Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου για την Κεντροαριστερά
Ο Γιώργος Λυκοκάπης, είναι Δημοσιογράφος, Διεθνολόγος.
«Ένα μεγάλο όνομα είναι το πιο σπουδαίο που έχει αυτός ο μικρός άνδρας», λέγεται πως είχε πει ένας ξένος πρέσβης για τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον γιο του Ελευθέριου Βενιζέλου, ο οποίος είχε επικριθεί ότι διεκδίκησε την αρχηγία του Κέντρου, “κληρονομικώ δικαιώματι”. Οποιαδήποτε ομοιότητα με το σήμερα είναι… συμπτωματική!
Σίγουρα η σημερινή Κεντροαριστερά δεν θυμίζει ούτε το χώρο του Κέντρου της δεκαετίας του ’60, ούτε φυσικά το ευρύ πλειοψηφικό ρεύμα που συγκρότησε στη νεότερη ελληνική πολιτική ιστορία το ΠΑΣΟΚ. Πόσο μάλλον όταν το τελευταίο έμελλε να συνδεθεί με έναν νέο ορισμό στην πολιτική επιστήμη, το “pasokification”, ακριβώς λόγω της εξαϋλωσης των ποσοστών του.
Πάντως τα μηνύματα από την Ευρώπη είναι διαφορετικά: Από την κυβέρνηση συνεργασίας των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών, μέχρι την επιτυχία του Δημοκρατικού Κόμματος στις ιταλικές δημοτικές εκλογές, η ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά κατάφερε να αποφύγει (παρά τις δυσκολίες) την πλήρη συντριβή των ποσοστών της.
Στα καθ’ ημάς (τουλάχιστον βάση των δημοσκοπήσεων) φαίνεται πως την φθορά της κυβέρνησης αδυνατεί να την καρπωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση. Το ερώτημα είναι αν το ΚΙΝΑΛ μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο από την θέση ενός ελάσσονος εταίρου σε μία κυβέρνηση συνεργασίας, είτε με κορμό την ΝΔ, είτε με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, στα πλαίσια της “προοδευτικής διακυβέρνησης” που υποστηρίζει ο αρχηγός του τελευταίου.
Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου για την Κεντροαριστερά είναι: πώς θα μπορέσει να επαναπατρίσει ένα μέρος των ψηφοφόρων της, που ιστορικά έχει τις καταβολές του στα πιο δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, όπως τους νέους και στην μεσαία τάξη, στους οποίους σήμερα ακριβώς υστερεί;
Καλώς ή κακώς, τα κόμματα στην Ελλάδα είναι προσωποπαγή, το δε παράδειγμα των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών είναι άκρως διδακτικό, πως η εκλογή ενός παντελώς ακατάλληλου αρχηγού, μπορεί να αποβεί μοιραία. Αν μπορούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, θα επέλεγαν σίγουρα οποιονδήποτε άλλο εκτός του Άρμιν Λάσετ!
Επομένως, το αποτέλεσμα της Κυριακής είναι ένα πρώτο τεστ για το ΚΙΝΑΛ. Θα μπορούσε η ελληνική Κεντροαριστερά να γίνει άραγε και πάλι πολυσυλλεκτική, έχοντας επικεφαλής ένα πρόσωπο που έχει ταυτιστεί με την κυβερνητική φθορά και την αλαζονεία της εξουσίας; Ή ακόμα και να φέρνει στην μνήμη μέχρι και αξιόποινες ατομικές συμπεριφορές, για τις οποίες στα μάτια ενός μέσου ψηφοφόρου “πλήρωσε” μόνο ο Άκης Τζοχατζόπουλος;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
