Ο Φοίβος Δεληβοριάς έρχεται στην Πάτρα και μιλά στην «Π»: «Με ενοχλεί που η εξουσία κάνει την πάπια»

Κρίστυ Κουνινιώτη

O Φοίβος Δεληβοριάς, μετά από την παρουσίαση του «Anime», της τελευταίας σειράς τραγουδιών του, σε μία σειρά sold out παραστάσεων τη χειμερινή σεζόν, έρχεται στην Πάτρα και τα Παλαιά Σφαγεία, αύριο Παρασκευή, μαζί με τους συνεργάτες-φίλους του (τον Πατρινό Σωτήρη Ντούβα-τύμπανα, Κωστή Χριστοδούλου-πλήκτρα, Κώστα Παντελή-κιθάρες, Yoel Soto-μπάσο και Χρήστο Λαϊνά-κιθάρες, synth), για να παρουσιάσουν τη νέα του παράσταση.

Ο αγαπημένος τραγουδοποιός μιλάει στην «Π» για την αυριανή συναυλία, τις πηγές έμπνευσής του, τον φόβο του για το μέλλον, την ομορφιά της ζωής, όπως την αντιλαμβάνεται ο ίδιος.

Θα μας δώσετε το στίγμα της συναυλίας σας;

Αυτόν τον Σεπτέμβρη γίνομαι 50 ετών και θα ήθελα πολύ να ξεφυλλίσω τους δίσκους μου σαν φωτογραφικό άλμπουμ, ξεκινώντας από το τώρα, από το «Αnime» και ό,τι ακυκλοφόρητο αποφάσισα να παίξω, πηγαίνοντας προς τα πίσω.

Το «Αnime» μου έκανε κάπως ξεκάθαρο ότι κάθε μου άλμπουμ είναι η προσπάθειά μου να αποτυπώσω σε φωτογραφία την ψυχή μου σε κάθε ηλικία. Και δεδομένου ότι βγάζω δίσκους κάθε 4-5 χρόνια, αυτοί οι 8 δίσκοι είναι ο Φοίβος στα 15 του, στα 20, στα 25 κ.ο.κ. με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό: Ψυχικά κολλήματα, έρωτες, η κοινωνία, ο πολιτικός περίγυρος, οι φίλοι μου, τα πρόσωπα που αγάπησα…. Αν, λοιπόν, έρθουν στη συναυλία οι φίλοι που παρακολουθούν αυτή την εξέλιξη, μεγαλώνουμε μαζί και αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μαζί, νομίζω ότι κάτι θα έχουμε να μοιραστούμε.

Καταφέρνετε, πάντως, τα τραγούδια σας ν’ αγγίζουν βαθιά και να ευαισθητοποιούν σε ζητήματα της επικαιρότητας.

Αυτό που θέλω είναι να μεταδώσω τη δική μου συγκίνηση για ένα γεγονός. Αν κάτι μέσα μου είναι βαρύ σαν πέτρα, είτε αφορά ένα προσωπικό βίωμα είτε έναν έρωτα ή κάτι που προκάλεσε ένα γεγονός της επικαιρότητας, θέλω να το κόψω σε πάρα πολλά κομματάκια και να το μοιραστώ με μερικές χιλιάδες ανθρώπους. Αυτό κάνει την πέτρα πιο διαχειρίσιμη και, ίσως, εξαφανίζει τους λόγους ύπαρξής της.

Πώς λειτουργεί η δημιουργία όταν νιώθετε αυτή την πέτρα μέσα σας;

Σίγουρα θεραπεύει. Από παιδί, θυμάμαι ότι όταν κάτι με βάραινε έπαιρνα ένα στυλό, ένα μολύβι κι έφτιαχνα ένα κόμικς ή μια γελοιογραφία ή μια αφίσα κάποιας φανταστικής ταινίας που θα γύριζα ή έγραφα ένα μικρό διήγημα και μετά στίχους. Και όλη αυτή η φροντίδα να βάλεις στίχους στη σειρά, να δημιουργήσεις κάτι το οποίο να έχει αισθητική αυτοτέλεια και να είναι, παράλληλα, πρωτότυπο, σου εξασφαλίζει πολύ μεγάλη ισορροπία πόσω μάλλον όταν η αφορμή είναι κάτι που σε πόνεσε.

Τι σας φοβίζει για το μέλλον, όντας πατέρας μιας κόρης;

Αυτό που με φοβίζει, και ισχύει για όλη την Ευρώπη, είναι η επόμενη μέρα για τις νέες τεχνολογίες, το πώς εξαφανίζονται δουλειές, η ακρίβεια, η κλιματική αλλαγή… Ολα αυτά, αντί να συσπειρώσουν τις πιο φωτεινές πλευρές των ανθρώπων που θέλουν να πάνε τα πράγματα μπροστά, διατηρώντας, συγχρόνως, τον παράγοντα άνθρωπο πολύ ψηλά, συσπειρώνουν, μάλλον, ένα ένστικτο Dirty Harry που υπάρχει στην κοινωνία: Να σκοτώσουμε τους πιο φτωχούς, τους πιο αδύναμους, αυτούς που θέλουν να έρθουν από το εξωτερικό για να μας πάρουν τις δουλειές… Αντί να αντιπαρατεθούμε σε κάτι το συστημικό, που προέρχεται από ψηλά, είναι ανεξέλεγκτο και οδηγεί στην ανεργία, στη φτώχεια, στον φόβο, προτιμάμε να πάρουμε ένα πιστόλι, ή να δώσουμε μια εντολή για να πνιγούν ή να σκοτωθούν άνθρωποι που προσπαθούν να σωθούν από τα προβλήματά τους. Αυτό ήταν πάντα η αρχή του φασισμού.

Φοβάμαι, λοιπόν, όλο αυτό που έρχεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα και δεν μπορούμε να το σταματήσουμε όσοι ξέρουμε να μιλήσουμε λογικά. Και με ενοχλεί πάρα πολύ το γεγονός ότι η εξουσία κάνει την πάπια. Δεν μιλάει, αλλά προτιμά να χτυπήσει τους πολιτικούς αντιπάλους ή αυτούς που της ασκούν κριτική παρά αυτά τα πραγματικά τρομακτικά φαινόμενα.

Αισιόδοξος ή όχι;

Η φύση μου είναι να είμαι αισιόδοξος. Από την άλλη, δεν θέλω να είμαι αφελής και να λέω ότι όλα πηγαίνουν καλά. Πιστεύω ότι χρειάζεται μάχη για να μπορέσει ένας άνθρωπος να κρατήσει τη ζωή του και τον πολιτισμό του ακέραια. Και η μάχη αυτή πρέπει να οργανωθεί πολιτικά και πολύ σοβαρά.

Σχέδια για τον χειμώνα;

Εκκρεμεί η απόφαση για το αν θα πάνε για 2η σεζόν τα τηλεοπτικά «Νούμερα», κάνω τη μουσική για την παράσταση «Περλιμπλίν και Μπελίσα» του Λόρκα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου στο θέατρο «Πορεία», υπάρχουν προτάσεις για συνεργασίες και θέλω σιγά-σιγά να αρχίσω να γράφω καινούργια τραγούδια. Αυτή είναι η ζωή που ονειρεύομαι γι’ αυτόν τον χειμώνα.

«Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία» ο τίτλος του δεύτερου δίσκου σας. Για εσάς, η ζωή πότε είναι ωραία;

Οταν δίνεις χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση. Οταν πραγματικά ξεχειλίζεις από αγάπη για κάποιον άνθρωπο και του το λες και ας σε απορρίψει. Ή όταν είσαι φουριόζος να παρουσιάσεις κάτι καινούργιο που έφτιαξες και η ουσία για σένα είναι να το παρουσιάσεις και όχι πώς θα το πάρουν οι άλλοι. Οταν δίνεις αυτό που έχεις μέσα σου.

Info
Οι πόρτες ανοίγουν στις 20.00. Εναρξη: 21.30.
Γενική είσοδος: 15 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: Public,Discover bookstore, Γωνιά του βιβλίου, Το Θρανίo, viva.gr
Πληροφορίες: 6940 563589.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News