Στάθης Πολίτης: «Το γράψιμο είναι πάθος, έρωτας, ταξίδι μαγικό»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Επέλεξε να πρωτο-βουτήξει στα νερά της λογοτεχνίας με ένα μυθιστόρημα -«σπείρα» ο τίτλος του (εκδ. Το Δόντι)- μια δυνατή ιστορία για τα δεινά του πολέμου, τις ανθρώπινες αξίες, την αγάπη και την ελπίδα που τροφοδοτεί τη συνέχεια -την αναγέννηση. Ο Στάθης Πολίτης ξεναγεί την «Π» στο συγγραφικό του εργαστήρι.

-Από πότε θυμάστε τον εαυτό σας να γράφει;
Το γράψιμο είναι πάθος, είναι έρωτας, δεν είναι καν επιλογή. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω.
Ομως, με το να γράψω ένα μυθιστόρημα, καταπιάστηκα πριν 5 χρόνια, μετά από μία περίοδο που είχε κορεστεί η αναγνωστική μου δίψα.
Κι απλά άρχισα να κρατάω σημειώσεις για μια ιστορία που μου είχε καρφωθεί στο μυαλό.

-Οπότε, ποια ήταν η ιδέα από την οποία άρχισε να ξετυλίγεται η «σπείρα»;
Αυτή η πρώτη ιδέα που καταγράφηκε είχε να κάνει με έναν εκ των πρωταγωνιστών, τον Ισπανό Χοσέ Αντόνιο, του οποίου η πορεία έχει στιγματιστεί από τα όσα έζησε στον εφιάλτη του ισπανικού εμφυλίου.
Αναρωτιόμουν για το πώς αναμετριούνται οι άνθρωποι με τέτοιας σφοδρότητας ιστορικά γεγονότα. Πώς μπορούν να συνεχίζουν να κοιμούνται τα βράδια, να τρώνε, να μιλούν, να ζουν, έχοντας βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον ίδιο τον θάνατο.
Γενικά πάντως, σε ό,τι κι αν γράφω ως ώρας, έχω έναν κανόνα: να διηγούμαι ιστορίες που θα ήθελα ως αναγνώστης να διαβάσω.

-Τρεις φίλοι διαφορετικών εθνικοτήτων, ιστορικά γεγονότα 5 χωρών, φλας μπακ, συνάντηση φανταστικών με αληθινά πρόσωπα, καταιγιστική δράση… Πώς βιώσατε την πρώτη συγγραφική σας εμπειρία; Θα θέλατε να γευτείτε και επόμενη;
Για εμένα ήταν ένα ταξίδι μαγικό. Εξαιτίας τόσο του πρωτόγνωρου του πράγματος, όσο και της ίδιας της διαδικασίας του γραψίματος, η οποία για εμένα είναι μία απολαυστική ιεροτελεστία.
Το γράψιμο δεν σταματά ποτέ. Καλά να είμαστε, το δεύτερο μυθιστόρημα θα ακολουθήσει μέσα στο 2024.
Για την ώρα όμως, είμαι απόλυτα αφοσιωμένος στον πρώτο χρόνο ζωής της «σπείρας» μου, τα σχόλια που λαμβάνω για την οποία είναι αληθινά αναπάντεχα. Κι οφείλω να ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες για την αγάπη που της έχουν δείξει.

-Τι στοιχεία πρέπει να έχει ένας ήρωας/μια ηρωίδα για να του/της δώσετε «ζωή» στο χαρτί;
Μπορεί, όπως αναφέρατε, οι ήρωες της «σπείρας» να έχουν ως επί το πλείστον διαφορετικά backgrounds και ταραχώδεις βίους, αλλά δεν ήταν αυτό το κύριο ζητούμενο –αυτό θα έλεγα πως προέκυψε στην πορεία.
Βασική μου έγνοια ήταν οι ήρωές μου να είναι άνθρωποι αληθινοί, που παθιάζονται για ιδέες, που ερωτεύονται και θεώνονται και απογοητεύονται, όπως κάθε άνθρωπος στη ζωή του. Ηθελα να πατούν στη γη, προσπαθώντας αενάως να αγγίξουν μια στάλα ουρανό.

-Οι διαφορές ενώνουν τους ήρωές σας. Θελήσατε να περάστε κάποιο μήνυμα;
Υπάρχει η γνωστή ρήση περί ετερωνύμων που έλκονται, η Φύση όμως δεν θεωρώ πως λειτουργεί τόσο απλοϊκά.
Ολοι μας έχουμε κενά, τα οποία προσπαθούμε να καλύψουμε μέσω της συναναστροφής μας με άλλους ανθρώπους. Ο έρωτας, η φιλία, η αγάπη είναι ουσίες συγκολλητικές.
Συχνά, όμως, έτσι όπως ξετυλίγεται η σπείρα της ζωής, το βάσανο ενός αποδεικνύεται η σωτηρία κάποιου άλλου.

-Η ελπίδα διαπνέει την ιστορία σας, ως γνήσιο «υλικό» της αναγέννησης από τις στάχτες. Σ’ εσάς πώς λειτουργεί σε έναν κόσμο που σήμερα παίρνει ολοένα και πιο γκρίζες αποχρώσεις;
Είναι αλήθεια πως η «σπείρα» γράφτηκε σε καιρούς σκοτεινούς. Ηταν η εποχή που η πανδημία μάς κρατούσε δέσμιους και βιώναμε καταστάσεις πρωτόγνωρες.
Θέλησα, λοιπόν, να περάσω ένα μήνυμα ελπίδας, το οποίο είναι άλλωστε και η βασική ερμηνεία του αρχέγονου συμβόλου της σπείρας: η ζωτική δύναμη της συνέχειας που αποτελεί νόμο της Φύσης. Νομοτελειακά, κάθε δύση τη διαδέχεται μια ανατολή.
Ο αναγνώστης βέβαια θα αποκομίσει τη δική του αίσθηση από το βιβλίο, αυτή είναι η ομορφιά της λογοτεχνίας -χωρίς αυτή την ελευθερία παύει να είναι τέτοια.

-Νέα χρονιά αύριο. Ευχή προσωπική αλλά και για την Πάτρα, που προβάλλει στο βιβλίο σας;
Ηταν μάλλον αναπόφευκτη η παρουσία της Πατρούλας στο πρώτο μου μυθιστόρημα. Παρά το ότι έχω ζήσει και στο εξωτερικό, στην Πάτρα επέλεξα να φτιάξω την οικογένειά μου.
Δεν μπορώ να κρύψω πως τα τελευταία χρόνια μας πληγώνει, καθώς έχει ακολουθήσει μία τάση εσωστρέφειας και παρακμής. Και στα χρόνια όμως της δικτατορίας του Μεταξά που κάνει την εμφάνισή της στην «σπείρα», η λάμψη της παλιάς αρχόντισσας είχε και τότε ξεθωριάσει.
Συνεπώς, εύχομαι η σπείρα της ζωής να την οδηγήσει και πάλι στο ξέφωτο της ανοιχτοσύνης και της δημιουργίας.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω