Εύα Κοτανίδη: «Με την Νταλιντά μοιάζουμε στο πάθος για τη δουλειά και τη δημιουργία»

Το Σάββατο 7 και την Κυριακή 8 Μαΐου ώρα 21.00, θα τη δούμε επί σκηνής του θεάτρου «Οροφως» στη μουσικοθεατρική παράσταση «Dalida: Τραγουδώντας μέχρι το τέλος», σε σκηνοθεσία Νεκταρίας Γιαννουδάκη. Μια παράσταση για τη ζωή και τα τραγούδια της συγκλονιστικής ερμηνεύτριας, η οποία, παρεμπιπτόντως, πέθανε σαν σήμερα το 1987. Η Ελληνογαλλίδα Εύα Κοτανίδη μιλάει στην «Π», φωτίζοντας πτυχές της Νταλιντά αλλά και δικές της.

Τι σας έκανε να ασχοληθείτε με τη ζωή της Νταλιντά και να την παρουσιάσετε επί σκηνής;

Είναι μια καλλιτέχνης που χρόνια θαυμάζω, χρόνια μελετάω και τραγουδάω κάποια από τα τραγούδια της. Τη θεωρώ εμβληματική ερμηνεύτρια και πολύ πρωτοποριακή για την εποχή της. Με αφορμή τα 35 χρόνια από τον θάνατό της, θέλησα να κάνω μια παράσταση για να μιλήσω ξανά γι’ αυτήν την υπέροχη γυναίκα, που έκανε μια τόσο λαμπρή καριέρα όμως έφυγε τόσο νωρίς, που άγγιξε εκατομμύρια κόσμου ανά την υφήλιο κι όμως, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή της και να αφήσει το κοινό της… ορφανό. Πιστεύω ότι χρειάζεται να θυμόμαστε τους εμβληματικούς καλλιτέχνες και να μην τους θυμόμαστε μόνο μέσα από το έργο τους αλλά να μιλάμε για αυτούς, για τη ζωή τους. Η ζωή της Νταλιντά είχε μια τραγικότητα, μια σκοτεινή πλευρά πίσω από τη λαμπρή επιτυχία που ο κόσμος δε γνωρίζει. Ηθελα λοιπόν να την ξανασυστήσω στο ελληνικό κοινό, να ακουστούν ξανά τα υπέροχα τραγούδια της, να ακουστεί η ιστορία της.

 

Γράψατε το κείμενο της παράστασης, ερμηνεύετε και τραγουδάτε. Με ποιες προκλήσεις ήρθατε αντιμέτωπη στο πρώτο σκέλος και τι σας ιντριγκάρει στα δύο τελευταία;

Είναι η πρώτη φορά που γράφω κείμενο για παράσταση και είναι πολύ σημαντική εμπειρία. Δεν είναι καθόλου εύκολο. Το τόλμησα γιατί είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου για το πώς ήθελα να μιλήσω για τη ζωή και τις αντιφάσεις της Νταλιντά, πώς ήθελα να ξετυλίξω το κουβάρι της αφήγησης, αλλά δεν ξέρω αν είναι κάτι που θα ξαναέκανα… Η συγγραφή του κειμένου στην προκειμένη περίπτωση ήρθε να συμπληρώσει την όλη δημιουργική διαδικασία υλοποίησης αυτού του project. Η ερμηνεία είναι αυτό που με ενδιαφέρει, αυτή είναι η δουλειά μου, το πάθος μου. Το να προσεγγίσω έναν ρόλο και να του δώσω σάρκα και οστά πάνω στη σκηνή. Κι αυτό έχει πάντα τη δυσκολία του, ειδικά όταν ενσαρκώνεις κάποιο υπαρκτό πρόσωπο. Θέλει προσοχή για να μην πέσεις σε παγίδες μίμησης αλλά, συγχρόνως, να θυμίζεις και τον άνθρωπο που ενσαρκώνεις… είναι σύνθετο. Και στο κομμάτι της ερμηνείας του κειμένου και σε αυτό της ερμηνείας των τραγουδιών. Ομως αυτή είναι η χαρά της δουλειάς μας, να «βουτάμε» μέσα στον αρακτήρα του ήρωα και να του δίνουμε σάρκα και οστά. Είναι συναρπαστικό!

Γνωρίζοντας σε βάθος την Νταλιντά, ποιες πλευρές της σας γοήτευσαν και ποιες ενδεχομένως σας εκνεύρισαν;

Με αγγίζουν και με συγκινούν βαθιά η απόλυτη προσήλωση της στη δουλειά της, το πόσο σκληρά δούλευε, το πόσο δοσμένη ήταν σε αυτό που έκανε, η εργατικότητά της, η αποφασιστικότητά της, η πίστη στον εαυτό της -ως προς το επαγγελματικό κομμάτι. Με αγγίζει η προσέγγισή της στο τραγούδι, ο τρόπος που ερμήνευε, με τόσο συναίσθημα και πάθος. Από την άλλη, η σκοτεινή της πλευρά, ο τρόπος που έβαζε εμπόδια στον εαυτό της, που εγκλωβιζόταν και υπέφερε στην προσωπική της ζωή, οι απώλειες της, τα τραύματά της που την οδήγησαν στην αυτοκτονία… όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν πιο «μακριά» από εμένα. Δε μπορώ σε καμία περίπτωση να πω ότι με εκνευρίζουν όμως σίγουρα δεν είναι πλευρές με τις οποίες μπορώ να ταυτιστώ τόσο εύκολα…

 

Μέσα από αυτή την καταβύθιση στο κόσμο της, όπου το φως εναλλασσόταν με το σκοτάδι, ανακαλύψατε κάποιες πτυχές του εαυτού σας; Πού μοιάζετε και πού διαφέρετε, αλήθεια;

Σίγουρα έχω κι εγώ τα σκοτάδια μου και τους φόβους μου όπως όλοι μας, όμως ποτέ δε με οδήγησαν στο να θελήσω να βάλω τέλος σε αυτό το πανέμορφο ταξίδι της ζωής. Αυτό με ξένιζε πάντα με όλους τους καλλιτέχνες που θέλησαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους, γιατί έχουν υπάρξει πολλοί. Πάντα αναρωτιόμουν πως γίνεται να είναι κάποιος τόσο επιτυχημένος να είναι συνάμα και τόσο δυστυχισμένος. Επρεπε λοιπόν να μπω μέσα στην αφήγηση της ιστορίας της για να την καταλάβω. Να περπατήσω τη διαδρομή της βήμα-βήμα για να νιώσω πως και γιατί έφτασε σε αυτό το τέλος.

Μοιάζουμε στο πάθος για τη δουλειά και τη δημιουργία. Η Νταλιντά ξεκίνησε σαν ηθοποιός και τελικά έκανε καριέρα τραγουδίστριας, χαρακτήριζε τον εαυτό της μια ηθοποιό του τραγουδιού. Εγώ είμαι μια ηθοποιός που τραγουδά και πάντα τα τραγούδια που επιλέγω τα επιλέγω με βάση τον στίχο, για να πω την ιστορία. Το προσεγγίζω μέσα από την ιδιότητα της ηθοποιού οπότε κι αυτό είναι ένα κοινό στοιχείο. Κι εκείνη έδινε πολύ μεγάλη βάση στο στίχο και τον ερμήνευε μοναδικά. Επίσης, τα αδιέξοδα που βίωνε στην προσωπική της ζωή είναι αδιέξοδα που έχω και εγώ αντιμετωπίσει… Υπάρχουν πολλές ομοιότητες αλλά και διαφορές με τη Νταλιντά, όπως και με όλους τους ρόλους που καλούμαστε, σαν ηθοποιοί, να υποστηρίξουμε επί σκηνής.

 

Η δυσκολότερη στιγμή που βιώνετε, συναισθηματικά, στην παράσταση;

Οι στιγμές που βιώνει η Νταλιντά την απώλεια και βυθίζεται στο σκοτάδι είναι οι πιο δύσκολες στιγμές και για μένα. Και υποκριτικά και συναισθηματικά. Πάνε μαζί άλλωστε αυτά τα δυο. Όταν μπαίνεις στο ρόλο ζεις τη χαρά του όπως και τον πόνο του. Δε γίνεται αλλιώς.

Θα μπορούσε να περάσει κάποιο μήνυμα στον κόσμο και δη στους νεότερους, ο τρόπος που έζησε η Νταλιντά, παλεύοντας με τον διττό εαυτό της;

Φυσικά! Κι αυτό είναι ότι ακόμα και η μεγαλύτερη λάμψη περιλαμβάνει σκοτάδι της κι ότι, ακόμα κι αν αυτό το σκοτάδι μετατρέπεται σε μια από τις ομορφότερες μορφές τέχνης, είναι εκεί, ελλοχεύει, καταστρέφει και μπορεί να οδηγήσει σε ένα τραγικό φινάλε. Οτι, αντίθετα από αυτό που πιστεύει ο κόσμος, η επιτυχία δεν είναι συνυφασμένη με την ευτυχία, αντιθέτως μπορεί κάποιες φορές να απέχουν πολύ αυτά τα δυο μεταξύ τους. Ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Κι ότι για να είσαι ευτυχής, όποιο κι αν είναι το επάγγελμα που θα επιλέξεις, χρειάζεται να γνωρίσεις τον εαυτό σου και είσαι συνεπής σε αυτόν, να είσαι κοντά του, να τον ακούς, να συζητάς μαζί του, να τον προσέχεις. Να βρεις την εσωτερική σου ισορροπία. Να μάθεις να σε αγαπάς…

Τραγούδι της που «μιλάει» μέσα σας περισσότερο από τα υπόλοιπα;

Είναι το «Pour ne pas vivre seul», «Για να μη ζούμε μόνοι». Ενα τραγούδι που μιλάει για τη μοναξιά για το πόσα πράγματα θυσιάζουμε εμείς οι άνθρωποι στον βωμό της. Πόσα κάνουμε για να μην είμαστε, για μη νιώθουμε μόνοι.

Σε έναν φανταστικό διάλογο μαζί της, τι θα της λέγατε ως γυναίκα προς γυναίκα;

Σε έναν φανταστικό διάλογο μαζί της πριν αυτοκτονήσει θα της έλεγα…

«Φοβάστε τόσο το σκοτάδι και τη μοναξιά που τελικά τα αφήνετε να σας εξοντώσουν. Χρειάζεται να αντισταθείτε με όλες σας τις δυνάμεις! Σας παρακαλώ Νταλιντά, σας ικετεύω! Μην εστιάζετε στον έναν που δεν έχετε κοντά σας, δε θα έδιωχνε ποτέ τη μοναξιά και το σκοτάδι. Μην εστιάζετε σε αυτούς που λείπουν. Εστιάστε στους ζώντες, στους παρόντες, στη χαρά, στο φως, σε όλα όσα έχετε, στο πόσο σπουδαία είστε, σε όλους όσους έχετε κοντά σας! Η ζωή είναι τόσο ωραία! Σας παρακαλώ, Νταλιντά… τραγουδήστε, χορέψτε μαζί μας… σας αγαπάμε τόσο πολύ».

Κι αν σας ρωτούσε κάποιος γιατί να έρθει να δει την παράσταση,  θα του απαντούσατε…

Για να διασκεδάσει, να ψυχαγωγηθεί, να ξεχαστεί, να μπει στον κόσμο μιας υπέροχης κυρίας, να τη γνωρίσει από την αρχή, να ταξιδέψει με μελωδίες, να χαρεί, να συγκινηθεί… Θα του απαντούσα επίσης να έρθει για να πάρει κάτι από εκείνη. Ό,τι επιλέξει… Θα είναι κάποιο σημείο από κάποιο τραγούδι της; Θα είναι μια κουβέντα της; Θα είναι κάτι από τη λάμψη της ή από τον πόνο της; Ο,τι και να είναι κερδισμένος θα βγει. Αυτοί οι σπουδαίοι καλλιτέχνες έχουν πολλά να μας μάθουν και είναι πολύ σημαντικό να κρατάμε τη μνήμη τους ζωντανή.

*Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ. Φοιτητές, Ανεργοι ΑΜΕΑ 12 ευρώ.  Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr , ταμείο θεάτρου. Πληροφορίες-κρατήσεις: 2611 810 983 & 6939 835 990.