Οι ΛΟΑΤΚΙ και… οι άλλοι

Ο Πρόδρομος Εμφιέτζογλου είναι κατασκευαστής.

Ολοι, πλην ολίγων εξαιρέσεων, αναγνωρίζουμε το δικαίωμα οποιουδήποτε να ορίζει τη σεξουαλική του επιλογή. Ομοίως ότι όλοι, ανεξαρτήτως, πρέπει να έχουν ίσες ευκαιρίες, ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις, ώς άλλωστε ορίζει και το Σύνταγμα των Ελλήνων στο Αρθρο 4, παρ. 2: Oι Ελληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
Τελευταία όμως παρατηρείται μια τάση των ανηκόντων στους ΛΟΑΤΚΙ (ήτοι Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Trans, Queer, Intersex) για αυτοπροβολή. Είναι περήφανοι για ότι είναι και το διαδηλώνουν με περισσότερη αυτοπροβολή, παρά υπερηφάνεια. Ακόμη, σε κάθε περίπτωση επιδιώκουν να εμφανισθούν ως οι καλύτεροι. Γιατί π.χ. πρέπει να μας δηλώνουν Υπουργοί και Σύμβουλος του Πρωθυπουργού ότι είναι ΛΟΑΤΚΙ; Αν είναι οι καλύτεροι για τη δουλειά, καλά έκανε ο Πρωθυπουργός και τους διάλεξε και ας είναι ό,τι θέλουν.
Φοβάμαι όμως ότι δημιουργείται μια αλληλοϋποστήριξη, είναι είδος μασονίας που προωθεί τους ανήκοντες στους ΛΟΑΤΚΙ. Αυτή η τάση είναι μερικές φορές επικίνδυνη, διότι δημιουργεί εξαρτήσεις και κάποτε καταναγκασμούς.
Σχεδόν όλοι μας στην Ελλάδα είμαστε σε κάποιο βαθμό κομπλεξικοί, έχουμε τις μειονεξίες μας. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Πολλές φορές βοηθά στην ανάπτυξη ιδιαίτερων ικανοτήτων, στη δημιουργία, στο να γίνεσαι καλύτερος.
Η αξιοποίηση όμως της συγκεκριμένης ή άλλης ιδιαιτερότητας για ειδική μεταχείριση ή αξιολόγηση, αντιστρατεύεται την αρχή ίσης μεταχείρισης του άρθρου 4 του Συντάγματος. Εκπλήσσει ακόμη και η πρόσκληση της κ. Προέδρου της Δημοκρατίας ονομαστικά στους ΛΟΑΤΚΙ, στην εκδήλωση της 24ης Ιουλίου. Να καλέσει όλους όσοι το αξίζουν, ή έστω και όποιους θέλει. Γιατί όμως η συγκεκριμένη διάκριση;
Θα διηγηθώ περιστατικό που κάνει τα παραπάνω περισσότερο κατανοητά.
Συγκεκριμένα, μπροστά από το κτήμα μου στο Αγράρι Μυκόνου, υπάρχει μία από τις ελάχιστες παραλίες χωρίς ομπρέλες. Πολλές οικογένειες με τα παιδάκια τους έρχονται να κολυμπήσουν και να παίξουν ελεύθερα, χωρίς οι γονείς να αναγκάζονται να πληρώνουν ακριβά για ομπρέλες και άλλες παρόμοιες παροχές.
Ενα μεσημέρι, πηγαίνοντας προς τη θάλασσα, είδα έναν γυμνό άνδρα να προσπαθεί να στερεώσει στην άμμο ένα κοντάρι με τη γνωστή πολύχρωμη σημαία τους. Τον φώναξα και του είπα ότι δεν είναι σωστό να υψώνει την σημαία του μπροστά από το σπίτι μου. Αφού με περιέλουσε με τα γνωστά, ότι είμαι καθυστερημένος, κομπλεξικός κ.λπ., μου ζήτησε τον λόγο, γιατί και εγώ έχω υψώσει τη σημαία μου. «Δεν είναι η σημαία μου κύριε, του απήντησα, είναι η Ελληνική Σημαία, στον δικό μου τον χώρο, δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου». Η αντιπαράθεση είχε ενταθεί και πολλοί είχαν πλησιάσει και παρακολουθούσαν τους διαξιφισμούς. Συνέχισε ισχυριζόμενος ότι έρχεται πολλά χρόνια στη Μύκονο και έχει ξοδεύσει πολλά στο νησί και ότι δεν δέχεται να του στερούν την ελευθερία του. Με απείλησε μάλιστα και με καταγγελία.
Οταν τον ρώτησα αν αυτή τη σημαία την έχει μπροστά από το σπίτι του στη Γερμανία και εάν θα δεχόταν να έρθω να τοποθετήσω όποια σημαία θέλω δίπλα, μου τόνισε έντονα ότι δεν θα το ανεχόταν και ότι εδώ είναι Μύκονος.
Πολλοί είχαν πλέον εκνευρισθεί με την συμπεριφορά του. Ενας οικογενειάρχης Μυκονιάτης τού απήντησε στα Αγγλικά: «Εδώ είναι το νησί μου και η ελευθερία σου δεν μπορεί να καταπατεί τη δική μου και της οικογενείας μου».
ΜΗΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΛΟΑΤΚΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ;