Ο Μάξιμος και το Μαξίμου

Κωνσταντίνος Μάγνης

Eίμαστε ρωμιοί Κωνσταντινουπολίτες, προσδιόρισε ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, ο πρώην υπουργός με το ρωμαϊκό, αλλά όχι ρωμέικο βαπτιστικό όνομα, ευρισκόμενος στην Κωνσταντινούπολη, την οποία οι Τούρκοι επιμένουν να αποκαλούν Ιστανμπούλ,για τις αγιοκατατάξεις που πραγματοποιήθηκαν στο Πατριαρχείο. Η απόφανση αυτή ασφαλώς και είναι βάσιμη από τη σκοπιά των πολιτισμικών καταβολών και του κυρίαρχου σημείου εθνικής αναφοράς.

Και καλά μεν εμείς, το ξεκαθαρίσαμε δια στόματος Μαξίμου του νέο-Ομολογητή, άλλωστε το προαιώνιο και ανεπούλωτο εθνικό τραύμα επικεντρώνεται στην απώλεια της Πόλης, η οποία στη συλλογική μνήμη έχει τη θέση του ορμητηρίου. Αλλά οι ρωμιοί Κωνσταντινουπολίτες, τι ήσαν άραγε; Πολίτες της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η οποία συν τω χρόνω, και αφού οι παπικοί έκαναν τα κόλπα τους, αποτέλεσε αυτόνομη επικράτεια και ανέπτυξε τα δικά της πολιτισμικά χαρακτηριστικά, που πάει να πει γλώσσα, θρήσκευμα, πολιτική ταυτότητα και αίσθηση του ανήκειν. Αλλά τότε δεν υπήρχαν έθνη.

Οι άνθρωποι προσδιορίζονταν πρωτίστως από το σημείο προέλευσης και εκκίνησης. Εξ ου και το ερώτημα δεν ήταν «τι είσαι», αλλά «από πού έρχεσαι». Πόθεν έρχεσαι και πούθε κατεβαίνεις, που λέει η ταυτολογία. Κατά κάποιο τρόπο, η πόλις, με την πολιτική και διοικητική έννοια, σε προσδιορίζει ταυτοτικά. Τι είσαι; Ρωμιός. Σε περιγράφει η λέξη.

Είμαστε ρωμιοί λοιπόν, Κωνσταντινουπολίτες. Ομως η σημαία μας δεν είναι κιτρινόμαυρη, με δικέφαλο αετό, αλλά γαλάζιες λωρίδες με λευκά χωρίσματα, που συμβολίζουν βουνό και θάλασσα, διότι πατρίδα μας είναι και αυτά και εκείνα, όπως σωστά συνόψισε ο Πολέμης. Η έννοια του ρωμιού εμπεριέχει και την έννοια του Ελληνα, αποφλοιωμένου βέβαια από τις παλιές θρησκευτικές δοξασίες- αλλά όχι και από τις αρχαίες παραδόσεις που μέρος τους χριστιανικοποιήθηκε- και απλοποιημένου ως προς τη γλώσσα. Ρωμιοί, ελληνόγλωσσοι, με έναν Παρθενώνα στη μέση, με εξιδανίκευση, νοσταλγία και ρηχή οικειοποίηση του παρελθόντος, για το οποίο καυχώμαστε, όχι επειδή έχουμε εμβαθύνει στα συστατικά του, Πλάτωνες, Ηράκλειτοι και τα τοιαύτα, αλλά από επιθυμία να υψώνουμε τον ίσκιο μας. Ιδιότυπο κράμα λαού, διττή συνείδηση, δικέφαλος αετός εν τέλει.

Και περήφανος, και γοητευτικός, και αρπακτικός. Και κιτρινόμαυρος, και γαλανόλευκος. Εκείνο το ροζ, τι ανακατεύεται; Ευτυχώς που έχουμε τον Νατσιό ως σκευοφύλακα, για να θυμηθούμε μια αρμοδιότητα της αυτοκρατορικής εποχής, και μας ανοίγει τα μάτια. Εσπευσε ο υπουργός και αποκατέστησε την τρωθείσα ευαισθησία μας: Πού ακούστηκε η τέχνη να επεμβαίνει στα σύμβολα; Πολλώ δε μάλλον, με χρήση ροζ χρώματος, το οποίο είναι σεξουαλικά ύποπτο, φερετζές ασεβών προθέσεων, γάμων ομοφύλων και τα ρέστα. Και όλα αυτά στο προξενείο μας. Και να νομιμοποιούμε και μετανάστες, από πάνω. Σε λίγο θα γίνουμε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία που ενέταξε στο δυναμικό της Ελληνες και Λατίνους, Σύρους και Παφλαγόνες, Μοισούς και Καππαδόκες, οι οποίοι από ένα σημείο και πέρα δήλωναν Ρωμιοί Κωνσταντινουπολίτες και ξεμπέρδευαν.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω