Ρούλα Ερμείδη: «Χρέος και χαρά μου η συνέχιση της παράδοσης»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Μεγάλωσε με αγάπη, μέσα σε ένα ζαχαρένιο περιβάλλον -αυτό του γλυκού κουταλιού Τριαντάφυλλου. Σήμερα, κρατά το «τιμόνι» της οικογενειακής επιχείρησης «Ερμείδης Ροδοζάχαρη Καλαβρύτων», στέκει στο πλάι των ασυνόδευτων παιδιών, μέσω της δεύτερης εργασίας της, ενώ «αγγίζει την ομορφιά αυτού του κόσμου» γράφοντας ποίηση. Η Ρούλα Ερμείδη συστήνεται στην «Π».

Εντονότερες αναμνήσεις από τα παιδικά σας χρόνια;

Εζησα τα παιδικά μου χρόνια στην όμορφη πόλη των Καλαβρύτων, σε μια εποχή όπου οι σχέσεις των ανθρώπων ήταν ανιδιοτελείς και άρρηκτα συνδεδεμένες με τη  φύση. Οι πιο έντονες αναμνήσεις μου είναι από το σχολείο, όπου σήμερα λειτουργεί ως το Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Ως παιδιά είχαμε πάρα πολλές δραστηριότητες, οι οποίες ενδυνάμωσαν τις σχέσεις μας και πιστεύω πως μας βοήθησαν να αναπτύξουμε ένα κλίμα συνεργασίας και αλληλεγγύης μεταξύ μας. Εζησα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια καθώς υπήρχε άπλετος χρόνος να ανακαλύψω, μέσα από πεζοπορίες και οργανωμένες δράσεις, τον τόπο μου και τις ομορφιές της ευρύτερης περιοχής των Καλαβρύτων. Από μικρή ηλικία ο πατέρας μου με έκανε να αγαπήσω το βουνό και το σκι, μέσα από τις δράσεις του Ορειβατικού Συλλόγου. όπου μέχρι και σήμερα είναι πρόεδρος. Επίσης, θυμάμαι πολύ έντονα τις ορειβατικές συγκεντρώσεις που συμμετείχαμε σε πολλά βουνά της Ελλάδας.

Με τη μητέρα μου και τα αδέρφια μου περνούσαμε μεγάλο διάστημα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες για ξεκούραση και μπάνια στον Πλάτανο Αχαΐας. Ως αποτέλεσμα, αγάπησα ισάξια το βουνό και τη θάλασσα.

Κι αφού τελειώνετε το σχολείο;

Πήγα για ένα διάστημα στην Αμερική, όπου έμεινα σε συγγενικό μας πρόσωπο και επισκέφθηκα πολλά μέρη γύρω από την περιοχή όπου διέμενα, στο Vapa Valley στην Καλιφόρνια. Εκεί εντρύφησα στη γλώσσα,  στα Αγγλικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, πήγα στην Αθήνα, όπου σπούδασα Μάρκετινγκ και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Deree College. Παράλληλα εργάστηκα στα κεντρικά του υπουργείου Πολιτισμού για διάστημα δύο ετών. Συνολικά έμεινα στην Αθήνα επτά χρόνια.

Πότε αποφασίσατε να επιστρέψετε στα πάτρια εδάφη και να

ασχοληθείτε με την οικογενειακή επιχείρηση; 

Επέστρεψα μόνιμα στα Καλάβρυτα το 2010. Εχοντας γόνιμο έδαφος και τις κατάλληλες συνθήκες, εδώ, άρχισα να δουλεύω για την οικογενειακή μας επιχείρηση στο ζαχαροπλαστείο «Ερμείδης». Οι παππούδες μου, πρόσφυγες από την Κερασούντα του Πόντου, άνοιξαν το ζαχαροπλαστείο στα Καλάβρυτα το 1926 και ξεκίνησαν να φτιάχνουν τη γνωστή σε όλους σήμερα σπεσιαλιτέ μας «Ερμείδης Ροδοζάχαρη Καλαβρύτων», το γλυκό κουταλιού Τριαντάφυλλο. Το γλυκό χρησιμοποιείται και ως μαρμελάδα και γίνεται από το Μαγιάτικο Τριαντάφυλλο.

Σήμερα, είμαστε η τρίτη γενιά και συνεχίζουμε ως οικογένεια την παραγωγή και την επεξεργασία του γλυκού Τριαντάφυλλου ως το κύριο προϊόν μας και ευελπιστούμε να συνεχίσουμε για πολλά χρόνια ακόμα.

Τι αγαπάτε στη δουλειά σας και πώς θα περιγράφατε την έως τώρα πορεία σας;

Ενας βασικός λόγος που αγαπώ τη δουλειά μου είναι πως συνεχίζω τη λειτουργία της οικογενειακής  μας επιχείρησης. Νιώθω χρέος αλλά και ευχαρίστηση ταυτόχρονα να συνεχίσω την παράδοση. Με το πέρασμα των χρόνων έχω αποκτήσει εμπειρία και, παρ’ όλες τις δυσκολίες και το ανταγωνιστικό περιβάλλον, είμαι πεπεισμένη πως το προϊόν θα παραμείνει στην κορυφή και στις προτιμήσεις των πελατών μας. Σήμερα, με τη βοήθεια από τα αδέρφια μου και τους γονείς μου διευθύνω την επιχείρησή μας στα Καλάβρυτα.

Ωστόσο, δεν είναι η μόνη επαγγελματική ενασχόλησή σας.

Πράγματι, παράλληλα με την κύρια ενασχόλησή μου στο μαγαζί, εργάζομαι και στον ΕΕΣ στα Καλάβρυτα. Είναι μια νέα δομή που φιλοξενεί ασυνόδευτους ανηλίκους, είμαι εκεί από το 2017, οπότε και άνοιξε,  και συνεχίζω μέχρι και σήμερα. Μέσα από την εργασία μου είδα επισταμένως τις ανάγκες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασυνόδευτοι ανήλικες που ζουν μόνοι τους μακριά από τις οικογένειές τους. Πιστεύω στη δύναμη της προσφοράς και στη δύναμη της ενσυναίσθησης, που με βοηθούν να βλέπω τη ζωή με ανοιχτά μάτια και όχι φορώντας παρωπίδες.

Πάμε και στη σχέση σας με την ποίηση;

Εγραψα το πρώτο μου ποίημα όταν πήγαινα στο Γυμνάσιο, οπότε και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του σχολείου μου. Εκτοτε, έκανα αρκετά χρόνια να γράψω μέχρις ότου κάτι σκίρτησε μέσα μου και ξανάρχισα να γράφω ποιήματα. Η ποίηση για εμένα είναι βάλσαμο ψυχής, είναι ελευθερία σκέψης, είναι ταξίδια και εικόνες μακρινά που γίνονται πραγματικότητα, είναι ένας συνεχής μελωδικός ρυθμός της καρδιάς και του νου. Μέσα από την ποίηση, εκτός του ότι μπορώ να εκφραστώ ελεύθερα, μπορώ να δω και να αγγίξω την ομορφιά αυτού του κόσμου! Η ποίηση είναι το απάγκιο στην αγκαλιά ενός αγαπημένου προσώπου, εκεί που κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει. Η ποίηση, τέλος, είναι το καταφύγιο που φθονούμε, όπως είχε πει και ο μεγάλος ποιητής Κώστας Καρυωτάκης.

Σε  τυχόν δυσκολίες/εμπόδια, ποια τα όπλα σας;

Σε δυσκολίες και εμπόδια που προκύπτουν στη ζωή μου βασικοί στυλοβάτες και υποστηρικτές μου είναι πάντα οι γονείς μου, οι οποίοι με συμβουλεύουν και με βοηθούν έμπρακτα.

Στόχοι/όνειρά σας;

Ενας άμεσος στόχος μου είναι να πάρω το πτυχίο μου στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο στον τομέα των Ανθρωπιστικών σπουδών, όπου και φοιτώ στο τρίτο έτος με ειδικότητα στον «Ευρωπαϊκό Πολιτισμό». Ονειρό μου είναι να εκδώσω κάποια στιγμή ένα βιβλίο με όλα μου τα ποιήματα!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News