Παιδιά με κατάθλιψη;
Η αρχισυντάκτρια της «Π» Μαρίνα Ριζογιάννη γράφει για τα περιστατικά κατάθλιψης που έχουν προκύψει από τα στοιχεία της Παιδοψυχιατρικής Κλινικής του Καραμανδανείου.
Στη σκιά της πανδημίας και της διαμάχης εμβολιασμένων – ανεμβολίαστων, σοβεί ένα μείζον κοινωνικό θέμα που ακουμπά τον πιο ευαίσθητο πληθυσμό του τόπου μας.
Κι αυτό αφορά τον παιδιατρικό πληθυσμό που βρίσκεται αντιμέτωπος με σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Η «ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ» το ανέδειξε προ ημερών, παρουσιάζοντας τα στοιχεία που προκύπτουν από την Παιδοψυχιατρική Κλινική του Καραμανδανείου. Σύμφωνα με αυτά από τον Ιούνιο μέχρι σήμερα αντιμετωπίστηκαν στα τακτικά ιατρεία της Κλινικής 3.000 παιδιά που μαστίζονται από κατάθλιψη, φοβίες, βίαιες συμπεριφορές, ανασφάλειες και πολλά άλλα.
Ο παιδιατρικός μας πληθυσμός είναι βαθειά πληγωμένος. Κι αυτή η πληγή, όπως ο επιστημονικός κλάδος της ψυχιατρικής τονίζει, θα τον ταλαιπωρεί και στην ενήλικη ζωή του. Δύσκολη η θεραπεία της ψυχής. Και είναι δύσκολη διότι όλο το περιβάλλον γύρω από τα παιδιά σήμερα, είναι αρρωστημένο. Μη φυσιολογικό.
Τα παιδικά μάτια πίσω από το καλυμμένο πρόσωπο με τη μάσκα κοιτάζουν με απορία και φωνάζουν «πνίγομαι». «Θέλω να δω το χαμόγελο των φίλων μου. Θέλω να βγω να παίξω. Θέλω να νιώσω την αγκαλιά των παππούδων μου. Θέλω να πηγαίνω στο σχολείο μου να βλέπω τους συμμαθητές μου, τη δασκάλα μου. Θέλω… Θέλω ….Θέλω». Ολα αυτά τα θέλω συνθέτουν τον φυσιολογικό τρόπο ζωής ενός παιδιού.
Πόσο πια να ζήσει φιμωμένο πίσω από μία μάσκα; Πόσο ακόμα να ζήσει κλεισμένο στον κλοιό που απλώνουν γύρω του τα τόσα απαγορευτικά «μη»;
Αντί για τη χαρά, την αισιοδοξία, το γέλιο στην ψυχούλα του φωλιάζει η κατάθλιψη, ο φόβος, ο θυμός, η ανασφάλεια. Ολα αυτά στοιχειώνουν την καθημερινότητά του, τον ύπνο του, το παιχνίδι του, τη συναναστροφή του. Τα ψυχικά βαρίδια διογκώθηκαν σε μέγιστο βαθμό κατά την πολύμηνη αναστολή της διαζώσης λειτουργίας των σχολείων.
Πώς ζητάμε από ένα παιδί να διαχειριστεί τον αποκλεισμό κατ’ οίκον και την παρακολούθηση των μαθημάτων μέσα από μία οθόνη; Μία διαδικασία που δύσκολα μπορεί να σηκώσει ακόμα και ο ψυχισμός του ενήλικα.
Η προσπάθεια της κυβέρνησης να κρατήσει τα σχολεία ανοικτά αποτελεί μονόδρομο για την πρόληψη της περαιτέρω όξυνσης των πληγών που έχουν προκληθεί στις παιδικές ψυχές. Και σε αυτή πρέπει να συμβάλει σύσσωμη η κοινωνία με την τήρηση όλων των μέτρων. Η αναγκαιότητα της λειτουργίας των σχολείων και ευρύτερα των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων διότι και οι νέοι, οι φοιτητές έχουν λαβωθεί απ΄ όλη αυτήν την κατάσταση, έχει αναδειχτεί από την παγκόσμια ψυχιατρική κοινότητα.
Από την περασμένη Ανοιξη που υπήρξαν τα πρώτα αποτελέσματα των μελετών για την ψυχολογική επίδραση της πανδημίας, όλοι μιλούσαν για την πανδημία των ψυχιατρικών προβλημάτων που θα ξεσπάσει μετά την πανδημία του κορονοϊού. Τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή εμφανίστηκε πολύ πριν το τέλος του κορονοϊού. Ο υγειονομικός μηχανισμός και η κρατική μέριμνα πρέπει να εστιάσει σε αυτό και να προετοιμαστεί με την ανάπτυξη κατάλληλων ψυχιατρικών δομών και τη στελέχωση των υπαρχόντων πριν ξεσπάσει το τσουνάμι.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
