Σε μια επικαιρότητα εχθρική
Του Διονύση Γ. Γράψα, ιστορικός και εργάζεται στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Πόλεμος, ακρίβεια, ναυάγια, εγκλήματα και «άπονες εξουσίες» συνθέτουν σήμερα το σκηνικό της καθημερινότητας. Και ο μέσος πολίτης αποσβολωμένος παρακολουθεί την κίνηση ενός εκκρεμούς που ταλαντώνεται επικίνδυνα. Η διαπίστωση είναι κοινή για όλους: απογοήτευση. Πάνω που πάμε να συνέλθουμε από το ένα σοκ, ακολουθεί κατά πόδας το επόμενο. Σάμπως βέβαια, η οικονομική κρίση και η πανδημία τελείωσαν; Κάθε άλλο μάλιστα!
Η περίπτωση της Ουκρανίας πέραν από το ανθρωπιστικό σκέλος και την τραγωδία που διαγράφεται εκεί, ξυπνάει στον καθένα ιστορικές αναλογίες με την περίπτωση της Ελλάδας. Και δεν είναι ψέμα, πως «η Ουκρανία μας αφορά». Μια χώρα που προσπαθεί-με άκομψο έως και τραγελαφικό θα έλεγε κανείς- τρόπο να προσδεθεί στην Δύση, προκειμένου να ανακάμψει και να εκσυγχρονιστεί. Το ίδιο δεν έκανε και η Ελλάδα πριν 200 χρόνια με τον απελευθερωτικό της αγώνα;Έτσι και τώρα η Ουκρανία προσπαθεί να απαγκιστρωθεί(δύσκολο γαρ) από την επιρροή της Ρωσίας, η οποία σταθερά εποφθαλμιά τον φυσικό της πλούτο και το υπέδαφος της, με πρόσχημα τις ρωσόφωνες κοινότητες. Θυμίζει την περίπτωση της Θράκης, είπατε;
Ο ρωσικός αναθεωρητισμός όμως, δεν αποτελεί την μεγαλύτερη απογοήτευση. Ειδικότερα, ανησυχία προκαλεί η εικόνα μιας Ευρώπης ανέτοιμης, διστακτικής αλλά και δίβουλης, που συσκέπτεται συνεχώς , ρητορικά παρουσιάζεται οξύτατη αλλά στην πράξη, κρύβεται στο δωμάτιο της. Η Ρωσία πιστή στο Σοβιετικό μοντέλο, διασφαλίζει τα δυτικά της σύνορα με όσο γίνεται φιλικότερα προς αυτήν καθεστώτα, αντιδρώντας στην επέκταση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην γειτονιά της, την ώρα που η Ευρώπη εκδηλώνει την γύμνια της , ως μια οικονομική ένωση με πλήρη αδυναμία άλλης φύσεως παρεμβάσεων. Ευρωστρατός είπατε; Άλλο ανέκδοτο αυτό… Και δεν θα πρέπει να λησμονεί κανείς, πως η Ρωσία αποτελεί μια χώρα που το ΑΕΠ της είναι όμοιο με αυτό της Ισπανίας…
Συν τοις άλλοις βρίσκεται παγιδευμένη σε μια άνευ προηγουμένου ενεργειακή κρίση, για την οποία δεν φρόντισε να δημιουργήσει εναλλακτικές και είναι ο πελάτης που μόνο πληρώνει αυτή την στιγμή , παρακολουθώντας ανήμπορη την Ρωσία και τις ΗΠΑ να θησαυρίζουν. Η ρήση του Χένρι Κίσινγκερ, περί «τηλεφώνου της Ευρώπης» αποδεικνύεται ακόμα μια φορά προφητική. Από την άλλη, στην ηθικολογία, δεν πάει καθόλου πίσω. Ήδη τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι παραινέσεις από την ΕΚΤ για επιστροφή στα πρωτογενή πλεονάσματα μέσα στο 2022, την στιγμή που ο πληθωρισμός πιέζει την αγοραστική δυνατότητα των πολιτών. Δείγμα της γερμανικής οικονομικής ορθοδοξίας της Γηραιάς Ηπείρου, που δεν φαίνεται να έχει και σοβαρά αποτελέσματα στην αλλαγή της παγκόσμιας εικόνας της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Το κακό είναι πως μέσα στην προβληματική αυτή καθημερινότητα, όπου αποτυγχάνουν τα συλλογικά μοντέλα εξουσίας και η διαβούλευση και η διπλωματία «πάνε περίπατο» αποθεώνεται η απωθητική εξουσία του ενός. Είναι δεδομένο και πασιφανές πως η Ρωσία «είναι ένας» την στιγμή που η Ευρώπη «είναι ο κανένας». Και αυτή η αίσθηση απουσίας-για να έρθουμε και στα δικά μας-διαφαίνεται και στο εσωτερικό της Ελλάδας. Με μια εξουσία που συμπεριφέρεται κυνικά( «βενζίνη βάζουν μόνο οι πλούσιοι») έχει ηθελημένα αποσυρθεί στους διαδρόμους της εξουσίας, εφησυχασμένη από το ευνοϊκό μιντιακό της περιβάλλον.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρόλες τις προκλήσεις που προέκυψαν στον δρόμο της, δείχνει πια να έχει χάσει τον βηματισμό της.Αλήθεια με πιθανή την τιμή των καυσίμων στα 3 ευρώ το λίτρο και διπλασιασμένη την τιμή του ψωμιού, πως θα αντιδράσει; Αντίπαλο από την άλλη, έχει; Ποιος ξέρει; Με την κοινωνία υπόκωφα να σιγοβράζει και τον παραμορφωτικό καθρέφτη των ΜΜΕ να θολώνει το τοπίο, μένει να δούμε να μια «κακή κυβέρνηση θα φτιάξει μια εναλλακτική λύση στην αντιπολίτευση».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
