Ο ταλαντούχος πατρινός φωτογράφος Γιώργος Λιόπετας αποκλειστικά στην «Π»

Νικόλ Μακρή

Επαναστατικός, με όραμα ν’ αλλάξει τα δεδομένα της φωτογραφίας ο πατρινός Γιώργος Λιόπετας είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους πιο ταλαντούχους φωτογράφους της γενιάς του.

Οι φωτογραφίες του μέσα στην κυριαρχία μιας γενικευμένης φλυαρίας και κενότητας έρχονται να μας θυμίσουν ότι το φωτογραφικό μέσο μπορεί τελικά να παράξει μοναδικά στιγμιότυπα. Τελευταίο του κατόρθωμα η Vogue Italia που πρόσφατα επέλεξε να δημοσιεύσει εικόνα του με φόντο την Ερμούπολη της Σύρου.

Ο ταλαντούχος Γιώργος Λιόπετας με αφορμή αυτή του την επιτυχία μιλά αποκλειστικά στην «Π»:

Θα ξεκινήσω κάπως ανορθόδοξα …Και μετα τη Vogue τι;

ΓΠ: Η Vogue είναι ένα μεγάλο και αξιοσέβαστο brand – magazine με τεράστια ιστορία που μετράει πάνω από 130 χρόνια στη μόδα, την επικαιρότητα, την κουλτούρα και τη «ζωή». Είναι μεγάλη τιμή για εμένα σαν προσωπικότητα και καλλιτέχνη να δω εικόνα μου να αξιοποιείται από την Vogue, πόσο μάλλον όταν η εικόνα αυτή προωθεί την Ελλάδα αλλά και την ομορφιά της. Αυτή η δημοσίευση με εμπνέει για το μέλλον. Μου δίνει δύναμη και ώθηση στο να συνεχίσω να υλοποιώ τα προσωπικά μου projects με το ίδιο πάθος και αφοσίωση αλλά και να αντιμετωπίζω την κάθε φωτογραφική δουλειά που καλούμαι να υλοποιήσω με καλλιτεχνικό πρίσμα, διορατικότητα αλλά και μοναδικότητα.

Ποια ήταν η πρώτη φωτογραφία που τράβηξες;

ΓΠ: Γύρω στα 18 μου, θυμάμαι είχα βρεθεί στο Καλέντζι Αχαΐας για μία βάπτιση. Λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, πήγα να βγάλω μία φωτογραφία την θέα με τα όμορφα χρώματα του ουρανού. Την έβγαλα. Εκείνη η εικόνα δεν ήταν κάτι το συνταρακτικό, αλλά θυμάμαι ότι με είχε ταρακουνήσει. Μου άρεσε πάρα πολύ. Ηταν θυμάμαι ένα γυμνό δέντρο και από πίσω του ο ουρανός ήταν ροζ και μωβ και κάπου στο βάθος αχνοφαίνονταν τα βουνά. Σας λέω ότι με ταρακούνησε γιατί βλέπετε τότε η φωτογραφία δεν ήταν ακόμα τόσο εύκολη όσο σήμερα. Επίσης, τα κινητά τηλέφωνα τότε δεν είχαν ακόμα αυτές τις καταπληκτικές ικανότητες που έχουν σήμερα. Οπότε καταλαβαίνετε ότι ένα παιδί που απλά κράτησε μια φωτογραφική μηχανή και αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει στο σωστό σημείο – την σωστή στιγμή ήταν φυσικό κι επόμενο να εντυπωσιαστεί.

Αγαπημένο θέμα φωτογράφισης; Τι σε εμπνέει περισσότερο;

ΓΠ: Όντας ένα κοινωνικό παιδί, νομίζω ότι απολαμβάνω παρά πολύ να φωτογραφίζω γάμους. Και αυτό καθώς μου επιτρέπεται να συνδυάσω την εξωστρέφειά μου με ένα δύσκολο είδος φωτογραφίας. Ξέρετε ο γάμος δεν είναι ένα εύκολο είδος φωτογραφίας επειδή ακριβώς δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να επαναληφθεί. Πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και ετοιμότητα αλλά και έναν συνδυασμό δυναμισμού και εξωστρέφειας. Απολαμβάνω παρά πολύ την παρουσία μου σε κάθε γάμο και να σας πω την αλήθεια, νομίζω ότι ο γάμος θα συνεχίσει να με ιντριγκάρει για πολύ καιρό! Οπότε πραγματικά, αν με δείτε σε κάποιο γάμο, θα καταλάβετε ότι νιώθω ο εαυτός μου.

Έχουν υπάρξει στιγμές απογοήτευσης;

ΓΠ: Υπάρχουν στιγμές απογοήτευσης αλλά έχω μάθει να διαχειρίζομαι την ζωή με τέτοιον τρόπο που πραγματικά μέχρι και η μεγαλύτερη απογοήτευση μετά από λίγη ώρα θα μου αποδείξει πόσο γλυκιά και όμορφη είναι η ζωή. Διότι αν γίνονταν όλα όπως τα θέλαμε και δεν υπήρχε καμία δυσκολία στην επίτευξη οποιουδήποτε στόχου, τότε ο στόχος από μακριά δεν θα ήταν το ίδιο ‘γοητευτικός’ οπότε και η επίτευξή του δεν θα ήταν το ίδιο λυτρωτική.

Τι αντιπαθείς στον κόσμο της τέχνης; Και αντίστροφα, τι αγαπάς περισσότερο στη φωτογραφία;

ΓΠ: Θεωρώ μεγάλο προτέρημα το να έχεις ευγένεια και σεβασμό προς τον διπλανό σου. Ακόμα και εάν αυτός δεν σου φέρεται με τον ίδιο τρόπο. Οπότε ομοίως ίσως και στον κόσμο της τέχνης μπορώ να πω ότι θα ήθελα κάθε καλλιτέχνης όσο «μεγάλος» ή καταξιωμένος κι αν είναι, να διατηρεί την ευγένεια και τη σεμνότητά του, την ανθρωπιά του…Αυτό που αγαπάω περισσότερο στην φωτογραφία είναι η μοναδικότητα. Οτι μία εικόνα δηλαδή μπορεί να γεννήσει χίλια διαφορετικά συναισθήματα, μπορεί να προβληματίσει με διαφορετικούς τρόπους, μπορεί να μεταφέρει διαφορετικά μηνύματα, και παράλληλα να είναι ένα έργο τέχνης το οποίο θα διακοσμεί τον τοίχο ενός σπιτιού ή μιας gallerie τέχνης.
Για παράδειγμα, συζητήθηκε πάρα πολύ η φωτογραφία του Αλέξανδρου Αβραμίδη, στην οποία απεικονίζεται ο 16χρονος Κώστας Φραγκούλης νεκρός (από σφαίρα αστυνομικού) στο φέρετρό του και γύρω του οι συγγενείς και φίλοι του να κλαίνε. Θεωρώ ότι η φωτογραφία πάντα θα μεταφέρει ένα μήνυμα. Και αυτή η εικόνα κατάφερε με ευστοχία να το περάσει. Εννοείται ότι η συγκεκριμένη εικόνα είναι ‘σκληρή’ αλλά αρκετές φορές για να γίνει κατανοητή η σημαντικότητα ενός γεγονότος, πρέπει να μπούμε στην θέση των εικονιζόμενων.

Ποια η γνώμη σου για το σκάνδαλο Balenciaga; Την άποψη σου ως φωτογράφος.

ΓΠ: Θα απαντήσω σαν άνθρωπος, διότι πίσω από τον φωτογράφο υπάρχει ένας άνθρωπος. Γνωρίζω για την φωτογράφηση που έκανε ο οίκος Balenciaga. Πάντα ήμουν υπέρμαχος του ”στην τέχνη όλα επιτρέπονται..” Ε λοιπόν όχι, δεν επιτρέπονται όλα. Δεν είναι ανεκτά τέτοια μηνύματα. Και δεν θα έπρεπε μηνύματα οποιουδήποτε είδους κακοποίησης και σεξουαλικοποίησης ανήλικων παιδιών να είναι ανεκτά… Αυτό που με ενόχλησε περισσότερο είναι το γεγονός ότι αφού κατέβηκαν από οποιοδήποτε μέσο όλες αυτές οι εικόνες που προήγαγαν τέτοια μηνύματα και απεικόνιζαν ανήλικα παιδιά με λούτρινα αρκουδάκια και bdsm στοιχεία, η Balenciaga επανήλθε με μια φωτογραφία, ενήλικης αυτή την φορά γυναίκας, που από πίσω υπήρχαν βιβλία από γνωστούς λάτρεις των «κακοποιήσεων». Στο δια ταύτα. Οταν είσαι ο οίκος Balenciaga, με καμπάνιες εκατομμυρίων δολαρίων, που θα τις δουν και εκατομμύρια μάτια δεν επιτρέπονται αυτά. Και επίσης όταν φτάνει η ύστατη ώρα του απολογισμού, δεν μπορείς να αποποιείσαι τις ευθύνες σου, να ρίχνεις το φταίξιμο σε μία ‘διαφημιστική εταιρεία’ και να υποστηρίζεις το ότι δεν γνώριζες το οτιδήποτε.-

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω