Πάτρα – Ρίο: Κλέβουν τις πέτρες, κινδυνεύει με κατάρρευση!

Το περικαλλές πέτρινο κτίριο που διοικητικά ανήκει στο Ακταίο και ιστορικά στο Ρίο, παραμένει εγκαταλελειμμένο και αναξιοποίητο να ρημάζει. Πλέον κινδυνεύει με κατάρρευση, αφού άγνωστοι κλέβουν τις υπεραιωνόβιες πέτρες τους

Ρίο

Απίστευτο: Επιτήδειοι κλέβουν ανενόχλητοι… πέτρες από ιστορικό κτίριο της περιοχής, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει πλέον με κατάρρευση! Πρόκειται για το πέτρινο κτίσμα στα σύνορα του Ακταίου και του Ρίου, που έχει ιστορία μεγαλύτερη του ενός αιώνα και μοναδική αρχιτεκτονική αξία.
Οπως καταδεικνύει το επιτόπιο ρεπορτάζ της «Π», έχουν ήδη κλαπεί παραστάδες και ποδιές παραθύρων, όπως και κάποια από τα λαξευμένα τοξωτά υπέρθυρα, ενώ όπως φαίνεται σειρά έχουν οι ακρογωνιαίοι λίθοι του κτιρίου! Κάτι που αν συμβεί, είναι αυτονόητο ότι το κτίσμα θα καταρρεύσει!
Και όλα αυτά, μόλις δύο μήνες από την μεγάλη μουσικοχορευτική εκδήλωση που είχαν διοργανώσει μπροστά από αυτό, τα δύο Δημοτικά Διαμερίσματα Ακταίου και Ρίου, με αφορμή την συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή. Στόχος της πρωτοβουλίας ήταν, από τη μία να αναδειχθούν όσα κόμισαν στην περιοχή οι Μικρασιάτες μέσω του πολιτισμού και της γαστρονομίας τους, και από την άλλη να ευαισθητοποιηθούν οι τοπικοί ταγοί, για τη διάσωση και ανάδειξη του κτίσματος.

Ν. ΜΠΕΤΙΧΑΒΑ: “ΑΠΩΝ Ο ΔΗΜΟΣ”
Ομως όπως λέει στην «Π», η πρόεδρος του Δημ. Διαμερίσματος Ρίου, Νικολίτσα Μπετιχαβά «ο Δήμος Πατρέων απαξίωσε την εκδήλωση και δεν παρέστη κανένας εκπρόσωπός του. Δεν υπάρχει το παραμικρό ενδιαφέρον από την πλευρά του. Αν και υπάρχουν τα κατάλληλα χρηματοδοτικά εργαλεία για την αναστήλωσή του και η Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδος έχει προσφερθεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα αυτά κονδύλια από ευρωπαϊκούς πόρους, εν τούτοις, ο Δήμος δεν συντάσσει την απαραίτητη μελέτη, που έχουμε ζητήσει και είναι απαραίτητη για την εκπόνηση του έργου».

Δ. ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ: “MATAIA ZHTAME ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ”
Οπως λέει ο πρόεδρος της Ακταίου, Δημήτρης Καραΐσκος στην «Π», έχει ζητηθεί επανειλημμένως από τον Δήμο να περιφρουρήσει τον χώρο, πλην όμως δεν υπήρξε η παραμικρή ανταπόκριση: «Επανειλημμένα έχω έρθει σε επικοινωνία με τις Υπηρεσίες του Δήμου, τόσο εγγράφως όσο και προφορικά, ζητώντας σε πρώτη φάση την περίφραξη του χώρου, τον καθαρισμό, των φωτισμό και την αξιοποίηση του κτιρίου, αλλά ουδέποτε έτυχα μίας έστω απάντησης! Το αίτημα αυτό έχει αποτυπωθεί και στα τεχνικά προγράμματα του Ακταίου, για τα έτη 2019, 2020, 2021 και 2022, χωρίς όμως να συμπεριληφθεί ουδέποτε στο τεχνικό πρόγραμμα του του Δήμου και χωρίς να συζητηθεί ποτέ στο δημοτικό συμβούλιο!»

“ΗΤΑΝ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ”
Και από την πλευρά της η πρόεδρος Νικολίτσα Μπετιχαβά, δηλώνει απογοητευμένη: «Εχουμε επιδοθεί σε έναν τιτάνιο αγώνα, προκειμένου το κτίριο να αναστηλωθεί και να στεγάσει έναν πολιτιστικό χώρο, με αναφορές στην τοπική ιστορία. Το κτίριο ανήκει στον Δήμο και για πολλά χρόνια ήταν… στα αζήτητα! Ζητάμε μια περίφραξη, για να το σώσουμε, αλλά ο Δήμος δεν ανταποκρίνεται.
Αυτό το κτίσμα, είναι ένα ζωντανό κύτταρο της τοπικής ιστορίας, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας και καλαισθησίας, που δεν θα επιτρέψουμε να κατεδαφιστεί. Θέλουμε να παραδοθεί στις επόμενες γενιές”.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
Το πετρόκτιστο κτίριο, ήταν ιδιοκτησίας του υπουργείου Γεωργίας και σε αυτό λειτουργούσε εκείνη την εποχή, η περίφημη Γεωργική Σχολή. Το 1922, υποδέχθηκε τους κατατρεγμένους Ελληνες της Μικράς Ασίας. Το οίκημα προσφέρθηκε για να στεγάσει οικογένειες, ενώ σε όλα τα όμορα οικόπεδα που παραχώρησε το υπουργείο Γεωργίας, εγκαταστάθηκαν και μεγαλούργησαν οι υπόλοιποι πρόσφυγες. Εκεί δημιουργήθηκε η συνοικία «Προσφυγικά» του Ρίου, μία περιοχή που «ζυμώθηκε» με την τοπική κοινωνία και οι άνθρωποί της αφομοιώθηκαν στον ιστό του χωριού, προσφέροντας τα μέγιστα σε όλους τους τομείς της οικονομικής και καθημερινής ζωής του τόπου.
Το περικαλλές κτίριο, στέκει όρθιο μετά από έναν αιώνα ζωής, αλλά σήμερα ρημάζει αναξιοποίητο μέσα στην εγκατάλειψη και την βρώμα, παρά το γεγονός ότι αποτελεί εμβληματικό σημείο της περιοχής και σημείο αναφοράς για τους πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής!
Πλέον, οι κλοπές των πέτρινων στοιχείων του, απειλούν την ίδια τη στατικότητά του. Αραγε, θα υπάρχει αντίδραση για να διασωθεί;

Ρίο