Παναγιώτης Ρηγόπουλος

Υπήρξε μία από τις πλέον εμβληματικές φιγούρες της Πάτρας και φεύγοντας από τη ζωή έκλεισε πίσω του μια ολόκληρη εποχή, που παρέπεμπε σε γραφικές σκηνές από ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες! Ο Ηλίας Νιάρος ήταν ο τελευταίος υπαίθριος στιλβωτής, όχι μόνο της πλατείας Γεωργίου, αλλά ολόκληρης της Ελλάδας!

Ο καλοκάγαθος στιλβωτής είχε μιλήσει πριν χρόνια στην εφημερίδα «Πελοπόννησο». Δεν ένιωθε μειωτικό τον όρο «λούστρος», αφού για το επάγγελμα του ένιωθε τιμή και καμάρι!

Και δικαίως: Εργάστηκε ανελλιπώς σε αυτή την πλατεία επί 60 συναπτά έτη! Ακόμα και το ΒΒC του έκανε εκτενές αφιέρωμα!
Γεννήθηκε το 1938 στον Πύργο Κορινθίας. Το χαρακτηριστικό πρόβλημα στην ομιλία του το υπέστη κατά την παιδική του ηλικία: Ο αυστηρός πατέρας του για ασήμαντη αφορμή και για να τον τιμωρήσει, του έχωσε ένα μαχαίρι στον λαιμό(!), προκαλώντας του μόνιμο πρόβλημα στις φωνητικές χορδές.

Εργάστηκε στον Δήμο Πατρέων, ως οδοκαθαριστής, απ’ όπου και συνταξιοδοτήθηκε. Με την αείμνηστη σύζυγό του, απέκτησαν έναν γιο που εργαζόταν ως ναυτικός και για τον οποίο καμάρωνε!

Συνέχισε να εργάζεται, για να συμπληρώνει τη σύνταξή του. Διέμενε τα τελευταία χρόνια σε ιδιωτική κλινική της Πάτρας.

Με δυσκολία στην άρθρωση, είχε εξιστορήσει τότε στην εφημερίδα «Πελοπόννησο»:

«Στη δεκαετία του 1960, στην πλ. Γεωργίου, εργαζόμασταν 6 λουστραδόροι. Βγάζαμε μεροκάματο ακόμα και 2.000 δραχμές!

Είχαμε πολλή δουλειά, ο κόσμος περιποιείτο τα υποδήματά του, τώρα έχουν αλλάξει οι εποχές, έχει αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου. Τώρα κυκλοφορούν πολλοί με αθλητικά παπούτσια… Θυμάμαι τον Θεόδωρο Αννινο και τον Κωνσταντίνο Γκολφινόπουλο. Οι καλύτεροι δήμαρχοι! Ο Αννινος ερχόταν τακτικά και του έφτιαχνα τα παπούτσια… Ηταν καλός και απλός άνθρωπος…».

Το παράπονό του ήταν ότι μετά την ανακατασκευή της πλατείας, τον ανάγκασαν να μεταφερθεί στο άνω μέρος της, όπου η δουλειά μειώθηκε αισθητά.

Το επαγγελματικό του λουστράρισμα διαρκούσε περίπου 20 λεπτά, κόστιζε 3 ευρώ και περιελάβανε πολλαπλές φάσεις στίλβωσης. Δίπλα από τις δεκάδες βούρτσες, τις αλοιφές και τις κρέμες του, είχε μονίμως σε λειτουργία το ραδιοφωνάκι του, συντονισμένο στον ραδιοσταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών. Μετακινούσε τη βελόνα, μόνο για να ακούσει… δημοτικά τραγούδια!

«Και πάλι αν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, πάλι θα ήθελα να γίνω στιλβωτής!» ήταν η τελευταία κουβέντα που μας είχε πει…

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News