Βαρύ πένθος στην οικογένεια Ντούβα, το συγκινητικό «αντίο» του Αλέξανδρου στη μητέρα του

Συγκινητικό το «αντίο» του δημοσιογράφου Αλέξανδρου Ντούβα, ο οποίος έχασε την αγαπημένη του μητέρα Μαγδαληνή, που «έφυγε» από τη ζωή στα 73 της χρόνια αντιμετωπίζοντας το τελευταίο διάστημα με γενναιότητα τα σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία την κατέβαλαν.

Με τον σύζυγό της Θανάση, η Μαγδαληνή Ντούβα, είχαν δημιουργήσει μια όμορφη και αθλητική οικογένεια, που βυθίστηκε σε βαρύ πένθος, αποκτώντας πέντε παιδιά. Τον Αλέξανδρο, τον συνεργάτη του Μάκη Γιατρά στην τεχνική ηγεσία του Προμηθέα και στην Εθνική Νέων Ανδρών, Κώστα, τον προπονητή στα τμήματα υποδομής του Προμηθέα Γιώργο και τους μουσικούς Σωτήρη και Δημήτρη.

Η κηδεία της θα γίνει την Τετάρτη στις 10.30 από τον παλιό Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέα στην Πάτρα.

Το συγκινητικό post του Αλέξανδρου Ντούβα στο Facebook για την αγαπημένη του μητέρα έχει ως εξής:

«Μανούλα μου αγαπημένη…

Την έκανες…

“Ζηλεύουν την αγάπη μας” μου είπες κάποια στιγμή…

Και είχες δίκιο! Όλοι γνώριζαν τον “Μαμάκια”!

Άρα, επειδή ξέρω ότι θα με ήθελες να χαμογελάω, όπως όλους μας, αυτό θα κάνω!

Η τουλάχιστον θα προσπαθήσω… Το ξέρεις και εσύ δεν είναι εύκολο…

Θα σκέφτομαι συνέχεια πόσο προνομιούχος και πόσο τυχερός ήμουν που ήσουν η μάνα μου! Η αδελφή μου! Η κοπέλα μου! Ο άνθρωπος μου!

Τα πάντα μου! Η έννοια μου!

Η φωτογραφία μας είναι η τελευταία που βγάλαμε…

Και δείχνουμε τόσο χαρούμενοι! Εσύ ειδικά! Με τόση ταλαιπωρία και πόνο που κουβαλούσες!

Ακόμα και από το κρεββατι του πόνου στο νοσοκομείο με όλη την ταλαιπωρία σου, παράγγελνες να βρω μια κοπέλα να παντρευτώ…

Το μαράζι σου… Λυπάμαι που δεν έγινε πραγματικότητα… Ξέρω πόσο πολύ θα σε άρεσε!

Θα γίνοσουν 20 χρόνων πάλι!

Αλλά μάνα, εγώ εσένα έπρεπε να παντρευτώ! Να σε έχω βασίλισσα!

“Μ αγαπάς;” Ερχόμουν και σε ρωταγα… “Πολύ και το ξέρεις” μου έλεγες…

“Εγώ όμως σε αγαπώ περισσότερο” σου έλεγα!

“Άντε μωρή…” Μου έλεγες

Γιατί όπως σε είχα εγώ για μάνα αδελφή κοπέλα όλα, έτσι με είχες και εσύ, σαν γιο και κόρη μαζί που τόσο ήθελες!

Τέτοια σχεσάρα είχαμε!

Πραγματικά χαίρομαι μανούλα μου! Και ας κλαίω! Είναι δάκρυα χαράς!

Για μένα που σε είχα στη ζωή μου και για σένα που λυτρώθηκες!

Ξέρω ότι ο Θεός σε έχει πάρει ήδη δίπλα του…

Πώς αλλιώς να γίνει; Αφού ήσουν άγγελος!

Σ’ αγαπώ μάνα…

Καλή αντάμωση!»