Ο Γιάννης Στάνκογλου έρχεται στην Πάτρα και μιλά στην «Π»: «Πειραματισμός στο θέατρο, αλλά με μέτρο»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Με εξαιρετικές κριτικές στις αποσκευές του κι έχοντας αγκαλιαστεί από το θεατρόφιλο κοινό, ο «Οιδίπους τύραννος» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα με τον Γιάννη Στάνκογλου στον ομώνυμο ρόλο, τη Μαριλίτα Λαμπροπούλου σε αυτόν της Ιοκάστης και δυνατό καστ, παρουσιάζεται τη Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου (ώρα 21:30) στο Θερινό Δημοτικό Θέατρο, στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας.

Ο πρωταγωνιστής της παράστασης μιλά στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» για τις απαιτήσεις του ρόλου του, το «πειραγμένο» αρχαίο δράμα, τους ζαλισμένους πολίτες, τον νέο τηλεοπτικό του χαρακτήρα.

Τι έχετε εισπράξει έως τώρα από τις αντιδράσεις του κοινού που έχει δει την παράσταση;

Από τη στιγμή που ξεκινάει και μέχρι να πέσουν τα τελευταία φώτα, ο κόσμος την παρακολουθεί αμίλητος, ακίνητος, συγκεντρωμένος και με πολύ μεγάλη ένταση. Αυτό, νομίζω, είναι δείγμα μιας καλής παράστασης και της επιτυχίας της και γεμίζει όλη την ομάδα με μεγάλη χαρά.

Υποδύεστε τον τραγιό Οιδίποδα. Τι σας γοητεύει σε αυτόν και τι απαίτησε από εσάς;

Καταρχάς, με γοητεύει το ίδιο το έργο, γιατί είναι πάρα πολύ γρήγορο, πάρα πολύ σύγχρονο, σαν να παρακολουθείς μια πολύ έντονη αστυνομική περιπέτεια με τρομερές ανατροπές. Κατά δεύτερον, όλες αυτές οι ανατροπές και οι μετακινήσεις του χαρακτήρα έχον εξαιρετικό ενδιαφέρον για έναν ηθοποιό.

Προκλήσεις;

Η πρόκληση, εκτός από αυτόν καθαυτό τον ρόλο, είναι η μάσκα. Ο Χορός, κι εγώ μαζί αφού είμαι μέρος του, όπως όλοι οι χαρακτήρες, φοράει μάσκες, τις οποίες έχει φτάξει η Μάρθα Φωκά. Οπότε αυτό το μπες βγες στον κόσμο της μάσκας ήταν μια πρόκληση και κάτι καινούργιο για μένα, που μου έχει δώσει πολλά για τη συνέχεια -υποκριτικά εννοώ.

Η Επίδαυρος προκαλεί δέος σε όσους πατάνε στη σκηνή. Εσείς πώς βιώνετε την εμπειρία; Αλλάζει κάτι με τα χρόνια;

Οχι, δεν αλλάζει τίποτα τελικά. Είναι όπως ακριβώς και την πρώτη φορά. Απ’ όταν υποδύθηκα τον Ετεοκλή στους «Επτά επί Θήβας», μετά τον Αγαμέμνονα, τον Προμηθέα και τώρα τον Οιδίποδα. Είναι πάντα ένας μαγευτικός τόπος, που σε αγκαλιάζει, που δεν σου επιτρέπει εύκολα το λάθος, και, ό,τι και να συμβεί, έχεις την αίσθηση ότι σε σπρώχνει, με την ενεργειακή του δύναμη, να συνεχίσεις.

Η παράστασή σας έχει σύγχρονες πινελιές Π.χ. τα κοστούμια. Φέτος έγινε μεγάλος σάλος με τις «πειραγμένες» παραστάσεις του αρχαίου δράματος. Η άποψη σας; Ορια υπάρχουν;

Στην τέχνη γενικά, κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχουν όρια. Ούτε στο θέατρο. Το θέατρο χρειάζεται πειραματισμό. Από κει και πέρα, θεωρώ ότι χρειάζεται ένα μέτρο. Το σημαντικό σε αυτά τα έργα είναι ο λόγος. Οι άνθρωποι που τα έχουν γράψει. Και πιστεύω ότι, από τη στιγμή που ασχολείσαι με τα συγκεκριμένα έργα, δεν μπορείς να βάζεις τον εαυτό σου πάνω από τους δημιουργούς τους -όσο κι αν θέλεις να κάνεις σύγχρονο θέατρο. Και η δική μας προσπάθεια είναι να γίνει -που είναι ούτως ή άλλως- σύγχρονος ο «Οιδίπους τύραννος», αλλά πιστεύω ότι η ουσία είναι ακουστεί ο λόγος και με τη συνδρομή της φαντασίας, το κείμενο να έρχεται πιο κοντά στο σήμερα -με την εικόνα κυρίως.

Ο σκηνοθέτης της παράστασης Σίμος Κακάλας γράφει ότι «πολύ συχνά στο χείλος μιας καταστροφής διαπιστώνουμε ότι το κακό που πολεμάμε είμαστε εμείς οι ίδιοι». Εσείς το έχετε διαπιστώσει σε κάποα φάση της ζωής σας;

Νομίζω ότι, καθημερινά, αν είσαι άνθρωπος με ενσυναίσθηση και συνειδητοποιείς τι γίνεται γύρω σου, δεν μπορείς να το αποφύγεις. Οταν, για παράδειγμα, βλέπεις ότι καίγεται ο Εβρος τρεις μέρες και δεν υπάρχουν τα μέσα για να σβήσει η φωτιά, χωρίς να φυσάει, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά.

Σας θυμώνει αυτό;

Πάρα πολύ. Ο θυμός, όμως, κάποτε ήταν κάτι άλλο. Τώρα νιώθουμε σαν να έχουμε φάει σαν άνθρωποι, σαν κοινότητα, ένα τρομερό μπουκέτο κατάμουτρα και αντιδρούμε ζαλισμένοι, χωρίς να έχουμε ανακτήσει τις αισθήσεις μας, δυστυχώς.

Πρόοδο περιμένετε;

Εχει να γίνει καιρό πρόοδος, νομίζω. Να, τώρα ταξιδεύω από Αθήνα για Λάρισα κι έχω δει τρία βουνά, και τα τρία καμένα. Για ποια πρόοδο να μιλήσεις; Δεν καταλαβαίνω… Αν δεν είσαι κοντά στη φύση, έχεις χάσει το παιχνίδι. Δεν αρκεί μόνο να είσαι καλός άνθρωπος και να φέρεσαι καλά στους συνανθρώπους σου. Το ίδιο καλά πρέπει να φέρεσαι και στο περιβάλλον στο οποίο ζεις.

Θέατρο φέτος θα κάνετε;

Οχι. Αποφάσισα να ξεκουραστώ. Εχω ανάγκη από ανάσες, από καινούργια πράγματα και είναι η πρώτη φορά που δίνω αυτό το μπόνους στον εαυτό μου μετά από 23 χρόνια σερί θεάτρου. Οπότε ήρθε η ώρα να πάρω μια ανάσα και να επιστρέψω δυνατότερος.

Και καλά θα κάνετε. Υπάρχει, όμως, η τηλεόραση.

Ε, ναι, δεν γίνεται αλλιώς. Ηθοποιοί είμαστε στην Ελλάδα, όπου δεν μπορείς να έχεις κομπόδεμα για να ζήσεις 1-2 χρόνια χωρίς να δουλεύεις. Μακάρι να το καταφέρναμε, αλλά, δυστυχώς, είναι ανέφικτο.

Πείτε μας, λοιπόν, για τον ρόλο σας στο «Ναυάγιο».

Υποδύομαι τον Ιπποκράτη, ένα λιμενικό, που σώζει θύματα του ναυαγίου. Είναι πολύ περίεργος χαρακτήρας, θα ανακαλύψω σιγά-σιγά… Είναι δύσκολος κι εμένα μ’ αρέσουν τα δύσκολα, οπότε θα μου δώσει τη δυνατότητα να ψαχτώ ξανά.

Κοιτάζοντας την πορεία σας, έως τώρα, σαν ταινία, τι «βλέπετε»;

Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος, είμαι χορτάτος, έχω κάνει πράγματα που δεν τα είχα φανταστεί καν πριν από πολλά χρόνια, είμαι ευγνώμων και δεν θα άλλαζα τίποτα. Περιμένω τον φετινό χειμώνα, που θα είμαι πιο ξεκούραστος, για να βάλω τον εαυτό μου σε άλλες ράγες, πιο καθαρές.

info:
Προπώληση: viva.gr και στα σημεία προπώλησης του Φεστιβάλ.
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 22 ευρώ, μειωμένο 17 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων, ΑμεΑ).

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News