Θέατρο: Ενας αμείλικτος μονόλογος

Χριστίνα Κόκκοτα

«Αχ βρε μάνα! Εχουν περάσει τριάντα χρόνια από τότε, κι ακόμα δεν έμαθα το μάθημά μου. Ακόμα δεν έγινα άντρας, ακόμα χαζεύω στον δρόμο, κοιτάζοντας τα παιδιά, ακόμα μου κλέβουν οι αλήτες τα ρέστα. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη τιμωρία σου. Και δική μου τιμωρία που δεν κατάλαβα, όσο ακόμα ήταν καιρός, τι υπέφερες τότε και θέλησα να σε εκδικηθώ. Μα που να πάρει ο διάβολος, έπρεπε να τα βάζεις μαζί μου για να ξεσπάς;».

        Από τον μονόλογο «Η μάνα αυτουνού… Ελλη Ζάχου-Ταχτσή» της Κικής Μαυρίδου, ο οποίος συνεχίζει το επιτυχημένο ταξίδι του, που ξεκίνησε πριν από ένα χρόνο στη σκηνή του θεάτρου Vault. Μια θεατρική διοργάνωση-φόρος τιμής στη γυναίκα-μητέρα, βασισμένη στην εμπνευσμένη ιδέα του σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του χώρου Δημήτρη Καρατζιά.

Η συγγραφέας, μετά από διεισδυτική έρευνα, με υλικό πραγματικά κυρίως στοιχεία και ελάχιστα μυθοπλαστικά, φωτίζει την ταραγμένη σχέση της μητέρας με τον γιο της Κώστα Ταχτσή, τον γνωστό συγγραφέα που, ως γνωστό, βρέθηκε στραγγαλισμένος στο σπίτι του και το έγκλημα χαρακτηρίστηκε ομοσεξουαλικό.

Ανάγεται σε βάθος χρόνου, αναζητώντας τη μητρική μορφή ως πληγωμένη κόρη μέσα στην οικογένειά της αλλά και ως επιβαρυμένη σύζυγο εξαιτίας ενός αποτυχημένου γάμου, φάσεις της ύπαρξής της, που τη διαμόρφωσαν σε μια ακραία σκληρή γυναίκα, που αν και πόθησε να ζήσει ελεύθερη και να αγαπηθεί, η ζωή είχε άλλα σχέδια γι’ αυτήν.

Στερημένη από τα θέλω της, με ριζωμένα τα στερεότυπα της πατριαρχικής κοινωνίας μέσα της, δεν μπόρεσε ποτέ να δεχθεί και να συμφιλιωθεί με τις ερωτικές επιλογές του γιου της. Διχασμένη ανάμεσα στη μάνα του Κώστα και στη μάνα του Ταχτσή, κατακερματισμένη μεταξύ της μάνας ενός συγγραφέα και ενός ομοφυλόφιλου, που έφτασε ως την παρενδυσία, διαμορφώνει μαζί του μια εκρηκτική σχέση.

Δύο αντίρροποι κόσμοι αλλά και τόσο ίδιοι κατά βάθος, ανυπότακτες και ελεύθερες ψυχές και οι δύο στη διεκδίκηση και στην υπεράσπιση των επιθυμιών τους αλλά και πληγωμένες και βασανισμένες συγχρόνως από την έλλειψη αγάπης, την εγκατάλειψη και την αίσθηση του ανικανοποίητου, αγωνίζονται να κρατήσουν στα πόδια της τη ρημαγμένη ζωή τους.

Ενδεικτική αυτής της διαταραγμένης σχέσης μάνας και γιου είναι και το γεγονός, ότι παρά την κυριαρχία της αυτοβιογραφικότητας στο έργο του, ο συγγραφέας κρατάει το μητρικό πρόσωπο στο ημίφως, φωτίζοντάς το ελάχιστα εκεί, όπου ο χώρος του ανήκει, στη γραφή του, καθώς την ταυτίζει στη συνείδησή του με το ευάλωτο και τραυματικό μέρος της ύπαρξής του, το απαξιωμένο και μη αποδεκτό από εκείνη ήδη από την παιδική του ηλικία.

Ο μονόλογος, που διανύει τον δεύτερο κύκλο των παραστάσεών του, περιοδεύει ανά την Ελλάδα, σταθμεύοντας στο θέατρο «Επίκεντρο» (28-29/4). Με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Βαγγέλη Λάσκαρη, στον ρόλο της Ελλης Ζάχου-Ταχτσή, μιας κατά βάθος πονεμένης μάνας, δίνει σώμα και ψυχή η Ράνια Σχίζα, με τη φωνή του Νίκου Καραθάνου να υπογραμμίζει την παρουσία του Κώστα Ταχτσή στη ροή της παράστασης. Το λιτό σκηνικό υπογράφει ο Γιώργος Λιντζέρης και τη μουσική επένδυση ο Μάνος Αντωνιάδης.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω