Πείθω- μπροθτά

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

O,τι δεν μας σκοτώνει, μας κάνει πιο κουρασμένους. Αλλά μας κάνει και πιο μορφωμένους. Συνέβη  το δεύτερο κατά κόρον τώρα με τον κορονοϊό, όπου πλουτίσαμε τις γνώσεις μας σε θέματα υγείας, υγιεινής και φαρμακολογίας. Προχωρήσαμε παράλληλα τις σπουδές μας στο συνταγματικό δίκαιο, που τις είχαμε αρχίσει επί μνημονίων. Και ξύσαμε ξανά όσα είχαμε διδαχθεί στη γραμματική. Χάρη στη γκουγκλ, μάλιστα, απαλλαχτήκαμε από την ανάγκη να κατεβάζουμε τα βαριά λεξικά, τα οποία πλέον έχουν ρόλο εργαλείο γυμναστικής. Κρατώντας τον Μπαμπινιώτη, κάνεις τα βαθιά καθίσματα πολύ πιο αποτελεσματικά.

Αν μας ρωτούσανε προ πανδημίας αν η πειθώ στην ονομαστική θέλει τελικό σίγμα ή όχι, οι πιθανότητές μας να απαντήσουμε σωστά ήταν μάλλον φίφτι φίφτι. Αλλά μετά την καθιέρωση του εμβολίου, και καθώς οι αρνητές της «υποχρεωτικότητας» (λέξη κι αυτή, αδελφάκι μου: παλιά ξέραμε μόνο την υποχρέωση και μας ήταν αρκετή) βάλθηκαν να υποστηρίζουν ότι δεν χρειάζεται εξαναγκασμός, αλλά πειθώ, μπήκε ξανά στη ζωή μας μια λέξη με την οποία δεν είχαμε πολλά πολλά. Εδώ και χρόνια είμαστε μια ελεύθερη κοινωνία, όπου κανείς πράττει κατά το δοκούν και δεν τίθεται ζήτημα βασάνου να πείσει ο ένας τον άλλον για τίποτα. Θα πείτε, τι γίνεται στις διαπροσωπικές σχέσεις, όταν υπάρχει διαφωνία; Επιβάλλει ο ισχυρός (ή πιο γκρινιάρης ή ο συναισθηματικός εκβιαστής) τη θέληση ή την άποψή του και οι άλλοι ακολουθούν, καταπίνοντας την αντίθεσή τους, με αναδρομικό τους όπλο ένα «τα έλεγα εγώ», που ίσως ενεργοποιήσουν κάποτε, για την τιμή των ατιμασμένων όπλων .

Όχι, λοιπόν. Η πειθώ είναι φωνηεντόληκτο τριτόκλιτο και δεν παίρνει τελικό σίγμα. Το ίδιο και η φειδώ, με την οποία κι αν είχαμε κόψει σχέσεις τον καιρό της απληστίας και του θορύβου. Αντίθετα, η αιδώς- μ’ αυτή κι αν είχαμε αποξενωθεί- θέλει σίγμα. Για να μη μπερδεύεσαι. Ο φιδές θέλει σίγμα, η φειδώ δεν θέλει. Το ίδιο και η πειθώ. Με την αιδώ μην ασχολείσαι: Ο,τι κι αν βγάλεις έξω σήμερα, δεν τρέχει τίποτα.

Αντίθετα, συνέπειες έχεις εάν δεν σε πιάνει η πειθώ. Τώρα, έχει πρόστιμο αν είσαι εξηντάρης πλας και δεν εμβολιάζεσαι. (Υιοθετήσαμε το «πλας» αντί για το «συν», γιατί μας κάνει πιο ελληνικό. Αυτό το «συν» ακούγεται πολύ Θουκυδίδικο). Μόλις η κυβέρνηση θέσπισε το μέτρο, πήγε η πειθώ σύννεφο. Αυτό υποθέτουμε ότι ικανοποιεί και την αντιπολίτευση που ήταν υπέρ της πειθούς (προσοχή, η γενική θέλει ου, όπως κανονικά και η Λητώ- της Λητούς, άλλο αν εμείς λέμε της Λητώς, κατά το αλητώς ανέστη), και όχι υπέρ του καταναγκασμού. Η συμμόρφωση με απειλή προστίμου είναι μια εξτρίμ μορφή πειθούς (εξτρίμ, αντί του ακραίος, γιατί οι ακραίοι παρά είναι εξτρίμ, αδελφέ) σε παραδοσιακή, βαλκανική εκδοχή. Η οποία εξηγεί τη στάση κάποιου που το έπαιζε αγέρωχος («το έπαιζε», ίσον «παρίστανε τον- την») έντεκα μήνες, και μόλις ακούσει το κατοσταρικάκι τρέχει. Αλλά υπάρχει κι άλλη εξήγηση. Εβδομάδες τώρα, δημοσιεύουμε κατηγορηματικές προτροπές γιατρών υπέρ του εμβολιασμού.  Τίποτα ο αρνητής. Δημοσιεύσαμε ρεπορτάζ γύρω από την περιπέτεια ανεμβολίαστων που νόσησαν. Τίποτα ο αρνητής. Δημοσιεύσαμε εξομολογήσεις αρνητών που δεινοπάθησαν στην Εντατική και μετάνιωσαν οικτρά. Τίποτα ο Πετρακόπληκτος. Δημοσιεύσαμε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία στις ΜΕΘ νοσηλεύονται ανεμβολίαστοι, σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα.Τίποτα ο ξεροκέφαλος. Και μόλις ακούει για πρόστιμο, πάει και κλείνει ραντεβού, λες και του το ζήτησε η Μόνικα Μπελούτσι (τις νεότερες δεν τις ξέρει – ούτε κι εμείς, φευ).Βλέπεις, μιλάμε για ένα κομμάτι πληθυσμού που έχει πάρει διαζύγιο από τα συμβατικά δίκτυα πληροφόρησης: Δεν τα εμπιστεύεται, δεν τα παρακολουθεί. Είναι ένα γενικότερο σημερινό φαινόμενο, με  πολιτισμικά χαρακτηριστικά. Αναιρέθηκε σε μεγάλο βαθμό στις μέρες μας η έννοια και η λειτουργία της παλιάς αγοράς. Σήμερα ο κοινωνικός σφυγμός πάλλεται σε συνθήκη πολυδιάσπασης. Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού τελούν σε ασύμβατη θέση σε σχέση με τα άλλα. Μιλάμε για ξεχωριστά σύμπαντα και ξεχωριστούς κώδικες. Που έχουν σαν κοινό τόπο τα κατοστάρικα των προστίμων και τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ. Εκεί συναντιόμαστε στο τέλος της μέρας όλοι, χωρίς απαραίτητα να είμαστε κάτοικοι του ίδιου πλανήτη.

Η πειθώ πάντως δεν θέλει σίγμα. Η πειθώ δεν θέλει τίποτα. Να την αφήσουμε στην ησυχία της θέλει, ξαπλωμένη πάνω στο ωμέγα και στο θήτα της, να αναπολεί τον καιρό που η γλώσσα ήταν κοινή και σήμαινε κάτι.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή


ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ