτά τα τραγούδια αποτελούσαν «γιατρικά» για τις πληγές της εποχής τους, ικανά να «επουλώσουν τις δικές τους πληγές» και ακόμα και τις σημερινές.
· Ιστορικό αποτύπωμα: Ηταν το «δακτυλικό αποτύπωμα μιας εποχής», που άνθησε σε «δίσκους 78 στροφών» και έγραψε ιστορία σε «κοσμικά κέντρα, σε θέατρα επιθεώρησης».

Η οπτική του Δαυίδ Ναχμία για το παρελθόν:
· Η «Αλλη Ελλάδα»: Ο Ναχμίας αναζητά μια «Ελλάδα του μισόφωτου, του εσωτερικού σαλονιού, του πικάπ, του γραμμοφώνου», μια Ελλάδα που «δεν μπορεί να την βρει κανείς, ούτε σε εγχειρίδια, ούτε σε επετείους».
· Συνύπαρξη θλίψης και χαράς: Αν και η αναδρομή στο παρελθόν μπορεί να κρύβει «λίγη θλίψη», ο Ναχμίας υπογραμμίζει ότι «η θλίψη πολλές φορές είναι λυτρωτική» και ότι «όλη η ζωή βασίζεται σε αυτές τις αντιδιαστολές». Αυτή η προσέγγιση τον οδήγησε να εξερευνήσει τα «σεντούκια του 20ού αιώνα που είναι αριστουργηματικά».
· Εκπαιδευτική διάσταση: Ο ίδιος δηλώνει στην «Π» «κερδισμένος» από αυτή την αναζήτηση, καθώς οι άνθρωποι του παρελθόντος τον «μόρφωσαν». Στόχος του είναι να μεταδώσει αυτή την εμπειρία στο κοινό, λέγοντας: «Ελάτε να δείτε και εσείς αυτό που είδα εγώ, γιατί πραγματικά αξίζει πολύ τον κόπο».
· Διαχρονικότητα έναντι εφήμερου: Ο Ναχμίας τονίζει τη διαχρονική αξία αυτών των τραγουδιών, που απευθύνονται στην «καρδιά», σε αντίθεση με τα εφήμερα που «απευθύνονται σε σπλήνα». Υποστηρίζει ότι οι νέοι που ακούν αυτά τα τραγούδια «δεν πρόκειται να γεράσουν ποτέ» και ότι «είναι καλύτερα κάποιος να ζει και να ψυχαγωγείται με τα διαχρονικά παρά με τα εφήμερα».

Η έλλειψη εθνικής μουσικής πολιτικής:
· Συγκεχυμένη Ταυτότητα: Ο Δαυίδ Ναχμίας εκφράζει την άποψη ότι «δεν υπάρχει» εθνική μουσική πολιτική στην Ελλάδα. Ενώ άλλες χώρες έχουν σαφείς πολιτισμικές αναφορές (π.χ. Κουνγκ Φου στο Χονγκ Κονγκ, Μότσαρτ στη Βιέννη), στην Ελλάδα «όταν έρχεσαι εδώ είναι λίγο συγκεχυμένο».
· Προσωπική ερμηνεία και υποβάθμιση: Κριτικάρει ότι «αναγορεύονται σε ύψιστα αυτά τα οποία καταλαβαίνει ο πορτιέρης της υπόθεσης», με αποτέλεσμα να «έχουμε αφήσει πολύ σημαντικά πράγματα». Ο Ναχμίας προτείνει ότι η «μόρφωση» είναι η λύση για την άρση αυτών των «κόμπων».

Πληροφορίες:
Τετάρτη 23 Ιουλίου (ώρα 21:00) στο Θεατράκι της Μαρίνας. Διοργάνωση: περιοδικό «Πατρινόραμα» .
· Συντελεστές: Δαυίδ Ναχμίας: Ενορχηστρωτής και εμπνευστής της συναυλίας.
· Μαζί του, ο λυρικός βαρύτονος Νικόλας Καραγκιαούρης και η σοπράνο Ρένα Στρούλιου.
· Η εκδήλωση πλαισιώνεται από τον Σύλλογο Αργεντίνικου Τανγκό «Περί χορού Εμμέλεια», χαρίζοντας στην παράσταση χορευτική αίσθηση εποχής.
· Κόστος Εισιτηρίου: 15 ευρώ, διαθέσιμα online μέσω του more.com.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News