Η ομάδα χάνει, άρα φταίει ο διαιτητής

Το κύριο άρθρο της «Π»

ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ να βοηθήσει την αξιωματική αντιπολίτευση ο ισχυρισμός σύμφωνα με τον οποίο το προβάδισμα της ΝΔ, που βαίνει αμείωτο επί μια τριετία, οφείλεται σε μόχλευση δημοσκοπήσεων και εξαγορά μέσων ενημέρωσης; Καθένας μπορεί να κρίνει εάν αυτό το επιχείρημα, από το οποίο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται επιμόνως να αφιππεύσει, πείθει κανέναν άλλον πέρα από τους ορκισμένους και φανατισμένους φίλους του. Είναι πάντως εξηγήσιμη η στάση αυτή: Αποτελεί άρνηση αποδοχής πραγματικότητας, που οφείλεται στην αδιανόητη, κατά την αριστερά, παραδοχή ότι μπορεί εν τέλει τα ιδεολογικά, ηθικά, διανοητικά της πλεονεκτήματα, τα οποία αυτάρεσκα θεωρεί ότι αυτοδικαίως τη χαρακτηρίζουν, δεν αναγνωρίζονται από την κοινωνική πλειοψηφία. Η ομάδα που χάνει ενώ πιστεύει ότι είναι ιστορικά προορισμένη να νικάει, τα βάζει με τους διαιτητές και τους ρεπόρτερ που δεν καταγγέλλουν συμπαιγνίες και ευνοιοκρατίες. Και δεν έχει το καθαρό μυαλό να διακρίνει ότι αυτό που περιμένει ο κόσμος δεν είναι μεγαλαυχίες και πουκάμισα αδειανά, αλλά σοβαρότητα, ωριμότητα και αποτελεσματικότητα. Από τα οποία είδε τα αντίθετά τους από το 2015 έως το 2019. Και συνεχίζει να τα βλέπει.

 

Η ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ΘΕΩΡΙΑ ότι η σημερινή δημοτική αρχή χάλασε τα σχέδια της ολιγαρχίας που διαφέντευε τις τύχες της πόλης προβλήθηκε για μια φορά ακόμα στο συμβούλιο. Είναι πράγματι άξια για οικτιρμούς μια ολιγαρχία ανίσχυρη, η οποία δεν καταφέρνει όχι μόνο να αντιτάξει μια πρόταση εξουσίας απειλητική για τη Λαϊκή Συσπείρωση, αλλά ούτε ενιαίο λόγο να αντιτείνει εναντίον της: Στην αντιπολίτευση εξακολουθεί να παρατηρείται πανσπερμία και αδυναμία σύνθεσης. Σε κάθε περίπτωση, αν πράγματι έφυγε η ολιγαρχία από τη θέση του αυτοδιοικητικού παρατηρητή, αυτό δεν σημαίνει ότι η διάδοχη κατάσταση είναι ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη. Δίνει λογαριασμό και όχι μόνο στους πολίτες.