Το φίδι του αυγού

Κωνσταντίνος Μάγνης

Ο Καραμανλής είχε πει το θρυλικό «έξω πάμε καλά, μέσα δεν πάμε». Δεν εννοούσε ότι δεν πηγαίναμε καλά στο εσωτερικό, αλλά ότι στο εσωτερικό δεν μας παραδέχονται οι αντίπαλοι, ενώ στο εξωτερικό μας παραδέχεται όλος ο (δικός μας) κόσμος. Πέρασε σχεδόν μισός αιώνας, δεν είχε καν γεννηθεί ο Φέντερερ, και οι συνθήκες εξελίχθηκαν κάπως διαφορετικά. Διαβάζαμε το πρωί για τη μεγάλη επιχείρηση της NASA που θα βομβαρδίσει ξημερώματα Τρίτης έναν αστερεοειδή για να του μεταβάλει την τροχιά, προκειμένου να δει εάν έχει τα κατάλληλα όπλα για να σώσει στο μέλλον τον πλανήτη από μια αστρική απειλή, όμοια μ’ αυτή που πριν εκατομμύρια χρόνια δεν άφησε ούτε έναν δεινόσαυρο για δείγμα.

Συμπεραίνουμε ότι στο διάστημα πάμε καλά. Στη γη, δεν πάμε. Τα περασμένα μεσάνυχτα οι Ιταλοί ψήφισαν ακροδεξιά. Δεν ήταν ψήφος ζοχάδας, ειδάλλως, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις ο κόσμος, θα έλεγε, βρε σεις, τι πάμε να κάνουμε, και στο παρά πέντε η Μελόνι θα έμενε με τα πεπόνια στο χέρι. Τα πεπόνια με τα οποία φωτογραφήθηκε, επειδή αυτό σημαίνει το επώνυμό της. Η ίδια έλεγε πως είναι γυναίκα, μητέρα, Ιταλίδα, χριστιανή. Αποδείχθηκε ότι είναι και πλακατζού. Είναι υπέροχο να γελάει ο λαός με τον ηγέτη του. Το βέβαιο είναι ότι αυτές τις ώρες γελάει ο ηγέτης με τον λαό του. Η Ιστορία κλαίει και με τους δύο.

Η ακροδεξιά αποδείχθηκε πιο ευέλικτη και επιτήδεια από τους δεινόσαυρους. Μπόρεσε να επανεμφανιστεί, ενώ οι δεινόσαυροι δεν τα κατάφεραν. Βλέπουμε σήμερα σκελετούς απολιθωμάτων και αναπαραστάσεις φωτογραφικές και ψηφιακές, και φρίττουμε. Αν οι βροντόσαυροι και οι τυραννόσαυροι είχαν επιζήσει, το πιθανότερο είναι πως δεν θα υπήρχε ανθρώπινος πολιτισμός. Θα ξεκινούσε το σχολικό λεωφορείο και το θηρίο θα το άρπαζε και θα το κατάπινε όπως κάνουμε εμείς με το σοκολατάκι. Οι άνθρωποι θα ζούσαν σε σπήλαια και θα επικοινωνούσαν με στοές. Οι λαγουμιτζήδες θα ήταν οι πολιτικοί μηχανικοί τους. Βλέποντας σήμερα την εικόνα των δεινοσαύρων, κανείς δεν είναι τρελός να θέλει την αναγέννησή τους. Αντίθετα, ενώ ο σημερινός κόσμος έχει δει, από εξιστορήσεις, βιβλία, ταινίες, ντοκιμαντέρ, δημοσιεύματα, επετειακά αφιερώματα τι έχει σκαρώσει στο
διάβα της η ακροδεξιά, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να την επαναφέρει στο προσκήνιο, να τη στείλει στη Βουλή, να της δώσει και την εξουσία. Μέσα στη γενικότερη κατάσταση, την κρίση χρέους, τον πόλεμο, τους κινδύνους, το ενεργειακό κραχ, αυτό που σκέφτηκαν οι Ιταλοί ήταν ότι δεν τους κάνει ο Ντράγκι, αλλά τους κάνουν η Μελόνι και ο Μπερλουσκόνι, και τους ανέδειξαν, και τους χειροκροτούν περιχαρείς και τώρα περιμένουν την περιφανή δικαίωση.

Η ακροδεξιά δεν είναι φόβητρο για τον κόσμο, όπως παλιά. Αλλωστε πριν από παλιά, παλιότερα του παλιά, ούτε και πάλι ήταν φόβητρο, ο κόσμος έβγαινε και αποθέωνε τον Μουσολίνι και τον Μεταξά, και ατένιζε και τον Χίτλερ με δέος. Η ακροδεξιά, άλλωστε, έχει τον λαό και την πατρίδα στο επίκεντρο, τα λέει ωραία, βγάζει σημαίες, έχει το έθνος πάνω από όλα και διατείνεται ότι αν ούμπερ άλλες βάλουμε Εμάς, τα προβλήματα θα λυθούν, καθώς ο κόσμος θα σχιστεί σαν ζεστό βούτυρο από τη θέλησή Μας. Αλλωστε, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα από την ακροδεξιά, παρ’ εκτός αν δώσεις αφορμές, με την εθνικότητά σου και τη διαγωγή σου. Η ακροδεξιά αγαπιέται γιατί απλουστεύει, όλα είναι εύκολα, με πατριωτισμό και τάξη και δημοφιλή συνθήματα και εθνοπρεπείς αναπαραστάσεις της
χλαμύδας και των θριάμβων, σάρισα, φουστανέλα, Τζέιμς Πάρις και σεβασμό στα σύμβολα και τους νόμους, μακριούς σταυρούς, επιτέλους περιπολικά στη γειτονιά, και εθνική περιχαράκωση.

Ετσι κι αλλιώς, το χθες είναι πλέον μακρινό, οι απόηχοί του δεν επηρεάζουν, δεν αγγίζουν, φτάνουν αποδυναμωμένοι στη σημερινή συγκυρία. Τι συνέβη στην Ελλάδα του ’22, του ’40, του ’46-49, στη δεκαετία του ’50, το ’65, το ’67, ο ρόλος των ξένων, των ανακτόρων, τα λάθη και τα πάθη, η Κύπρος, η πρώτη μεταπολίτευση, τι σημασία μπορεί να έχουν; Σήμερα έχουμε «άλλα προβλήματα», την ακρίβεια, τη μετανάστευση, την ανεργία, τη Γερμανία, τον Ερντογάν και μια συνεχή πεποίθηση αδικίας, που είναι η επέκταση μιας ακλόνητης σιγουριάς ότι μας οφείλονται τα πάντα, ως λαού και ως ατόμων , κάτι που εδραιώθηκε από τον καιρό που σταμάτησαν να υπάρχουν δεινόσαυροι και η πρόσβαση στα αγαθά
απογειώθηκε. Όταν τα πράγματα δείχνουν εύκολα, οι ανατροπές στοιχίζουν, φέρνουν οργή: Επιτέλους, γιατί δεν βγαίνει μια NASA να βομβαρδίσει τα προβλήματα και τους προβληματικούς για να λυτρώσει τους προβληματισμένους; Το πιο αγαπημένο κατόρθωμα του Μεγαλέξανδρου ήταν ο Γόρδιος Δεσμός, ποια μαθηματικά και αηδίες, χραααααπ, του έκανε του δεσμού και πάρ’ τον κάτω τον γρίφο, όπως και ο Κολόμβος που έκανε το αυγό να κάτσει όρθιο σπάζοντας το κέλυφος, συνεπώς σπάζοντας μερικά κεφάλια, ο κόσμος γίνεται καλύτερος και ασφαλέστερος. Θα έχεις γίνει εσύ ο δεινόσαυρος, αλλά αυτό δεν ήθελες μια
ζωή; Ησυχία, τάξη, ασφάλεια, και τον τρόμο μου να έχετε οι Αλλοι.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω