Οι Πίθηκοι και η Ιστορία

Κωνσταντίνος Μάγνης

Πολυπλοκότητα, φίλε. Αυτή είναι η πάθηση του 21ου αιώνα. Για την οποία φρόντισε ο 20ος. Αυτός έφταιξε για όλα. Αλλά δεν υπάρχει η δυνατότητα που είχε προβλέψει ο Γκίλιαμ στο «12 Πίθηκοι», που έστελνε τον Μπρους Γουίλις να διορθώνει την ιστορία.  Ναι, σε εκείνη την ταινία που πρώτα τέλειωσε το έργο και μετά καταλάβαμε τι γινόταν. Σήμερα, καταλαβαίνεις τι γίνεται;
Πολυπλοκότητα. Παλιά πηγαίνανε οι Βρετανοί και οι Γάλλοι στη Λιβύη, στο Κογκό, στο Σουδάν, στο Ιράκ, τραβούσανε μια ισάδα στο χώμα και το βαπτίζανε σύνορα. Αν χώριζε πληθυσμούς από δω και από εκεί ή υποχρέωνε ετερόκλητες εθνότητες και φυλές, λαότητες, θρησκεύματα και όλα δαύτα να τα βρούνε, κάτι που ποτέ δεν γινότανε, βέβαια, αλλά εμάς μας ενδιέφερε πρωτίστως το πετρέλαιο. Τελευταία φορά ήταν με το Ισραήλ, τραβήξανε κι εκεί μια γραμμή, φέρανε ένα έθνος πάνω σε ένα άλλο έθνος, με το οποίο είχαν διαφορές δύο χιλιετιών, και περίμεναν το πράγμα να δουλέψει, άλλωστε οι πάντες το 1947 ήταν γονατισμένοι από τον πόλεμο, αποδέχεσαι τις καταστάσεις και πολύ σου και καλό σου. Αλλά δεν έγινε έτσι. Πολυπλοκότητα.

Επακολούθησαν διάφορα κεφάλαια Νεοπαλαιάς Διαθήκης, Αβραάμ εγέννησε Ισαάκ, Ισαάκ εγέννησε Ιακώβ και εκείνον τον δόλιο τον Ησαύ, που του πήρε τα πρωτεία με αντάλλαγμα φακές, και φτάσαμε, φακή τη φακή, στην επίθεση της Χαμάς, τους φόνους, τις ομηρείες, τους βομβαρδισμούς, την εκτόπιση κάποιων χιλιάδων καψερών από τα σπίτια τους, και όλοι περιμένουν τα χειρότερα, τα σοδομότερα και τα γομορότερα. Και ο ένας μετά τον άλλον οι μάγοι, όχι της Περσίας, θεός φυλάξοι, αλλά οι μάγοι οι δυτικοί, σπεύδουν στο κράτος του Ισραήλ με την παραδοχή ότι έχει δικαίωμα στην άμυνα, αλλά όχι στην καρα-άμυνα, τουτέστιν πολέμα, αλλά εντός πλαισίων, κάτι που μας θύμισε της γιαγιάς μας το «εδώ κοντά, να σε βλέπω». Και βεβαίως είναι το ανθρωπιστικό ζήτημα που μας κόφτει, μην ξεσπάσει η μήνις κατά των ταλαίπωρων Παλαιστινίων της Γάζας. Αλλά όχι ότι δεν έχουμε τον νου μας προς τα μέρη του Λιβάνου και της Χεσμπολάχ, του Ιράν και των Τζιχαντιστών, που και αυτοί απέκτησαν τις φυλές τους, και όλα τα παραληρηματικά στοιχεία που ανατινάσσουν εαυτούς μετά των αλλοφύλων στις λαϊκές αγορές, που καταρρίπτουν αεροπλάνα, εκτροχιάζουν τρένα και σίδερα μασάνε, τρέμοντας μονάχα στον Αλλάχ τους μπρος. Με ρέγουλο λοιπόν η υπόθεση, κ. Νετανιάχου μας, παπάο, παπάο το παλαιστινιακό στοιχείο, μεγάλοι οι σταυροί μας και ακόμα μεγαλύτερες και ηχηρότερες οι μετάνοιές μας, όπως μας μάθανε οι βιβλικοί ημών πρόγονοι, οι Φαρισαίοι. Τα είπαμε ήδη από την αρχή: Πολυπλοκότης.

Ζητείται λοιπόν να μην υπάρξει υπέρβαση των ορίων της αμύνης. Οφθαλμός αντί οφθαλμού, φτάνει ένας, να μπορεί να βλέπει ο αντίπαλος, και φτάνουν μερικοί οδόντες, να μπορεί να μασάει, μην κάνετε τα λάθη που κάναμε εμείς, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Ιρλανδία, το Βιετνάμ, την Κορέα. Αραγε, υπήρξε πόλεμος που να καλουπώθηκε σε πλαίσια; Λονδίνο και Κόβεντρι, Βερολίνο και Δρέσδη, Χιροσίμα και Ναγκασάκι, όρθιο δεν έμεινε τίποτα, στην Ιαπωνία δεν έμεινε καν όρθιος ο άνθρωπος, διότι τα όρια της άμυνας τα καθορίζει τελικά η δυνατότητά σου να υπερισχύσεις και να τελειώνεις με τον οχτρό, το σιχαμένο αυτό τομάρι, μια ώρα αρχύτερα. Και μόλις όλα τελειώσουν, θα φτιάξουμε πέτρινα μνήματα μέσα σε πελάγη σιωπής και γαλήνης, διότι εκεί φωλιάζει ο ανθρωπισμός, όταν ο απανθρωπισμός παίρνει το πάνω χέρι. Πολυπλοκότης πολυπλοκοτήτων, τα πάντα ματαιότης, ως εκ τούτου ας τα ματαιώσουμε από μόνοι μας, να ξεμπερδεύουμε, μέχρι να φάει ο Ησαύ τη φακή του.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News