Κωνσταντίνος Μάγνης

«55ο λεπτό. Παναχαϊκή-Πανιώνιος, μηδέν-μηδέν». Σαφής. Συνεννοηθήκαμε. Και άσε τους άλλους να επιδίδονται σε ρητορείες και σχήματα καλολογικά. Ο Βασίλης Γεωργίου υπήρξε της σχολής «ποιος, τι, πότε, πόσο, πού» και δεν υπερέβαινε τα όριά του έχοντας ενσωματωμένο έναν κόφτη. Το σπάνιο με την περίπτωσή του ήταν, ωστόσο, ότι δεν έμεινε σπιθαμή πίσω από τα όριά του αυτά. Τα κυνήγησε, τα εξάντλησε, τα ευχαριστήθηκε. Προς τη δύση της καριέρας του, φωτίζονταν τα μάτια του όταν οι πολίτες, οι φίλαθλοι, οι συνάδελφοι, οι φτασμένοι του χώρου, ο απλός λαουτζίκος και βέβαια η παρέα, μνημόνευαν τις μεγάλες του επαγγελματικές στιγμές. Εζησε σε μια παρατεταμένη δικαίωση.

«Η τελευταία περιγραφή»: Αυτός θα ήταν ο τίτλος της επόμενης έκδοσης απομνημονευμάτων του, σκόρπιων βιωμάτων και αναμνήσεων, εάν και εφόσον τις συμμάζευε σε ένα συγκροτημένο κείμενο. Ξέραμε πως αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ, ήταν ήδη στο Κωνσταντοπούλειο και η πορεία προς τη λήξη είχε δρομολογηθεί. Αλλά και μόνο η προοπτική αυτή, και ο τίτλος που τόσο τον είχε συνεπάρει παρά τη μελαγχολία της συνδήλωσης, του είχε χαρίσει μια ακόμα δέσμη από φως.

Ο Βασίλης Γεωργίου δημιούργησε τη ζωή του. Βρέθηκε εκεί όπου επιδίωξε, στην έκρηξη των γεγονότων που θα θυμόταν για πάντα η γενιά του, ευνοήθηκε από τη μέγιστη συγκυρία ενός τελικού που συμπύκνωνε τεράστιες παραμέτρους, Παναθηναϊκό Στάδιο, ζωντανή μετάδοση, νίκη, δίψα για ευρωπαϊκό τρόπαιο, θρίαμβος, μπήκε στον χορό και ανταποκρίθηκε αλλοπαρμένος ο ίδιος, στη μόνη ίσως φορά όπου ξεπέρασε τα όρια που λέγαμε, που ήταν και η μόνη που επιβαλλόταν να το κάνει. Ο Θεός τον φώναξε από ψηλά το βράδυ εκείνο, και ο Βασίλης δήλωσε παρών. Πήρε τον κλήρο και του έδωσε να καταλάβει. Ενας ήρωας της εποχής του, ένας ήρωας μυθιστορηματικός.

Αντίθετα με τον Γιάννη Διακογιάννη, που ήταν η πριμαντόνα του σπορκάστινγκ, ο Βασίλης Γεωργίου ήταν ο Ενας Από Μας. Κολάκευε τον κόσμο να τον έχει στην παρέα, κολακευόταν και ο ίδιος από την παρέα αυτή. Εδινε, έπαιρνε γύρη. Παναγιά μου, ένα καλάθι, αυτό ήταν η ζωή του, η φωνή του εκείνης της νύχτας τον ακολούθησε για πάντα, βάδιζε και η περιγραφή του τον ακολουθούσε πιστά, σαν ορχήστρα, σαν απόηχος, σαν μνήμη ζωντανή. Πίσω αυτή, και μπροστά ο Βασίλης, με το χαμόγελο στα χείλη που ποτέ δεν το έχασε. Αλλοτε χαράς, άλλοτε πίκρας, άλλοτε ελαφρά ειρωνικό. Δεν έλεγε πάντα όσα σκεφτόταν. Και αυτό το ξέραμε.

Ο δημοσιογράφος Βασίλης Γεωργίου οδηγείται σήμερα Δευτέρα 6/11/2023, στην τελευταία του κατοικία. Στις 10.30 το πρωί,  η κηδεία θα γίνει από τον Ιερό Ναό Παναγίας Αλεξιωτίσσης Πατρών.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News