Οι αλλαγές, το νόημά τους και οι απορίες

Το κύριο άρθρο της «Π»

ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ που εισηγείται το υπουργείο Παιδείας στα Πανεπιστήμια, φέρνουν ανατροπές σε δύο τουλάχιστον κομβικά σημεία.

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ διοίκησης παίρνει αρμοδιότητες που χάνει ο πρύτανης. Οι δικαιοδοσίες του επεκτείνονται σε καθοριστικά πεδία που αφορούν το πανεπιστήμιο ως οικονομικό, διοικτικό και αναπτυξιακό οργανισμό, ενώ αναλαμβάνει ρόλο, και μάλλον αποφασιστικό, ο εκτελεστικός διευθυντής που θα είναι εξωτερικός παράγοντας. Ουσιαστικά, μπαίνουν οι κανόνες του μάνατζμεντ, προκειμένου τα πανεπιστήμια να ορθολογικοποιεί το λειτουργικό του κόστος και να μεγιστοποιεί το παραγόμενο προϊόν του. Ωραία αυτά, αλλά επειδή μιλάμε για ανώτατη παιδεία και μάλιστα δημόσια, καλό είναι να γίνουν πιο ξεκάθαρα τα κριτήρια, οι όροι και τα όρια μιας λειτουργίας που θα προσομοιάζει με τα ιδιωτικοοικονομικά πρότυπα της ανοιχτής αγοράς. Δεν λέμε όχι στην πρόοδο, την ανάπτυξη, την προσοδοφόρα και γόνιμη λειτουργία που θα πάει μπροστά τους νέους, την παραγωγή, την επιστήμη, την κοινωνία και τη χώρα, αλλά καλό είναι να ξέρουμε σε τι λέμε ναι ακριβώς.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ τομή, σκεπάζει τις φοιτητικές παρατάξεις, και μετατρέπει θεωρητικά τις εκλογές στα πανεπιστήμια σε συναγωνισμό μεταξύ υποψηφίων. Που βέβαια θα ανήκουν σε παρατάξεις. Δεν ξέρουμε εάν αυτό θα ενισχύσει το «σταρ σύστεμ» ή την ωριμότητα των νεολαίων που δραστηριοποιούνται στο φοιτητικό κίνημα. Θεωρούμε πάντως πιο ουσιαστικό να ελεγχθεί ο ρόλος των παρατάξεων στα πανεπιστήμια- έχουν πάρα πολλά ακουστεί για να κωφεύει κανείς στο όνομα του κομματικού συμφέροντος οιασδήποτε πλευράς- και μετά να δούμε εάν το ενιαίο ψηφοδέλτιο θεραπεύει τυχόν παθογένειες ή απλά τις καμουφλάρει. Ούτως ή άλλως, αν κάτι ανορθόδοξο και αντιδεοντολογικό κάποιοι μηχανεύονται για να πλευρίζουν τους νέους, θα συνεχίσουν να το κάνουν, απλά η ψήφος θα γίνεται πιο προσωποπαγής.