Οι Βρυξέλλες χτυπούν καμπανάκι για δάνεια, 13ο και 14ο μισθό-Τι λένε για την ελλάδα
Μπορεί οι συνδικαλιστές να ζητούν την επιστροφή του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο, ωστόσο από την κομισιον χτυπούν καμπανάκι για το δημόσιο χρέος των χωρών – μελών της και εφιστούν την προσοχή.
Οι παράγοντες που επισημαίνει η Κομισιόν είναι οι «κρατικές εγγυήσεις», τα κόκκινα δάνεια αλλά και οι δικαστικές απαιτήσεις τμημάτων του πληθυσμού (σ.σ. όπως των δημοσίων υπαλλήλων για επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού). Η έκθεση αυτή δημοσιοποιήθηκε στα μέσα του τρέχοντος μηνός από την ΕΕ, αφορά το 2024 και εξάγει συμπεράσματα με βάση την εικόνα της ευρωπαϊκής οικονομίας έως και τέλη του περασμένου έτους, δηλαδή πριν την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ, από τον Ντόναλντ Τραμπ, την έναρξη του δασμολογικού πολέμου ΗΠΑ – ΕΕ αλλά και την εξαγγελία της στρατιωτικής απόσυρσης των ΗΠΑ από την Ευρώπη.
Προφανώς, οι δύο παραπάνω εξελίξεις εντείνουν την αβεβαιότητα, κάτι που αποτελεί το…κατάλληλο υπόβαθρο για την αύξηση των κινδύνων που σχετίζονται ιδίως με τον παράγοντα που ακούει στο όνομα εκκρεμείς δανειακές υποχρεώσεις της χώρας, αλλά και «κόκκινα δάνεια» των επιχειρήσεων και των πολιτών…
Όσον αφορά για ενδεχόμενη επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο -σε περίπτωση που το ΣτΕ αποφασίσει κάτι τέτοιο τον ερχόμενο Ιούνιο – θα σήμανε επιπλέον 2,1 δισ. ευρώ ετήσια επιβάρυνση για τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως έχουν αναφέρει αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, γεγονός που την καθιστά δημοσιονομικά «απαγορευτική», όπως έχουν δηλώσει από το ΥΠΟΙΚ και την ΤτΕ (πόσο μάλλον αν αυξάνονταν τα χρέη του δημοσίου και τα κόκκινα δάνεια λόγω μίας νέας διεθνούς κρίσης κλπ).
Τι είναι, όμως, αυτές οι «κρατικές εγγυήσεις», τις οποίες επισημαίνουν, μάλιστα, οι Βρυξέλλες ως πρώτο «παράγοντα κινδύνου»;
Μία πιο προσεκτική ματιά στην έκθεση της Κομισιόν δίνει τις σχετικές εξηγήσεις τόσο για αυτές τις «εγγυήσεις», όσο και για τον παράγοντα κινδύνου που ακούει στο όνομα «κόκκινα», δηλαδή μη εξυπηρετούμενα δάνεια των τραπεζών. Όσον αφορά τις κρατικές εγγυήσεις, προέρχονται από την περίοδο των μνημονιακών πακέτων διασώσεων της Ελλάδας.
Όσον αφορά τα κόκκινα δάνεια, αν και έχουν μειωθεί σημαντικά από το επίπεδο που είχαν φτάσει κατά την περίοδο των μνημονίων, βρίσκονται σε υψηλό ακόμα σημείο σε σχέση με την ΕΕ. Τόσο οι κρατικές εγγυήσεις λόγω των μνημονίων, όσο και τα κόκκινα δάνεια (από την περίοδο των Μνημονίων) αποτελούν παράγοντες, οι οποίοι θα μπορούσαν να αυξήσουν το ελληνικό δημόσιο χρέος και έτσι αποτελούν «σιωπηρές ενδεχόμενες υποχρεώσεις».
Τέσσερα είναι τα σημεία της έκθεσης της Κομισιόν στοχευμένα για την Ελλάδα:
– «Οι βραχυπρόθεσμοι κίνδυνοι για τη δημοσιονομική βιωσιμότητα είναι συνολικά χαμηλοί. H Koμισιόν δεν βλέπει σημαντικούς βραχυπρόθεσμους δημοσιονομικούς κινδύνους. Οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της κυβέρνησης αναμένεται να παραμείνουν χαμηλές, περίπου στο 10% του ΑΕΠ την περίοδο 2025-2026. Η Ελλάδα διατηρεί την επενδυτική βαθμίδα στην πιστοληπτική της ικανότητα από τρεις από τους τέσσερις μεγάλους οίκους αξιολόγησης μέχρι την καταληκτική ημερομηνία της της παρούσας έκθεσης»
2 – «Οι μεσοπρόθεσμοι κίνδυνοι δημοσιονομικής βιωσιμότητας είναι υψηλοί. Σύμφωνα με το βασικό σενάριο της Ανάλυσης Βιωσιμότητας Χρέους (DSA), το χρέος προβλέπεται να μειωθεί αλλά να παραμείνει υψηλό μεσοπρόθεσμα, φθάνοντας περίπου στο 119% του ΑΕΠ το 2035. Η μείωση του λόγου του δημόσιου χρέους οφείλεται στο υποτιθέμενο διαρθρωτικό πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 1,7% του ΑΕΠ από το 2025, με αμετάβλητη δημοσιονομική πολιτική από το 2026 και εξαιρουμένων των αλλαγών στο κόστος της γήρανσης.
Αυτό το επίπεδο διαρθρωτικού πρωτογενούς ισοζυγίου είναι εύλογο σε σύγκριση με τις δημοσιονομικές επιδόσεις του παρελθόντος. Η μείωση του χρέους επωφελείται επίσης από ένα ακόμη ευνοϊκό (αν και μειούμενο) «φαινόμενο χιονοστιβάδας» (σ.σ. snowball effect) έως το 2034. Οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της κυβέρνησης αναμένεται να μειωθούν έως το 2027, πριν αυξηθούν σε περίπου 14% του ΑΕΠ το 2035.
Οι αποφασιστικές δοκιμές προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων εντοπίζουν πρόσθετες πηγές τρωτότητας. Για να εκτιμηθεί ο αντίκτυπος των αλλαγών στις βασικές παραδοχές, η βασική προβολή υποβάλλεται σε δοκιμές αντοχής έναντι τεσσάρων εναλλακτικών αποφασιστικών σεναρίων.
Τρία από τα τέσσερα σενάρια οδηγούν σε υψηλότερα επίπεδα χρέους σε σχέση με το βασικό σενάριο.
Σύμφωνα με το δυσμενές σενάριο για τη διαφορά επιτοκίων-μεγέθυνσης (στο οποίο η διαφορά επιτοκίων-μεγέθυνσης επιδεινώνεται κατά 1 ποσοστιαία μονάδα σε σύγκριση με το βασικό σενάριο), ο λόγος του χρέους θα υπερβεί το βασικό επίπεδο κατά περίπου 9 ποσοστιαίες μονάδες μέχρι το 2035.
Σύμφωνα με το σενάριο χρηματοοικονομικής πίεσης (στο οποίο τα επιτόκια αυξάνονται προσωρινά κατά 4,8 π.μ. σε σύγκριση με το βασικό σενάριο) και σύμφωνα με το σενάριο χαμηλότερου διαρθρωτικού πρωτογενούς ισοζυγίου (στο οποίο το εν λόγω ισοζύγιο, από το 2025 επιδεινώνεται κατά 50% περισσότερο από ό,τι στην πρόβλεψη), ο λόγος χρέους θα ήταν επίσης υψηλότερος από ό,τι στο βασικό σενάριο έως το 2035, κατά περίπου 2,5 ποσοστιαίες μονάδες έως το 2035.
Σύμφωνα με το ιστορικό σενάριο για το διαρθρωτικό πρωτογενές ισοζύγιο (στο οποίο το εν λόγω ισοζύγιο επιστρέφει στον ιστορικό μέσο όρο των 15 ετών του 4,1% του ΑΕΠ), ο λόγος του χρέους θα ήταν χαμηλότερος από ό,τι στο βασικό σενάριο κατά περίπου 20 μονάδες βάσης το 2035.
Οι στοχαστικές προβολές που εκτελούνται γύρω από τη βασική γραμμή υποδεικνύουν μέτριο κίνδυνο λόγω του υψηλού επιπέδου χρέους.
Αυτές οι στοχαστικές προσομοιώσεις δείχνουν ότι ο λόγος του χρέους θα είναι υψηλότερος το 2029 από ό,τι το 2024 με πιθανότητα 18%, γεγονός που υποδηλώνει μέτριο κίνδυνο λόγω του υψηλού αρχικού λόγου χρέους. Υψηλή αβεβαιότητα περιβάλλει την αρχική προβολή του χρέους, όπως μετράται από τη διαφορά περίπου 53 ποσοστιαίων μονάδων μεταξύ του 10ου και του 90ου εκατοστημορίου της κατανομής του χρέους σε πέντε έτη».
3 – «Οι μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι δημοσιονομικής βιωσιμότητας είναι χαμηλοί. Η αξιολόγηση αυτή βασίζεται στο συνδυασμό δύο δεικτών δημοσιονομικού κενού, οι οποίοι αποτυπώνουν την απαιτούμενη δημοσιονομική προσπάθεια το 2026 για τη σταθεροποίηση του χρέους (δείκτης S2) και τη μείωσή του στο 60% του ΑΕΠ μακροπρόθεσμα.
Ο δείκτης για τη σταθεροποίηση του χρέους υποδηλώνει χαμηλό κίνδυνο. Σηματοδοτεί ότι η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί να βελτιώσει το διαρθρωτικό πρωτογενές ισοζύγιό της σε σχέση με το βασικό σενάριο για να διασφαλίσει ότι το χρέος θα σταθεροποιηθεί μακροπρόθεσμα. Το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται κυρίως στην ευνοϊκή αρχική δημοσιονομική θέση (συμβολή -0,5 μονάδων βάσης) και στην προβλεπόμενη μείωση των δαπανών γήρανσης (-0,4 μονάδωn βάσης).
Οι εξελίξεις των δαπανών γήρανσης οφείλονται κυρίως στην προβλεπόμενη μείωση των δημόσιων συνταξιοδοτικών δαπανών (-0,8 μονάδων βάσης), η οποία αντισταθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από την προβλεπόμενη αύξηση των δαπανών υγείας (0,7 μονάδες βάσης).
Ο δείκτης για τη μείωση του χρέους στο 60% του ΑΕΠ υποδεικνύει επίσης χαμηλό κίνδυνο. Ο δείκτης αυτός δείχνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να βελτιώσει περαιτέρω τη δημοσιονομική της θέση μόνο κατά 0,9% του ΑΕΠ για να μειώσει το χρέος της στο 60% του ΑΕΠ έως το 2070. Το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται κυρίως στην τρέχουσα απόσταση του λόγου του ελληνικού δημόσιου χρέους από την τιμή αναφοράς του 60% (συνεισφέρει 1,8 ποσοστιαίες μονάδες) και στην προβλεπόμενη αύξηση των δαπανών γήρανσης (συνεισφέρει 0,4 ποσοστιαίες μονάδες. Η επίδραση αυτή αντισταθμίζεται εν μέρει από την ευνοϊκή αρχική δημοσιονομική θέση (συνεισφορά -1,3 μονάδες βάσης)».
Ο καιρός σήμερα 31/03 με βροχές και καταιγίδες, οι «κόκκινες» περιοχές σύμφωνα με την ΕΜΥ
«Ψήνεται» ένα δύσκολο Πάσχα: Η τιμή του παραδοσιακού οβελία, ποιοι παράγοντες την επηρεάζουν
ΕΑΠ: Επιβεβαίωση της «Π» μετά από πέντε μήνες για υποκλοπή στοιχείων φοιτητών, τι λέει ο Πρύτανης
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
