Ποιος (δεν) πρέπει να εκλεγεί αρχηγός
Ο Τρύφωνας Δάρας είναι ιστορικό στέλεχος ΠΑΣΟΚ Δυτικής Αθήνας – νομικός σύμβουλος Ενωσης Ενημερωτικών Τηλεοράσεων Περιφέρειας -Συνδέσμου Ημερήσιων Περιφερειακών Εφημερίδων.
Είναι γνωστό, από παλιά, ότι το ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από τις εκλογικές του επιδόσεις, ποτέ δεν σε αφήνει να πλήξεις. Συνήθως παράγει περισσότερη «πολιτική» από όση μπορεί να καταναλώσει ή να αφομοιώσει και να αξιοποιήσει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επικείμενες, αχρείαστες, εκλογές ανάδειξης προέδρου. Φυσικά αυτές έχουν το ενδιαφέρον τους, που ξεπερνά την εμβέλεια του κόμματος. Για ευνόητους λόγους, όχι μόνο οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, αλλά και πολλοί άλλοι έχουν το βλέμμα τους στραμμένο σε αυτές.
Δεν θα πω τι θα ψηφίσω, γιατί δεν ενδιαφέρει κανέναν και γιατί αν το κάνω θα αποδυναμωθεί ο σκοπός του άρθρου. Και δεν θα έμπαινα στον κόπο, αν δεν υπήρχε πίσω από αυτή την εκλογή ένα σοβαρό πολιτικό ζήτημα.
Δεν είμαι οπαδός θεωριών συνωμοσίας. Αλλά δεν είμαι και αφελής. Οι πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ ενδιαφέρονται για το αποτέλεσμα των εκλογών, όπως και για κάθε εξέλιξη που είναι πιθανό να επηρεάσει τα συμφέροντά τους. Κι αυτή την εποχή υπάρχουν πολλά «επενδεδυμένα συμφέροντα».
Οι λίγες οικογένειες μεγαλοεπιχειρηματιών, που θησαυρίζουν έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν τη συντήρηση του καθεστώτος. Ελα όμως, που η αυτοδυναμία Μητσοτάκη είναι πια όνειρο θερινής νυκτός. Κι επειδή κανείς δεν θέλει να την πάθει όπως ο Τσίπρας με τον Καμμένο, οι Βελόπουλοι και λοιποί δεν είναι προτιμητέοι ως κυβερνητικοί εταίροι, ποιος μένει; Μα φυσικά το ΠΑΣΟΚ, για να παίξει το ρόλο του «χρήσιμου ηλίθιου». Γι’ αυτό όμως απαιτείται και η κατάλληλη ηγεσία. Είναι προφανές ότι αυτή έχει βρεθεί στο πρόσωπο της κ. Διαμαντοπούλου!
Το πρόβλημα με την υποψηφιότητά της δεν είναι ότι εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ στα δύσκολα. Ούτε ότι υπήρξε η εκλεκτή του κ. Μητσοτάκη για υψηλές θέσεις, επικουρώντας τον στο στρατηγικό του στόχο για άλωση του Κέντρου. Είναι οι σημερινές (κι αυριανές) στρατηγικές επιδιώξεις του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, που τη στηρίζουν. Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτό είναι κατ’ ανάγκη κατακριτέο. Είναι μια πολιτική πλατφόρμα, με «ευγενή» στόχο «τη σωτηρία της πατρίδας, που δεν πρέπει να μείνει ακυβέρνητη», κάτι που συμμερίζονται και πολλοί σύντροφοί μου, οι οποίοι θα ψηφίσουν αναλόγως.
Ενα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι το ιδεολογικό και πολιτικό τέλος του ΠΑΣΟΚ. Ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει και προηγούμενο με την απόπειρα Λοβέρδου, που δεν τους βγήκε παρότι τη ζημιά του την έκανε στις ευρωεκλογές, που στέρησε από το ΠΑΣΟΚ τη 2η θέση, κάτι που θα άλλαζε το πολιτικό σκηνικό.
Κι αυτό είναι το πρόβλημα με την κ. Διαμαντοπούλου. Οτι, αντί να στηριχτεί σε αυτό που πραγματικά είναι, λέει να την ψηφίσουμε για κάτι που δεν είναι.
Για την υποψηφιότητα του κ Δούκα, μου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει συναίσθηση των συνθηκών, των ευθυνών και υποχρεώσεών του. Η άμετρη φιλοδοξία και ο εγωκεντρισμός του αγγίζουν τα όρια του αμοραλισμού, που δεν αναγνωρίζει ηθικές δεσμεύσεις για πράξεις του και δεν ανησυχεί για τις συνέπειες.
Μοιάζει με τον οδηγό, που σταματά το όχημά του καταμεσής του δρόμου για να επιβιβαστεί σε άλλο, που του φαίνεται καλύτερο! Με μια άνεση, σχεδόν αδιαφορία.
λέει ότι δεν έχει καμιά δυσκολία να κρατήσει δύο τεράστια καρπούζια στην ίδια μασχάλη.
Εχοντας υπηρετήσει 41 χρόνια στην Αυτοδιοίκηση, ξέρω ότι ένας δήμαρχος για να πετύχει στο έργο του πρέπει να δουλεύει 16 ώρες το 24ωρο. Για τον αρχηγό, δε, της αντιπολίτευσης, που πρέπει να μην αφήσει πέτρα απάτητη, βάζω 2 ώρες ακόμη. Αν ο κ. Δούκας μπορεί να χωρέσει 34 ώρες στο 24ωρο πρέπει, όχι μόνο να εκλεγεί πρόεδρος, αλλά να πάρει το Νόμπελ και των Μαθηματικών και της Πολιτικής!
Είναι αδιανόητο ο πρόεδρος να μην είναι στη Βουλή. Ακόμη είμαστε στην αρχή της 4ετίας κι αυτό σημαίνει ότι θα αφήσουμε τον Μητσοτάκη για 3 χρόνια χωρίς να έχει απέναντί του τους αρχηγούς των μεγαλύτερων κομμάτων της αντιπολίτευσης, γιατί αν ο Κασσελάκης είναι υποψήφιος θα επανεκλεγεί πανηγυρικά.
Ακούω τον κ. Δούκα να δηλώνει ότι έχει βρει άξιους αντικαταστάτες, για Δήμο και Βουλή. Αστειότητες! Ξεχνάει ότι ο δήμαρχος είναι μονοπρόσωπο όργανο διοίκησης με αρμοδιότητες, πολλές εκ των οποίων είναι αμεταβίβαστες. Όσο για τη Βουλή όταν ανεβαίνει στο βήμα ο κ. Χριστοδουλάκης τον οποίο προορίζει για επικεφαλής, θα φεύγουν από την αίθουσα όχι μόνο βουλευτές αλλά και πρακτικογράφοι! Το «επιχείρημα» ότι αυτό συνέβη με Ανδρουλάκη και Κασσελάκη, δεν πρέπει να ξαναγίνει, ως μία άκρως αρνητική εμπειρία. Οδηγεί σε συγχύσεις, δυαρχίες και προβλήματα. Είναι τυχαίο άραγε ότι και οι δύο αντ’ αυτών στη Βουλή (Φάμελος, Κατρίνης) είναι σήμερα υποψήφιοι αρχηγοί;
Να ψηφίσουμε. Αλλά έχοντας σαφή γνώση, όχι μόνο το τι υπόσχεται -ανέξοδα- ο καθένας, αλλά και το τι κουβαλάει στις αποσκευές του.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
