Ηλεκτρονικές «μαϊμού» κάλπες, εσωκομματικές παρωδίες και ο προάγγελος μιας εθνικής νοθείας

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που με ρωτούν:
«Γιατί ασχολείσαι, Νίκο, με τις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας; Αφού σε έχουν διαγράψει. Αφού συνεργάστηκες με άλλο κόμμα. Αφού έχεις φτιάξει δικό σου πολιτικό φορέα, το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα Ελλάδος. Τι δουλειά έχεις εσύ με τα “εσωτερικά” της Πειραιώς;»

Η απάντηση είναι απλή και καθαρή:
Ακριβώς επειδή υπηρέτησα τη Νέα Δημοκρατία πενήντα χρόνια, από τα 16 μου χρόνια στη ΜΑΚΙ μέχρι την Εκτελεστική Επιτροπή, το Πολιτικό Συμβούλιο και τα έδρανα της Βουλής επί σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, δεν έχω το δικαίωμα να σιωπώ όταν βλέπω την παράταξη που αγαπήσαμε να μετατρέπεται σε εργαστήριο ηλεκτρονικής νοθείας.

Δεν μιλώ ως «πικραμένος διαγραμμένος». Μιλώ ως άνθρωπος που διαγράφηκε γιατί αρνήθηκε να ψηφίσει μνημονιακά εκτρώματα – τους εφαρμοστικούς νόμους των εξώσεων και των κόκκινων δανείων – και που πλήρωσε πολιτικό κόστος για να μη προδώσει συνειδήσεις και λαϊκές εντολές. Αυτή η διαδρομή μου δίνει το ηθικό δικαίωμα – και την υποχρέωση – να καταγγείλω όσα γίνονται σήμερα στο όνομα μιας «ψηφιακής δημοκρατίας», που μυρίζει νοθεία από μακριά.

Γιατί εδώ δεν μιλάμε για λάθη.
Μιλάμε για συστηματική αλλοίωση.
Και ό,τι βλέπουμε τώρα στις εσωκομματικές της ΝΔ, φοβάμαι ότι είναι πρόβα γενεράλε για όσα σχεδιάζονται στις εθνικές εκλογές.

Η φυσική κάλπη που διαγράφεται με ένα enter

Στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ, το αφήγημα της ηγεσίας ήταν απλό: «Σύγχρονες, ανοιχτές διαδικασίες, με φυσική και ηλεκτρονική ψηφοφορία, με δυνατότητα συμμετοχής από παντού, με 120.000 νέες εγγραφές μελών». Στην πράξη όμως, σε πολλές οργανώσεις της χώρας – και ιδίως στην Αχαΐα, την ιδιαίτερη πατρίδα μου – συνέβη κάτι πρωτοφανές: εκεί όπου η φυσική κάλπη έδωσε ένα καθαρό αποτέλεσμα, με πραγματικούς ανθρώπους, με φακέλους, υπογραφές και πρακτικά, εμφανίστηκαν ξαφνικά μαζικές ηλεκτρονικές ψήφοι που ανέτρεψαν τα αποτελέσματα όπως «βολεύει» το Μαξίμου.

Στην Αχαΐα, καταγγέλλεται εισροή περίπου 3.000 ηλεκτρονικών ψήφων σε μικρό χρονικό διάστημα – ψήφοι που κανείς δεν τις είδε σε ουρές, κανείς δεν τις κατέγραψε σε πραγματικές κάλπες, κανείς δεν τις επιβεβαίωσε με φυσική παρουσία. Το αποτέλεσμα; Να ανατραπεί η βούληση της βάσης υπέρ του εκλεκτού της ηγεσίας.

Αυτό δεν είναι «τεχνικό ζήτημα». Είναι ζήτημα πολιτικής νομιμοποίησης.
Όταν η φυσική κάλπη, ο πυλώνας της εσωκομματικής δημοκρατίας, μετατρέπεται σε διακοσμητικό στοιχείο και η βούληση της βάσης μπορεί να «διορθωθεί» με ένα enter από την οθόνη, δεν μιλάμε πλέον για δημοκρατία, αλλά για μηχανισμό ελεγχόμενης νομιμοποίησης.

Οι «μαϊμού» εγγραφές και τα email-πολυβόλα

Τα τελευταία 24ωρα, δημοσιεύματα σε έντυπα και διαδικτυακά μέσα κάνουν λόγο για χιλιάδες «μαϊμού» εγγραφές μελών, μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος. Πρόκειται για εγγραφές που έγιναν ηλεκτρονικά, μαζικά, από τους ίδιους μηχανισμούς, με τα ίδια email, με ύποπτα ή ανύπαρκτα στοιχεία επικοινωνίας. Σε τοπικές οργανώσεις, όπως στη ΔΗΜ.ΤΟ Αχαρνών, καταγγέλλονται δεκάδες ή και εκατοντάδες εγγραφές που φαίνεται να έχουν γίνει από μία και μόνο διεύθυνση email.

Ποιο είναι το διακύβευμα;
Ότι η έννοια του μέλους – του ανθρώπου που έρχεται, υπογράφει, δηλώνει παρών, συμμετέχει στην κομματική ζωή – αντικαθίσταται από έναν ψηφιακό «κατάλογο» ανθρώπων που ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν ότι εμφανίζονται ως μέλη. Οι εγγραφές αυτές δεν είναι συλλογική ένταξη σε μια παράταξη. Είναι αριθμητική πρώτη ύλη για την επόμενη εσωκομματική χειραγώγηση.

Και το χειρότερο;
Υπάρχουν καταγγελίες ότι στα μητρώα μελών εμφανίζονται άνθρωποι που προέρχονται από άλλους πολιτικούς χώρους, που τυπικά δεν έχουν καμία οργανική σχέση με τη ΝΔ, αλλά «χρησιμοποιούνται» για να φουσκώσουν αριθμούς και να ελεγχθούν ισορροπίες συνέδρων.

Αν όλα αυτά επιβεβαιωθούν από τη Δικαιοσύνη, δεν θα μιλάμε απλώς για παρατυπίες. Θα μιλάμε για οργανωμένο σχέδιο νοθείας της εσωκομματικής βούλησης.

Η δραματική πτώση συμμετοχής: μια παράταξη που αδειάζει

Την ώρα που η ηγεσία προσπαθεί να παρουσιάσει τις διαδικασίες ως «γιορτή της συμμετοχής», τα πραγματικά στοιχεία – όπου έχουν δημοσιοποιηθεί – δείχνουν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Σε νομαρχιακές οργανώσεις και ΔΗΜ.ΤΟ ανά τη χώρα, η συμμετοχή καταρρέει. Σε μεγάλες οργανώσεις όπως στη Λάρισα, καταγράφεται μείωση συμμετοχής που αγγίζει το 75% σε σχέση με το 2016. Στην Αιτωλοακαρνανία, από χιλιάδες συμμετέχοντες στις προηγούμενες εσωκομματικές, φέρεται να έχουν απομείνει λίγες εκατοντάδες. Στον Άγιο Δημήτριο Αττικής, οι εγγραφές από περίπου 1.160 το 2021 έπεσαν σε κάτω από 600 στις φετινές διαδικασίες – μείωση πάνω από 50%.

Αυτά τα μεγέθη δεν παραπέμπουν σε «παράταξη που ανανεώνεται». Παραπέμπουν σε παράταξη που αποψιλώνεται. Και όσο μικραίνει ο ζωντανός οργανισμός της ΝΔ, τόσο μεγαλώνει το κίνητρο να «συμπληρωθούν» τα κενά με ψηφιακές μαϊμουδιές.

Η συμμετοχή δεν πέφτει επειδή ξαφνικά οι νεοδημοκράτες έγιναν «αδιάφοροι». Πέφτει επειδή η βάση νιώθει ότι συμμετέχει σε στημένες διαδικασίες, με προαποφασισμένα αποτελέσματα. Η αποχή γίνεται η πιο ηχηρή – αλλά σιωπηλή – μορφή διαμαρτυρίας.

Η Ανατολική Αττική και άλλες εστίες αναβρασμού

Στην Ανατολική Αττική, παλιά και ιστορικά στελέχη μιλούν ήδη δημόσια για «παρωδία», «μετάλλαξη», «πλήρη αποξένωση» από την παράταξη που υπηρέτησαν επί δεκαετίες. Καταγγελίες για κατευθυνόμενες ψήφους, «μαϊμού» εγγραφές, αποκλεισμούς πραγματικών μελών από τις λίστες, κάλπες που δεν καταμετρήθηκαν νομότυπα, πρόσωπα άλλης ιδεολογικής αφετηρίας που εμφανίστηκαν ξαφνικά ως μέλη, συνθέτουν ένα τοπίο βαθιάς κρίσης.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι φράσεις «ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ» και «Αυτό δεν είναι η ΝΔ, είναι η μετάλλαξη της μετάλλαξης» δεν γράφονται από πολιτικούς αντιπάλους, αλλά από ανθρώπους που πλήρωσαν από την τσέπη τους δεκαετίες συνδρομών, που σήκωσαν σημαίες, που υπερασπίστηκαν κυβερνήσεις σε δύσκολες στιγμές.

Όταν αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται ξένοι στο ίδιο τους το κόμμα, τότε έχουμε να κάνουμε όχι με απλή δυσαρέσκεια, αλλά με υπαρξιακή κρίση ταυτότητας.

Το επικίνδυνο προηγούμενο του 2015-2016

Όσοι ζούμε τη ΝΔ από μέσα, θυμόμαστε καλά ότι η ιστορία της «ηλεκτρονικής ψηφοφορίας» δεν ξεκίνησε σήμερα.

Το 2015, στην πρώτη απόπειρα για εκλογή προέδρου, η διαδικασία κατέρρευσε παταγωδώς λόγω «τεχνικών προβλημάτων» του συστήματος, οδηγώντας σε αναβολή της ψηφοφορίας. Τελικά, μετά από εβδομάδες έντασης, ο πρώτος γύρος έγινε, με τον Ευάγγελο Μεϊμαράκη να τερματίζει πρώτος και τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεύτερο, πριν επικρατήσει στον δεύτερο γύρο.

Δεν θα μπω σε σεναριολογία. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι από τότε η ΝΔ κουβαλά μια βαριά σκιά γύρω από το πώς λειτουργούν τα συστήματα, ποιος τα διαχειρίζεται, ποιος τα ελέγχει και ποιος επωφελείται από «τεχνικές αστοχίες».

Σήμερα, η ίδια λογική επιστρέφει από την πίσω πόρτα, νομιμοποιημένη αυτή τη φορά από υπουργικές αποφάσεις, κομματικές εγκυκλίους και τον μανδύα της «καινοτομίας».

Το ερώτημα είναι απλό:
Αν ένα κόμμα δεν μπορεί να οργανώσει αξιόπιστα τις εσωκομματικές του εκλογές χωρίς σκιές και καταγγελίες, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα δούμε τα ίδια – και χειρότερα – όταν ο ίδιος πρωθυπουργός επιχειρήσει να γενικεύσει την ηλεκτρονική ψηφοφορία στις εθνικές εκλογές;

Από την εσωκομματική αλλοίωση στην εθνική κάλπη

Δεν κρύβω την αγωνία μου: η επιμονή του κ. Μητσοτάκη στην ηλεκτρονική ψηφοφορία δεν αφορά μόνο τις εσωκομματικές. Σχετίζεται άμεσα με την προετοιμασία ενός πλαισίου όπου η κάλπη του ελληνικού λαού θα περάσει από τα χέρια των πολιτών στις οθόνες λίγων διαχειριστών συστημάτων.

Κανείς δεν αρνείται ότι η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει σε πολλές πτυχές της δημόσιας ζωής. Αλλά άλλο είναι η ψηφιακή διευκόλυνση και άλλο η πλήρης υποκατάσταση της φυσικής κάλπης από ένα «μαύρο κουτί» αλγορίθμων και πλατφορμών.

Όταν σήμερα, στη ΝΔ, βλέπουμε μέλη που δεν έλαβαν ποτέ τους κωδικούς για να ψηφίσουν, μαζικές εγγραφές από ένα μόνο email, εκτίναξη ηλεκτρονικής συμμετοχής που ανατρέπει αποτελέσματα φυσικής κάλπης, καταγγελίες για «μαϊμού» αριθμούς τηλεφώνων, για πλασματικές διευθύνσεις, για αγορά email, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφτούμε τι θα συμβεί όταν αντί για μια ΔΗΜ.ΤΟ ή μια ΔΕΕΠ, θα μιλάμε για ολόκληρη την Επικράτεια και για την ανάδειξη κυβέρνησης.

Η δημοκρατία δεν αντέχει ούτε την παραμικρή σκιά στη νομιμοποίηση της ψήφου.
Και δυστυχώς, ο τρόπος με τον οποίο εφαρμόζεται σήμερα η ηλεκτρονική ψηφοφορία στις εσωκομματικές της ΝΔ, λειτουργεί ως αρνητικό προοίμιο για κάτι πολύ μεγαλύτερο και πολύ πιο επικίνδυνο.

Γιατί μιλώ – και γιατί δεν θα σιωπήσω

Επανέρχομαι λοιπόν στο αρχικό ερώτημα:
«Γιατί ασχολείσαι με τις εσωκομματικές της ΝΔ;»

Ασχολούμαι γιατί η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ιδιοκτησία κανενός Μητσοτάκη. Είναι ιστορική παράταξη της μεταπολίτευσης. Η αλλοίωση της βούλησης της βάσης μιας μεγάλης παράταξης επηρεάζει συνολικά το πολιτικό σύστημα – δεν είναι εσωτερική υπόθεση ενός κόμματος. Η νοοτροπία της ψηφιακής χειραγώγησης που βλέπουμε σήμερα στο εσωκομματικό επίπεδο αύριο θα χτυπήσει την πόρτα της εθνικής κάλπης.

Νιώθω υποχρεωμένος, μετά από σχεδόν πέντε δεκαετίες στην παράταξη της ΝΔ και σχεδόν τριάντα χρόνια στο Κοινοβούλιο, να πω δημόσια αυτό που χιλιάδες νεοδημοκράτες ψιθυρίζουν:

Αυτές οι εσωκομματικές εκλογές ήταν παρωδία.
Η χρήση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, όπως εφαρμόστηκε, λειτούργησε ως εργαλείο αλλοίωσης και όχι ως εργαλείο διαφάνειας.
Η παράταξη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν έχει καμία σχέση με αυτό το παρακομματικό μαγαζί που στήνεται σήμερα γύρω από το όνομα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Τι πρέπει να γίνει

Ως Πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος, αλλά και ως ιστορικό στέλεχος της ΝΔ, θεωρώ αυτονόητα τα εξής:

Να υπάρξει πλήρης, ανεξάρτητος δικαστικός έλεγχος για τις καταγγελίες περί μαϊμού εγγραφών, πλαστογραφιών, μαζικών εγγραφών από ένα email, μη αποστολής κωδικών σε νόμιμα μέλη. Να δημοσιοποιηθούν, στο μέτρο που το επιτρέπει η νομοθεσία περί προσωπικών δεδομένων, συγκεντρωτικά στοιχεία που να δείχνουν την πραγματική συμμετοχή, τη σχέση φυσικής και ηλεκτρονικής ψήφου, τις ροές εγγραφών ανά περιοχή. Να αποσυνδεθεί η συζήτηση για την εθνική ηλεκτρονική ψηφοφορία από αυτό το θολό πείραμα των εσωκομματικών της ΝΔ. Η δημοκρατία δεν μπορεί να γίνει πεδίο δοκιμών ούτε λάφυρο κομματικών μηχανισμών. Να αποκατασταθεί ο πρωταρχικός ρόλος της φυσικής κάλπης – με διαφάνεια, με παρατηρητές, με πρακτικά, με δυνατότητα ελέγχου από όλους και από τη Δικαιοσύνη.

Δεν είμαι τεχνοφοβικός. Είμαι βαθιά δημοκρατικός.
Πιστεύω στην ψήφο του πολίτη που πηγαίνει στο σχολείο της γειτονιάς του, δείχνει την ταυτότητά του, παίρνει φάκελο, κλείνει παραβάν, ρίχνει την ψήφο του και στο τέλος βλέπει τον δικαστικό αντιπρόσωπο να μετράει μπροστά του τα ψηφοδέλτια.

Αυτή η εικόνα δεν είναι «παρωχημένη». Είναι η ουσία της λαϊκής κυριαρχίας.
Και δεν πρόκειται να την ανταλλάξουμε με μια οθόνη που κανείς δεν ξέρει ποιος τη χειρίζεται, τι γράφει, τι σβήνει και ποιον τελικά υπηρετεί.

Ένα προειδοποιητικό συμπέρασμα

Στις ευρωεκλογές του 2024, η Νέα Δημοκρατία έχασε 1.300.000 ψηφοφόρους. Αυτό δεν είναι στατιστικό ατύχημα. Είναι κραυγή απογοήτευσης. Οι άνθρωποι δεν έφυγαν γιατί τους έσπρωξε κάποιος αντίπαλος. Έφυγαν γιατί ένιωσαν προδομένοι από μια ηγεσία που θεωρεί ότι μπορεί να τους αντικαταστήσει με «ψηφιακά φαντάσματα».

Θα το πω με όλη τη βαρύτητα της διαδρομής μου:
Αν συνεχιστεί αυτός ο κατήφορος, αν η ηλεκτρονική ψηφοφορία παραμείνει εργαλείο νοθείας και όχι δημοκρατίας, αν η φυσική κάλπη συνεχίσει να αντιμετωπίζεται ως ενοχλητικό εμπόδιο, τότε όταν έρθουν οι εθνικές εκλογές, το αποτέλεσμα «δεν θα το πιστεύουν» – όχι γιατί θα είναι «θρίαμβος», αλλά γιατί η κοινωνία θα έχει γυρίσει οριστικά την πλάτη της.

Και καμία πλατφόρμα, κανένα app, κανένα enter, δεν θα μπορέσει να σώσει τότε ούτε τον μηχανισμό, ούτε τον αρχηγό, ούτε το παραμάγαζο.

Η Ελλάδα χρειάζεται καθαρές κάλπες, καθαρές διαδικασίες και καθαρές συνειδήσεις.
Όχι ηλεκτρονικά μαγειρεία και ψηφιακές μαϊμουδιές.

 

Νίκος Ι. Νικολόπουλος

Πρόεδρος Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Ελλάδος

πρώην Υφυπουργός και πρώην Βουλευτής

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News