Βαριά βιομηχανία οπαδών…

Απόστολος Αναστασόπουλος

Αρκετοί σύνδεσμοι «φιλάθλων» όλης της χώρας έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν την έκφραση «βαριά βιομηχανία οπαδών» για να δείξουν τη «δουλειά» που γίνεται εντός των συνδέσμων αλλά και πως γαλουχούνται οι νέοι στις «ιδέες» και τα «ιδανικά» του κάθε συνδέσμου. Ανεξάρτητα από το χρώμα της φανέλας ή το σήμα στην καρδιά, οι οπαδοί πάνω-κάτω έχουν την ίδια φιλοσοφία και αυτό δεν είναι «τσουβάλιασμα».

Αν κάποιος δεν έχει βρεθεί μέσα σε σύνδεσμο φιλάθλων οποιασδήποτε ομάδας, δεν μπορεί να αντιληφθεί τους λόγους που γίνονται επεισόδια, επιθέσεις και εν τέλει δολοφονίες. Πρόκειται για μέρη που καλλιεργούνται δύο πράγματα σε υπέρμετρο βαθμό:

Μια τυφλή αγάπη για την ομάδα και τα όσα -θέλουμε να πιστεύουμε πως- πρεσβεύει.

Ατελείωτο μίσος για όποιον τολμά να σταθεί απέναντι και να αμφισβητήσει την κυριαρχία μας.

Η δολοφονία του 19χρονου Αλκη Καμπανού ήρθε να επαναφέρει με τραγικό τρόπο το θέμα της οπαδικής βίας, στην κορυφή της επικαιρότητας. Συμπλοκές, ραντεβού θανάτου, επιθέσεις σε τυχαία άτομα στον δρόμο, όλα αυτά για το έμβλημα μιας ομάδας.

Οσοι θάνατοι κι αν έρθουν, όσα επεισόδια κι αν γίνουν, μην περιμένετε να σταματήσουν ποτέ οι μάχες των στρατών. Οσο η Πολιτεία με τους νόμους της, αφήνει ανοιχτά παράθυρα για τον τρόπο λειτουργίας και δράσης των οπαδών, τόσο θα γινόμαστε μάρτυρες φρικτών περιστατικών.

Οποιος έχει ασχοληθεί με τους οργανωμένους συνδέσμους των λεγόμενων «μεγάλων ομάδων» γνωρίζει. Οι συνδεσμίτες όταν έρθει η «κακή» γι’ αυτούς ώρα που θα συλληφθούν, ξέρουν πως θα έχουν «πλάτες». Δεν είναι λίγες οι φορές που έγινε γνωστό ότι οι «πλάτες» πληρώνουν μεγαλοδικηγόρους για να «πέσουν στα μαλακά».

Την ίδια στιγμή, οι οπαδοί μέσα από τους συνδέσμους μαθαίνουν ακόμα και πως να χτυπούν τον αντίπαλο. «Αν κρατάς μαχαίρι, πάντα στοχεύεις στα πόδια», όχι γιατί σε νοιάζει η ζωή του απέναντι, αλλά γιατί έτσι θα πας σε δίκη για πλημμέλημα. Και επειδή οι οπαδοί δεν είναι και οι πιο διαβαστεροί άνθρωποι του κόσμου, κάποιος τους έχει διδάξει το πως να χτυπούν.

Εχοντας βρεθεί σε γήπεδο εκατοντάδες φορές, έχοντας βρεθεί σε σύνδεσμο άλλες τόσες, έχοντας γαλουχηθεί ώστε να γίνω «σωστός οπαδός» κατά τα πρότυπα των συνδέσμων, ομολογώ πως δεν με ξαφνιάζει η δολοφονία του 19χρονου Αλκη. Εχουν γίνει κι άλλες, απλά τότε τύχαινε ο νεκρός να ήταν και αυτός οπαδός, οπότε λέγαμε «τα ‘θελε και τα ‘παθε» ή «ήξερε που πήγαινε». Τα ακούσαμε όλα αυτά το 2007 με τον Φιλόπουλο ή το 2018 με τον Τόσκο.

Οσοι έχουν ζήσει το «μπόλιασμα» των συνδέσμων και έχουν διάθεση αυτοκριτικής καταβάθος γνωρίζουν ότι έχουν υπάρξει εν δυνάμει δολοφόνοι ή παραλίγο θύματα. Από καθαρή τύχη δεν τους πέτυχε η κλοτσιά σε διαφορετικό σημείο του αυχένα, για μικρές λεπτομέρειες το στιλέτο δεν έκοψε αρτηρία στο μπούτι και προκάλεσε ένα απλό τραύμα.

Αφήνοντας όλα αυτά τα χρόνια στην «τύχη» τη λειτουργία των συνδέσμων, η Πολιτεία επέτρεψε αυτή την εξέλιξη. Η «λίγη βία» με τα χέρια, έφερε μαχαίρια. Και αν δεν καταπολεμηθούν τα μαχαίρια, θα αρχίσουν να βγαίνουν τα πιστόλια, που ήδη βγαίνουν δηλαδή, απλά δεν έχουμε προλάβει να θρηνήσουμε θύματα ακόμα.

Στο σάπιο οπαδικό κίνημα της χώρας, ασφαλώς και υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις. Μια τέτοια έχουμε και στην Πάτρα. Οι οργανωμένοι φίλοι της Παναχαϊκής και της κάθε Παναχαϊκής όμως δεν αρκούν. Η «βιτρίνα» των αθηναϊκών και σαλονικιών ομάδων κεντρίζει το ενδιαφέρον των νέων και πολλοί καταλήγουν να γίνονται «γρανάζια» της «βιομηχανίας».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News