Πως θυμούνται τον Κώστα Καζάκο τρεις Πατρινοί: «Ηταν ουσιαστικός με ήθος και ανθρωπιά»

Παναγιώτης Ρηγόπουλος

Οι Πατρινοί έζησαν τον Κώστα Καζάκο από κοντά, τη διετία 2015-17, οπότε και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής της τοπικής μας αυλαίας. Πέρα όμως από τις καλλιτεχνικές του επιδόσεις, παρεμβάσεις και τομές, στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας έμειναν ανεξίτηλα, η ξεχωριστή αύρα, το δυναμικό του ταμπεραμέντο και το επικοινωνιακό του χάρισμα.

Καλλιτέχνες και εργαζόμενοι του ΔΗΠΕΘΕ, που τον γνώρισαν από κοντά, μίλησαν στην «ΠτΚ» όχι μόνο για τον καλλιτέχνη, αλλά και για τον άνθρωπο και φίλο τους, Κώστα Καζάκο…

Ολγα Πολίτη και Κώστας Καζάκος, από την ταινία μικρού μήκους «Επιγονατίδα»

ΟΛΓΑ ΠΟΛΙΤΗ:

Η καθιερωμένη πατρινή ηθοποιός, Ολγα Πολίτη, είχε συνεργαστεί μόνο μια φορά το 2005, με τον Κώστα Καζάκο, στην μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Κανόνη. Θυμάται:

«Με τον Κώστα Καζάκο και την Τζένη Καρέζη, γνωριζόμασταν πολλά χρόνια, πήγαινα και τους έβλεπα στο θέατρο, το ίδιο και αυτοί έρχονταν στις παραστάσεις μου. Τα λέγαμε στα καμαρίνια, ήμασταν πολύ αγαπημένοι. Θυμάμαι μια φορά, που έπαιζα με την Νόνικα Γαληνέα και τον Αλέκο Αλεξανδράκη, στην παράσταση «Μις Πέπσι», είχε έρθει να μας δει και μετά μας συνεχάρη θερμά

Αργότερα, μου είχε προτείνει πολλές φορές να παίξουμε μαζί, αλλά εγώ είχα ανειλημμένες υποχρεώσεις, ήμουν κλεισμένη.

Δεν μπορέσαμε να συναντηθούμε, παρά μόνο μια φορά, το 2005 στην «Επιγονατίδα». Εκεί είχα την ευκαιρία για ένα 15νθημερο που κράτησαν τα γυρίσματα, να γνωρίσω τον άνθρωπο Καζάκο, έναν πολύ ζεστό, γλυκό και ευγενέστατο άνθρωπο. Ηταν ουσιαστικός, με ήθος και ανθρωπιά. Ηταν ένας εξαιρετικός ηθοποιός, ένας πολύ καλός άνθρωπος. Η αλήθεια είναι ότι αργήσαμε να συναντηθούμε καλλιτεχνικά, αλλά τα έχει αυτά το θέατρο.
Με εκτιμούσε πάρα πολύ, το ίδιο και εγώ. Ο Κώστας ήταν ένας πολύ γοητευτικός άνθρωπος, αγαπούσε πολύ τις γυναίκες. Ηταν μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα. Ηταν ένας ‘’βαρβάτος’’ άνθρωπος! Λυπήθηκα πάρα πολύ με τον θάνατό του…».

Ο Κώστας Καζάκος περιχαρής, ανάμεσα στον πρ. και τον νυν πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ, Ανδρέα Τερζή και Πέτρο Βάη αντίστοιχα, την υπ. Δημοσίων Σχέσεων του θεάτρου Σοφία Μαυρίδη και άλλους εργαζόμενους της τοπικής μας αυλαίας

ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΙΔΗ: «Ήταν σοφός, αγωνιστής και δίκαιος!»

Η Σοφία Μαυρίδη, υπεύθυνη Γραφείου Τύπου του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Πάτρας, αναφέρθηκε με θερμά λόγια για τον άνθρωπο, τον ηθοποιό και τον καλλιτεχνικό διευθυντή, Κώστα Καζάκο:

«O Κώστας Καζάκος έφυγε και μαζί του τελειώνει και η ιστορία των μεγάλων του θεάτρου. Θεατράνθρωπος, διανοούμενος, ιδεολόγος, αγωνιστής, δίκαιος, σοφός, δοτικός και πάνω από όλα ανθρώπινος με πίστη στην ίδια τη ζωή.

Χαρακτηριστικά ο ίδιος σε συνέντευξή του είχε δηλώσει:

‘’Ο άνθρωπος παλεύει να φτιάξει τη ζωή του ανθρώπινη, που ν’ αξίζει τον κόπο να τη ζει. Κι ακόμα περισσότερο, να τη φτιάξει έτσι που ν’ αξίζει τον κόπο να πεθαίνει για χάρη της. Δεν μπορείς να κάνεις θέατρο, μουσική, κινηματογράφο, τίποτα, αν αυτό δεν ακουμπάει στην πραγματικότητα. Πρέπει να έχει σταθερή στάση ζωής… και ιδεολογία είναι αυτό που επιθυμούμε να πραγματοποιήσουμε και θα παλέψουμε ώσπου να εφαρμοστεί, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς’’.

Αυτό το πείσμα για τη ζωή, για τη δημιουργία και την τέχνη του θεάτρου, μας μετέδιδε καθημερινά στα δύο χρόνια που ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας. Με τις ατέλειωτες κουβέντες για το θέατρο, τον πολιτισμό και την πολιτική, μας έκανε συμμέτοχους στο ωραίο ταξίδι της ζωής. Κοντά του ήμασταν χαρούμενοι, δημιουργικοί, αληθινοί με σεβασμό στον ίδιο και τους άλλους, αλλά και στον εαυτό μας.
Ομως όταν σε πλημμυρίζουν πολλά συναισθήματα για έναν άνθρωπο που θαυμάζεις και αγαπάς και δεν θα περάσει ποτέ ξανά από το γραφείο να μας δει, να μας αφηγηθεί τις υπέροχες ιστορίες του, να μας μιλήσει για τον Αισχύλο και τον Σοφοκλή, τότε και τα πολλά λόγια χάνουν το νόημά τους.
Οταν ακόμη και ο θάνατός του γίνεται μάθημα ζωής, τότε ο ήχος της σιωπής είναι πιο δυνατός. Αυτή ήταν η μεγαλοσύνη του Κώστα Καζάκου».

Φάνης Δίπλας και Κώστας Καζάκος, από την παράσταση «Μικροαστοί», στον «Απόλλωνα»

ΦΑΝΗΣ ΔΙΠΛΑΣ: «Πίστευα ότι δεν θα πέθαινε ποτέ»

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Φάνης Δίπλας, συνεργάστηκε με τον Κώστα Καζάκο, στην παράσταση «Οι Μικροαστοί» του Γκόρσκι, που ανέβηκε στον «Απόλλωνα», από το ΔΗΠΕΘΕ.

Θυμάται γι αυτόν:

«Δεν είχα έως τότε δουλέψει μαζί του πάλι. Με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Μου έμαθε πράγματα. Γρήγορα, μας συνέδεσε η φιλία και μετά η αγάπη. Τον νιώθω μέσα στην καρδιά μου, σαν έναν δικό μου άνθρωπο.

Ηταν ένας μεγάλος άνθρωπος, χωρίς μικρότητες απέναντι στους ανθρώπους. Ηταν δοτικός και πληθωρικός. Ηθελε να έχουν χαρά οι άνθρωποι γύρω του. Οταν σε έβλεπε, σου έσφιγγε το χέρι δυνατά! Ήθελε έτσι να εκφράσει την αγάπη του.

Η σχέση του ήταν με τη ζωή, όχι με τον θάνατο. Ηταν υπέρ της κυνικής φιλοσοφίας, που έλεγε ότι δεν τον φοβάμαι τον θάνατο, γιατί όταν έρθει, εγώ δεν θα είμαι εκεί. Είχε μια πολύ τρυφερή σχέση με την οικογένειά του. Δεν θα ξεχάσω πώς έσφιγγε τα παιδιά του στην αγκαλιά του!
Θέλω να σας πω, ότι εγώ είχα την εδραιωμένη την εντύπωση, ότι ο Καζάκος δεν θα πεθάνει ποτέ! Αυτό είναι κάτι που δεν το έχω νιώσει για άλλον άνθρωπο.

Θυμάμαι ένα συγκλονιστικό περιστατικό: Ενα χρόνο μετά την αποχώρησή του, έπαιζα στο έργο «Φουέντε Οβεχούνα». Την ημέρα της πρεμιέρας, λίγο πριν ξεκινήσουμε, με καλεί στο κινητό μου και μου λέει: ‘‘Τι έγινε ρε Δίπλα; Εχει κόσμο το θέατρο; Τι πιστεύεις, θα τον κρατήσουμε τον κόσμο; Την έχω στην καρδιά μου την Πάτρα. Πώς θα πάμε;’’ Είχε αγωνία και ενδιαφέρον, ακόμα και μετά την αποχώρησή του, για την τύχη του θεάτρου. Πονούσε το ΔΗΠΕΘΕ, χωρίς να έχει κάποιο συμφέρον…».

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω