Βασιλική Κασπίρη: “Με οδήγησε σε όλα η περιέργεια”

Κρίστυ Κουνινιώτη

Η περιέργεια και η φαντασία ήταν και είναι οδηγοί της στο ταξίδι της στη ζωή αλλά και στη δουλειά της -την τέχνη. Η εικαστικός Βασιλική Κασπίρη μάς μιλά σήμερα, και συνθέτει το πορτρέτο της ψηφίδα-ψηφίδα με την ειλικρίνεια ανθρώπου συνειδητοποιημένου και «γεμάτου».

Εντονες μνήμες από τα παιδικά σας χρόνια;

Αυτό που ήταν κυρίαρχο ήταν η αίσθηση του ορίου. Ο περιορισμός υπήρχε γύρω μου παντού και μόνιμα έψαχνα πώς να δραπετεύσω… Κι η  απόδραση με τη φαντασία ήταν αυτονόητη..

Πότε ανακαλύψατε την καλλιτεχνική σας φλέβα και πώς την εξελίξατε;  

Δεν ανακάλυψα τίποτα. Ηταν ένα παιχνίδι, κι ακόμα είναι. Ηταν ένας τρόπος να φεύγω απ’ αυτά που δεν μου άρεσαν και να πηγαίνω σ’ αυτά που μου άρεσαν. Ηταν φυσικό για μένα να παίρνω υλικά που υπήρχαν γύρω μου και να κάνω κάτι όταν τα  μεσημέρια έπρεπε «να μείνω ήσυχη» στο τίποτα του ορεινού χωριού που περνούσα τα καλοκαίρια μου!

Πώς ήταν τα πράγματα στα πρώτα σας βήματα; Τα όμορφα, τα αγχωτικά, ίσως;

Μύριζα τον αέρα και πήγαινα… Σε πάρα πολλά πράγματα είχα ανεπαρκή παιδεία. Ομως  απ’ την εφηβεία κατάλαβα πως είχα επιλογές, κι επίσης πως ανήκα σε μια πολύ τυχερή γενιά γυναικών. Μπορούμε να μιλάμε, να διεκδικούμε… Δεν παραβλέπω την έμφυλη βία, τις διακρίσεις λόγω φύλου, αλλά απ’ την άλλη σκέφτομαι τον δρόμο που έχει να διανύσει μια γυναίκα στη Σαουδική Αραβία και είμαι ευτυχής που γεννήθηκα στην Ευρώπη.

Κι ύστερα ήρθαν συνεργασίες στο θέατρο, διακόσμηση, εκθέσεις…   Ποιέςπτυχές σας εκφράζονται μέσω αυτών;

Με οδήγησε σε όλα η περιέργεια. Πάντα είναι ζωντανό το κοριτσάκι που θέλει να δει παρακάτω, στον μεγάλο, ανεξερεύνητο κήπο! Ακόμα και το μετά απ’ αυτή τη ζωή, το σκέφτομαι έτσι! Εχω μια μόνιμη περιέργεια και μια ανάγκη να καταλάβω. Η δουλειά είναι ένα μέσον για αυτό το ταξίδι κι επίσης το ίδιο το ταξίδι είναι που φτιάχνει τη δουλειά! Τα έργα είναι απλά σημάδια του ταξιδιού. Τα οποία θέλω να είναι ανάλαφρα, σαν ανοιξιάτικο αεράκι. Εχω πια την ευτυχία να αντιλαμβάνομαι και να πλέω στη ροή.

Πότε βάλατε στα πλάνα σας την οικογένεια και πώς λειτούργησαν οι ισορροπίες; Πώς είστε αλήθεια ως μητέρα;

Είχα μεγάλο φόβο για το «αναπόδραστο» της μητρότητας κι εδώ που τα λέμε δεν είχα άδικο! Κάπου διάβασα ότι πριν γίνεις μητέρα πρέπει να ετοιμαστείς ν’ αφήσεις την καρδιά σου να ζει έξω απ’ το σώμα σου για πάντα. Ισχύει! Αυτό που δεν ήξερα τότε ήταν πόσο καταλυτική είναι η δύναμη της φύσης. Οταν το βιολογικό ρολόι πήρε τη σκυτάλη, άρχισε να με κατακλύζει μια μαγεία δίχως τέλος! Πρώτα απ’ όλα, μου ξαναδόθηκε η ευκαιρία να δω τη ζωή με φρέσκα μάτια. Ολοι μάς προετοιμάζουν να μάθουμε στα παιδιά μας πράγματα, αλλά κανείς δε μας είπε πόσα έχουμε να μάθουμε απ’ αυτά τα καθαρά πλάσματα που είναι αυτοί οι καινούργιοι άνθρωποι. Είμαι μια μητέρα όπως όλες, και μιας και τ’ αγόρια μου έχουν μεταξύ τους διαφορά δώδεκα χρόνια, είμαι μια τυχερή μητέρα, αφού μου δόθηκε η ευκαιρία σε ώριμη ηλικία να ζήσω ξανά αυτό το θαύμα! Προσπαθώ μόνο να μην είμαι αυτό που λέμε «Ελληνίδα μάνα», γιατί πιστεύω ότι όποιον αγαπάς πραγματικά πρέπει να τον βοηθάς να πετάει ελεύθερος, σαν χελιδόνι!

Σκέψεις να «πετάξετε» εκτός Πάτρας κάνατε ποτέ;

Οι «πτήσεις» που έχουν γίνει ως τώρα δεν είχαν την καριέρα προτεραιότητα. Το ταξίδι είναι η προτεραιότητά μου. Ονειρεύομαι ένα μεγάλο μπαούλο, από κείνα τα όρθια Louis Vuitton του προπερασμένου αιώνα που θα χωράει όλα τα υλικά και τα εργαλεία μου για να γίνω ένας περιπλανώμενος δημιουργός παραμυθιών! Οπου χρειάζονται παραμύθια, δώστε το τηλέφωνό μου!

Πείτε μας και για το εργαστήρι σας. Τι σημαίνει αυτός ο χώρος για εσάς;  

Το εργαστήριο υπάρχει πολλά χρόνια, αλλά το έκανα επισκέψιμο για λίγο στον οποιονδήποτε,  πριν τέσσερα χρόνια, για να αντιστρέψω αυτό που είναι: Ενας μοναχικός χώρος, ένα ιδιότυπο ψυχοθεραπευτήριο που χωράει μόνον εμένα! Η πρόκληση ήταν η ενδεχόμενη αλληλεπίδραση. Το εργαστήριο έδειξε τι μπορεί να κάνει κι ονειρευτήκαμε μαζί με τους επισκέπτες νέα έργα! Ηταν πολύ ενδιαφέρον, λίγο τρόμαξα κάποιες φορές, ειδικά όταν ερχόταν πολύς κόσμος, αλλά το να σπας το τσόφλι σου, είναι ρίσκο είναι και απελευθέρωση!

Μπροστά στις δυσκολίες, η αντίδρασή σας είναι;

Παλεύω με όλες τις δυνάμεις μου μέχρι να λήξουν και μετά πάλι στη ροή! Το «καλά» είναι το φυσιολογικό. Και το «καλά» δεν τυχαίνει, είναι θέση!

Από ποια υλικά θα λέγατε ότι είστε φτιαγμένη;

Από χώμα κι όνειρα.

Ονειρεύεστε, λοιπόν, να…

Ονειρεύομαι βουτιές, αγκαλιές, δουλειές, εγγόνια (για βουτιές-αγκαλιές-δουλειές) ισορροπία των ανθρώπων με τη φύση γύρω τους, ονειρεύομαι να συναντάω ανθρώπους που θα με μαθαίνουν καινούργια πράγματα, ονειρεύομαι να μου διαβάσουν πολλά ποιήματα ακόμα!

συνέντευξη στη Κρίστυ Κουνινιώτη

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω