Το φιλί του Μιχάλη

Κωνσταντίνος Μάγνης

Χειμαρρώδης ο Μιχάλης, χειμαρρώδες και το βιβλίο του. Οπου Μιχάλης, ο Μιχάλης Μπαϊρακτάρης, και όπου βιβλίο του το «Φιλί της Διαφθοράς», μια ιδιότυπη νουβέλα με ιδεαλιστικά χαρακτηριστικά, που αποτυπώνουν το κράμα της προσωπικότητας του συγγραφέα τους. Ενας ακόμα δημοσιογράφος της Ενωσή μας σε ρόλο μυθιστοριογράφου. Εχουν προηγηθεί ο Κώστας Μπουλμπασάκος, η Γιώτα Κοντογεωργοπούλου, ο Κώστας Λαμπρόπουλος, και με τις ιδιαίτερες προσωπογραφίες ημιεπωνύμων ο Βαγγέλης Γερογιάννης. Η προηγούμενη γενιά μας έδωσε Γιάννη Καραλή και Γιάννη Βουλδή. Και τον ποιητή Γιάννη Ανδρικόπουλο. Δεν ξεχνάμε τον Ζώη Μαρίνο, νεότερη κοπή εκείνος, με το βιβλίο του για τα ΜΜΕ: Δεν θυμόμαστε να έχει αναμετρηθεί άλλος ημιεμπειρικά ημιεπιστημονικά με το αντικείμενο. Είναι βέβαιο, στο μεταξύ, ότι όλο και κάποιος άλλος συνάδελφος με συγγραφικό πόνημα μας διαφεύγει. Ελπίζουμε ότι θα συγχωρηθούμε, αλλά τα κρίματά μας αυξάνονται επικίνδυνα σε αυτό το επάγγελμα που είναι συνώνυμο της επιπόλαιης σπουδής στην οποία μας υποχρεώνει η ανάγκη της εφήμερης απόδοσης. Εμείς, οι πιλότοι, οι χειρούργοι και οι ποδοσφαιριστές: Η δουλειά δεν τελειώνει αν δεν τελειώσει. Οι άλλες, παίρνουν αναβολή.

Μιχάλης Μπαϊρακτάτης, Φιλί της Διαφθοράς. Παραπλανητικός ο τίτλος: Η διαφθορά εδώ δεν φιλάει κανέναν περιπαθώς, αλλά τον ρυμουλκεί, τον γλυκαίνει, τον μασάει και τον φτύνει. Μια ιστορία μυθιστορηματικών προδιαγραφών, πασπαλισμένη πυκνά από την κανέλλα των ιδεών, των διαβασμάτων, των αναζητήσεων του συγγραφέα τους και της ιδιαίτερης ευαισθησίας του απέναντι στην ηθική του πολιτικού, οικονομικού, κοινωνικού και μιντιακού συστήματος, μιας ευαισθησίας που διέκρινε ανέκαθεν τη διαδρομή του. Αντίθετα με την πραγματικότητα, στην ιστορία που συνθέτει ο Μιχάλης η ηθική θα κερδίσει το παιχνίδι ενόσω ενδιάμεσα τα αναλώσιμα εργαλεία έχουν συντριβεί. Το βιβλίο αφηγείται μια περίπτωση φούσκας με εγκληματικό υπόβαθρο, που μπορείς να τη δεις σαν αντιστοίχιση με το αφήγημα της εγχώριας οικονομικής κρίσης. Ο συγγραφέας ανήκει στην περιοχή των αναλυτών που είδαν την κρίση πρωτίστως ως μια ιστορία πολυκέφαλης φαυλότητας με εξιλαστήρια θύματα και με ξελασπωμένους ενόχους. Κάποιοι τέτοιοι υπάρχουν και στη δική του ιστορία, αλλά θα βρεθούν στη μπούκα των υγιών κυττάρων της ηθικής αντίστασης που θα αποδώσουν δικαιοσύνη με οριακές μεθόδους: Επειδή η διαφθορά έχει επιβάλει τους κανόνες, άλλες μέθοδοι δεν υπάρχουν. Ο Μιχάλης Μπαϊρακτάρης έμμεσα καταθέτει εδώ την πικρία του για τις δομικές αντοχές της σήψης.

Υπάρχουν διάφορα ελατήρια και απωθημένα που σπρώχνουν καθένα μας στο επάγγελμα. Άλλος για το ιδανικό της αλήθειας, άλλος για την περιπέτεια, άλλος για τη συναρπαστική τριβή με την επικαιρότητα, άλλος από ανάγκη για δημόσια έκφραση ή για δημόσια προβολή. Η δεκαετία του ’70, μεταπολιτευτική, η επαναστατική, η ιδεαλιστική, ζυμώθηκε με την αγιοποίηση του ξορκισμού της σήψης, όπως αποτυπώνεται στο πνεύμα του «Σέρπικο» ή του «Ολοι οι Ανθρωποι του Προέδρου», που αμφότερες πραγματεύονται τη δίψα για ηθικούς θριάμβους. Ο Μιχάλης Μπαϊρακτάρης είναι γέννημα αυτής της εποχής, και υπερηφάνως αρνήθηκε δια βίου να την αφήσει πίσω του. Το ζητούμενο πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι να μη σε εγκλωβίζει η στερεοτυπική ανάγνωση της πραγματικότητας και των φαινομένων και να αντέχεις τη δομική πολυπλοκότητα των καταστάσεων και των ρευμάτων. Αραγε, είμαστε αγνοί εκ γενετής ή η ζωή μας είναι ένας διαρκής και σπανίως επιτυχής αγώνας να αποφύγουμε τις σειρήνες, τις κακές έξεις, τις ευκολίες, τους εκτροχιασμούς; Εδώ κλείνεις το βιβλίο στο φινάλε του και αρχίζεις να στοχάζεσαι. Μπορεί η ανάγκη για ηθική να είναι ένα σωσίβιο που μας επιτρέπει να υπάρχουμε στην περιρρέουσα πραγματικότητα, αλλά και να απέχουμε ταυτόχρονα. Είναι μια στάση κι αυτό, αρκεί να έχουμε το σωσίβιο πάντα φουσκωμένο.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω