Το Καθαρτήριο της Ουκρανίας

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Ο Μακιαβέλι είχε πει κάποτε ότι «μπορείς να αρχίσεις έναν πόλεμο όποτε εσύ το θελήσεις, αλλά ποτέ, μα ποτέ, ένας πόλεμος δεν τελειώνει όταν εσύ το θες». Ενδεχομένως και… «όπως εσύ το θες».

Ο Δάντης να δείτε τι είπε 200 χρόνια πριν από τον συμπατριώτη του και την έναρξη της Αναγεννησιακής περιόδου. Με τον σενιόρε Αλιγκέρι μάθαμε το «Purgatorium», το Καθαρτήριο δηλαδή στα ελληνικά, τον προθάλαμο για το πέρασμα της ψυχής είτε στον Παράδεισο είτε στην Κόλαση.

Και κάπως έτσι το είδαμε κι εμείς το οραματάκι μας πριν από μερικά βράδια, κινούμενοι κάπου μεταξύ μαξιλαριού και παρενεργειών ενός πολύ δυνατού κρασιού (είμαστε φαν του συγχωρεμένου του Ουίλιαμ Χαρτ και των «Ανεξέλεγκτων καταστάσεων» όπου πρωταγωνιστούσε, τι να κάνουμε…).

Δεν χρειαστήκαμε ασανσέρ για να φτάσουμε στον προορισμό μας. Κάτι μεταξύ διακτίνισης από το αστρόπλοιο Εντερπράιζ και τη γέφυρα του ουράνιου τόξου του Ασγκαρντ χρησιμοποιήσαμε, διανύοντας τη διαδρομή πιο γρήγορα κι από την ταχύτητα του φωτός (παρεπιπτόντως σαν σήμερα το 1916 ο Αλμπερτ Αϊνστάιν δημοσίευσε τη Θεωρία της Σχετικότητας…).

Τι συναντήσαμε εκεί που φτάσαμε; Σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας μπροστά από μια μεγάλη χρυσή πόρτα την οποία φύλαγε ο Απόστολος Πέτρος, αλλά κι από ένα βαθύ χάσμα που έβγαζε φωτιές και μύριζε θειάφι, στέκονταν 5 φιγούρες.

Η πρώτη ήρθε αμέσως προς το μέρος μας και δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε την ερώτηση: «Ποιος είσαι;». «Ο Βλαδίμηρος που βαπτίστηκα στα νερά του Δνείπερου και γκρέμισα το άγαλμα του αρχαίου θεού Περούν. Μου είπαν ότι γι΄ αυτόν το λόγο θα πάω στο Φως».

Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τα λεγόμενά του, να σου και η δεύτερη φιγούρα δίπλα μας. «Ποιος είσαι;», ρωτήσαμε. «Ο Μπογκντάν Χμελνίτσκι του λαού των Κοζάκων. Υπέγραψα την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στο βασίλειο της Ρωσίας».

«Μην ξαναπείτε τη λέξη βασίλειο εδώ πέρα!», πετάχθηκε με μίσος ο τρίτος άνδρας. Ενας κατάχλωμος, μουμιοειδής ανθρωπάκος που δεν περνούσε το 1.65μ. ύψος. «Είμαι ο Λένιν και στα χρόνια μου πέθαναν 5.000.000 Ουκρανοί λόγω των επιτάξεων που διέταξα».

«Και λίγοι ήταν! Στα δικά μου χρόνια 6.000.000 Ουκρανοί λιμοκτόνησαν», πετάχθηκε ο τέταρτος της συντροφιάς (μόνον έτσι δεν τη λες βέβαια…).

Αυτόν τον καταλάβαμε αμέσως. Ηταν ένας από τους πιο στυγνούς δικτάτορες της ανθρώπινης Ιστορίας. «Κόμπα με λένε οι φίλοι μου, Ιωσήφ Στάλιν όσοι με επαινούν και με φοβούνται», ανέφερε η δόλια ψυχή που γύρισε προς τον Κλειδοκράτορα του Παραδείσου και κόμπασε ότι παραμένει αμετανόητη για όλα όσα έκανε στα 75 χρόνια που βάδισε στον γαλάζιο πλανήτη.

Και η τελευταία ψυχή; Ποια να ήταν άραγε; Φρίκη μας έπιασε με αυτό που αντικρύσαμε. Ενα παραμορφωμένο κορμί κι ένα πρόσωπο με δυσδιάκριτα χαρακτηριστικά. «Ποιος είσαι;», τολμήσαμε να ρωτήσουμε. Οι άλλες τέσσερις ψυχές απομακρύνθηκαν με φόβο. «Δεν είμαι ένας. Είμαστε εκατομμύρια. Μας πολτοποίησε ο Αψινθος, το αόρατο φονικό νέφος που διέλυσε τα σωθικά μας».

Ηταν τόσο μεγάλος ο φόβος που μας έπιασε που ξυπνήσαμε μουσκίδια στον ιδρώτα. Γιατί το «Αψινθος», στη γλώσσα των Σλάβων της Ανατολικής Ευρώπης μεταφράζεται με μια λέξη: «Τσερνόμπιλ». Ναι, ο πυρηνικός αντιδραστήρας που στις 26 Απριλίου 1986 μόλυνε την ουκρανική επικράτεια (κι ένας Θεός ξέρει και πόσες επικράτειες ακόμη…) με ραδιενέργεια.

Τι ευτυχία αλήθεια που όλα αυτά ήταν ένα κακό όνειρο. Και τι ανακούφιση! Δυστυχώς, όμως, δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για όλα αυτά που βιώνουμε από την ημέρα που ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία…

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω