«Ο γορίλας και η Ορτανσία»: Απολαυστική η παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ ΠΑΤΡΑΣ

Στις μέρες που διανύουμε, με το κλίμα βαρύ από την πανδημία, τον πόλεμο στην Ουκρανία και όσα αδιανόητα συμβαίνουν, το γέλιο αποτελεί ισχυρό και πολυπόθητο «γιατρικό». Οταν, μάλιστα, παρέχεται μέσω του θεάτρου, που σέβεται τον θεατή και δεν αναλώνεται στις ευκολίες, αλλά προσφέρει ψυχαγωγία σε συνδυασμό με την ενεργοποίηση μηχανισμών της σκέψης, είναι σωτήριο.

Αυτό ακριβώς επιτυγχάνει η παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, «Ο Γορίλας και η Ορτανσία»,  η ελάχιστα παιγμένη κωμωδία του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που παρουσιάζεται στο θέατρο «Απόλλων» στο πλαίσιο του αφιερώματος για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του σπουδαίου θεατρικού συγγραφέα.

Το ευφυές κείμενο πήρε στα χέρια του ο Μίλτος Νίκας με βαθύ σεβασμό κίνησε δεξιοτεχνικά τη σκηνοθετική του μπαγκέτα, δημιουργώντας μια λεπτοδουλεμένη και καλοκουρδισμένη παράσταση με ηθοποιούς που «πετάνε».

Τι να πεις για τον πάντα έξοχο Διονύση Βούλτσο στον ρόλο του επιστήμονα που καίτοι δεν εμπιστεύεται τους ανθρώπους θέλει να βοηθήσει την ανθρωπότητα, και βρίσκει το απόλυτα γνήσιο ον για να μοιραστεί το όραμά του στο πρόσωπο ενός ολόγυμνου Γορίλα, που ονομάζει Αδάμ(!).

Στο πλάι του, εξαιρετική η Ελένη Καλαντζοπούλου, λάμπει και εντυπωσιάζει με την εκφραστικότητά της στον ρόλο της καλουπωμένης στον μεγαλοαστικό καθωσπρεπισμό και τη θρησκεία, συζύγου του Μαίρης, στην οποία ο «πειρασμός» με το όνομα Αδάμ επιδρά καταλυτικά.

Πολύ καλός ο Γιώργος Κομνηνόγλου ως «πολυεργαλείο» του σπιτιού, αφού από βοηθός του καθηγητή έχει υποβαθμιστεί σε υπηρετικό προσωπικό, με τσαλαπατημένο εγωισμό, και βλέπει φως όταν…

Αποκάλυψη ο Ηλίας Μανιατόπουλος, που ερμηνεύει τον Γορίλα τόσο πειστικά -στήσιμο, βάδισμα, τούμπες στον αέρα- που παύεις να σκέφτεσαι ότι έχεις μπροστά σου έναν άνθρωπο. Αλλο, βέβαια, αν στην παράσταση απορροφά -μεγάλος και γι’ αυτόν ο πειρασμός-  την… ανθρωπίλα.

Τον καλύτερο εαυτό τους έδωσαν επίσης η Μαρία Βασιλάκη στα σκηνικά/κοστούμια, η Ινα Τσέλιου στο  μακιγιάζ, η Κατερίνα Μαραγκουδάκη στους φωτισμούς.

Στο τέλος, βγαίνεις από το «Απόλλων» με μια αίσθηση πληρότητας, γιατί και το χειλάκι σου γέλασε και πήρες ερεθίσματα για την περίεργη ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου, που φευ, είναι μεταδοτική και μπορεί να αλλοτριώσει τα αυθεντικά, απλοϊκά, γι’ αυτό και επικίνδυνα όταν κολλήσουν τον «ανθρώπινο ιό», ζωώδη ένστικτα. Εκτός κι αν γίνει το αντίστροφο. Ποτέ δεν ξέρεις…

Σπεύστε να δείτε την παράταση, γιατί στις 15 Μαΐου πέφτει η αυλαία.