Πάτρα: Μια γειτονιά «όμηρος» της εγκατάλειψης

Σε απόγνωση οι κάτοικοι της πλ. Νόρμαν από ΡΟΜΑ

Πάτρα: Μια γειτονιά «όμηρος» της εγκατάλειψης
Η πλατεία Νόρμαν στον Αγιο Διονύσιο, μία από τις παλιές και ιστορικές γειτονιές της Πάτρας, μοιάζει σήμερα με σκηνικό εγκατάλειψης και διαρκούς έντασης. Οσα μέχρι πρότινος αποτελούσαν μέρος της καθημερινής ζωής των κατοίκων -ο ήχος των παιδιών που παίζουν, οι ηλικιωμένοι που χαίρονται λίγη δροσιά στα παγκάκια, η ασφάλεια μιας συνοικίας με ανθρώπινο πρόσωπο- έχουν αντικατασταθεί από εικόνες όχλησης, φόβου και κοινωνικής υποχώρησης.

Η καρδιά του προβλήματος εντοπίζεται σε ένα εγκαταλελειμμένο οίκημα, λίγα μόλις μέτρα από την πλατεία. Εκεί, σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων, έχει εγκατασταθεί μια ομάδα Ρομά, με παρουσία που -όπως περιγράφεται- έχει μετατραπεί σε διαρκή εστία αναστάτωσης. Ανθρωποι κοιμούνται στους δρόμους, συγκεντρώνονται σε ομάδες όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας, με αποτέλεσμα η περιοχή να έχει μετατραπεί, όπως λένε οι κάτοικοι, σε «υγειονομική βόμβα» και σε «νεκρή ζώνη» για την κοινωνική ζωή.

Οι φωνές διαμαρτυρίας είναι καθημερινές, ενώ κυριαρχεί η εγκατάλειψη και ελλοχεύουν υγειονομικοί κίνδυνοι.

Το επίμαχο οίκημα, που κάποτε φιλοξενούσε οικογένειες, σήμερα στέκει ρημαγμένο. Οι τοίχοι ξεφλουδισμένοι, τα παράθυρα σπασμένα, η αυλή γεμάτη από σκουπίδια, σάπιες καρέκλες, βρόμικα στρώματα και πλαστικά. Δεν υπάρχει ρεύμα ούτε νερό, και όμως -σύμφωνα με τους κατοίκους- εκεί διαμένουν άνθρωποι καθημερινά.

Οι κάτοικοι έχουν απευθυνθεί επανειλημμένα στον Δήμο Πατρέων, στην Αστυνομία, στην Περιφέρεια. Κοινός παρονομαστής; Η απουσία συντονισμένης και αποφασιστικής δράσης.

Το πρόβλημα της πλατείας Νόρμαν δεν είναι μοναδικό -ανάλογα φαινόμενα καταγράφονται και σε άλλες πόλεις, όπου απροσάρμοστες ομάδες κατοίκων, συχνά Ρομά ή άστεγοι, καταλαμβάνουν εγκαταλελειμμένους χώρους, διαταράσσοντας την κοινωνική ισορροπία. Το ερώτημα όμως παραμένει: πού τελειώνει η ανοχή και πού αρχίζει η ανάγκη για παρέμβαση;

Η κοινωνική ένταξη δεν μπορεί να συμβεί σε βάρος των δικαιωμάτων άλλων πολιτών. Οι ευάλωτες ομάδες χρειάζονται φροντίδα, προγράμματα υποστήριξης, δομές -όχι αδιαφορία που οδηγεί σε γκετοποίηση. Ομως και οι κάτοικοι δεν μπορούν να γίνονται όμηροι της εγκατάλειψης.

Στην Νόρμαν, η κοινωνική γαλήνη έχει διασαλευθεί. Οι άνθρωποι δεν ζητούν τιμωρία, αλλά αποκατάσταση της κανονικότητας. Ζητούν παρέμβαση της δημοτικής αρχής, συνεργασία με την ΕΛΑΣ, κινητοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, αξιοποίηση των κενών κτιρίων όχι για ανεξέλεγκτη εγκατάσταση, αλλά για οργανωμένη υποδοχή και ένταξη.