A. Kολοβούρης: «Η Παναχαϊκή είναι ένας κοιμώμενος γίγαντας»

Η Παναχαϊκή πέτυχε την πρώτη της εντός έδρας νίκη στην διαδικασία των μπαράζ για την άνοδο στην Super League 2 της επόμενης σεζόν, καθώς επικράτησε με 1-0 στο «Κώστας Δαβουρλής» της Ηλιούπολης, σε αγώνα για την 3η αγωνιστική.

Ο τερματοφύλακας των «κοκκινόμαυρων» Αντρέας Κολοβούρης μίλησε στην ιστοσελίδα SDNA για το αποτέλεσμα αυτό, την σημασία που θα παίξει η παρουσία του κόσμου στα εντός έδρας παιχνίδια, αλλά και η έδρα στην προσπάθεια που κάνει η ομάδα του Σούλη Παπαδόπουλου να επιστρέψει μετά από ένα χρόνο απουσίας στις επαγγελματικές κατηγορίες.

Παράλληλα ο ίδιος αναφέρθηκε στο δυνατό μέχρι τώρα όπλο της ομάδας που δεν είναι άλλος από την αμυντική της λειτουργία, καθώς επίσης και στην καθυστερημένη έναρξης της διαδικασίας του μίνι πρωταθλήματος και πόσο αυτή επηρέασε την ομάδα της Πάτρας.

Πρώτη εντός έδρας νίκη για την Παναχαϊκή και δεύτερη συνολικά στην διαδικασία των μπαράζ ανόδου. Τι σημαίνει το αποτέλεσμα αυτό για την ομάδα;

«Σίγουρα είναι ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο μας, που δεν είναι άλλος από την άνοδο. Νομίζω ότι πέρα από την βαθμολογική συγκομιδή παίζει ρόλο για εμάς, ότι βγάζουμε πράγματα μέσα στο γήπεδο και είμαστε η ομάδα, που δείχνει τι θέλει και δείχνει τον στόχο της παράλληλα».

Την προηγούμενη αγωνιστική δεν παίξατε γιατί είχατε ρεπό. Σε αυτό το διάστημα που δεν παίξατε πάνω σε τι δουλέψατε προκειμένου να βελτιωθείτε ενόψει της συνέχειας;

«Νομίζω ότι αυτή την εβδομάδα που όπως είπες κάναμε το ρεπό μας, δεν είναι ότι δώσαμε ιδιαίτερη βάση κάπου. Βάση δώσαμε όλο αυτό το διάστημα, που περιμέναμε. Αυτές τις 40-45 μέρες που περιμέναμε αν θα γίνουν τα μπαράζ ή δεν θα γίνουν με την συμμετοχή κάποιων ομάδων. Νομίζω ότι αυτές οι μέρες ήταν πολύ βασικές για εμάς. Ήταν ένα διάστημα το οποίο, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κάναμε μια μίνι προετοιμασία, ώστε να δουλέψουμε στις αδυναμίες μας και σε αυτά που θέλαμε να βγάλουμε στο γήπεδο».

Στο παιχνίδι με την Ηλιούπολη, το οποίο και κερδίσατε το γκολ μπήκε κάπου στο τέλος. Μπορούσατε να έχετε βάλει ένα γκολ πιο νωρίτερα και να είχατε κάνει πιο καλύτερα τα πράγματα για εσάς…;

«Κοίταξε να δεις. Νομίζω ότι όλοι οι παίκτες και ο προπονητής μας έχουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Όπως στο ματς με τον Μακεδονικό έτσι και σε αυτό το ματς, θα συμφωνήσω ότι το γκολ μπήκε πολύ αργά στις καθυστερήσεις, λίγο νωρίτερα στο 75΄ με την Ηλιούπολη. Παρόλα αυτά νομίζω πως ότι δουλεύουμε βγαίνει μέσα στο γήπεδο. Αργά ή γρήγορα το γκολ θα έρθει. Στο παιχνίδι με την Ηλιούπολη δημιουργήσαμε κι άλλες ευκαιρίες και μπορούσαμε να είχαμε προηγηθεί και νωρίτερα».

Μέχρι στιγμής η ομάδα δεν έχει δεχτεί γκολ στην διαδικασία των μπαράζ ανόδου. Αυτό είναι ένα υπέρ σας, μέχρι τώρα στην διαδικασία αυτή;

«Θεωρώ ότι είναι σημαντικό. Μην ξεχνάς ότι είναι ένα μίνι πρωτάθλημα. Ίσως υπάρξουν ισοβαθμίες στο τέλος, ίσως μετρήσουν τα γκολ τα υπέρ και τα κατά. Είναι μια έξτρα βοήθεια για εμάς, ένα έξτρα point πώς να το πω. Παρόλα αυτά όμως δείχνει και ότι είμαστε πολύ καλοί αμυντικά και αυτό κρατάει την ομάδα. Όπως σου είπα και την προηγούμενη ερώτηση που μου έκανες φαντάσου να είχαμε δεχτεί κάποιο γκολ και να έπρεπε να βάλουμε δύο. Για αυτό θεωρώ ότι σε αυτό το μίνι τουρνουά, τα σκορ δύσκολα θα ξεφύγουν. Οπότε νομίζω ότι όποιος βάλει πρώτος γκολ θα κερδίσει».

Η έδρα σας μπορεί να γίνει το «κάστρο»… που θα σας βοηθήσει στο να καταφέρετε να πάρετε την μία από τις τέσσερις θέσεις ανόδου στην Super League 2 της επόμενης χρονιάς;

«Σίγουρα. Ίσως είδες τον κόσμο στο παιχνίδι με την Ηλιούπολη. Ο κόσμος είναι ο 12ος παίκτης για εμάς, ειδικά στα εντός έδρας παιχνίδια. Παρόλο δηλαδή που έρχονται και στα εκτός, η στήριξη υπάρχει και μέσα και έξω. Είναι μεγάλη δύναμη για εμάς. Μας δίνει πάθος, μας δίνει κίνητρο. Τον θέλουμε στο πλευρό μας τον κόσμο. Η δύναμη της Παναχαϊκής είναι ο κόσμος της. Τίποτα άλλο και θεωρώ ότι όλοι χρωστάμε κάτι σε αυτό τον κόσμο, που τον θέλουμε στο πλευρό μας μέχρι το τέλος. Το κάνει άλλωστε, αλλά μέχρι το τέλος να πανηγυρίσουμε όλοι μαζί την άνοδο».

Η παρουσία του κόσμου στο παιχνίδι με την Ηλιούπολη ήταν δυναμική. Εάν είχατε μια τέτοια παρουσία κόσμου στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος πιστεύεις ότι η ομάδα, θα την είχε καθαρίσει πολύ πιο γρήγορα την πρώτη θέση…;

«Θα σου πω. Εγώ στην ομάδα ήρθα στο δεύτερο μισό, αλλά είμαι Πατρινός. Γνωρίζω την ομάδα. Είμαι φίλαθλος της Παναχαϊκής, από μικρό παιδί και η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος έχει περάσει δύσκολα. Ο κόσμος της Παναχαϊκής περιμένει πολλά πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι πολλά χρόνια η ομάδα βασανίζεται σε αυτές τις μικρές κατηγορίες. Θα στο πω ανοικτά ίσως ένα πρωτάθλημα στη Γ΄ Εθνική δεν είναι τόσο σημαντικό, για τα στάνταρ του κόσμου της Παναχαϊκής. Παρόλα αυτά νομίζω ότι όλη τη χρονιά έδωσε σημαντικό παρών και ακόμα περισσότερο τώρα στα μπαράζ».

Επέστρεψες στην Παναχαϊκή για τρίτη φορά στην καριέρα σου… Αυτή τη φορά τι πιστεύεις ότι είναι καλύτερο από τις δύο προηγούμενες και βγάζει μια αισιοδοξία, ότι η Παναχαϊκή μπορεί να πάει καλύτερα στο μέλλον…;

«Εγώ θα σου πω τι εισέπραξα όταν ήρθα τα Χριστούγεννα. Είδα πάθος πολύ, στα μάτια των ανθρώπων της ομάδας, του κόουτς, του προέδρου, στους ανθρώπους που ήταν γύρω – γύρω και βοηθούν την ομάδα… Είδα θέληση. Η ομάδα εκτός από τα αγωνιστικά ταλανίζεται και από εξωαγωνιστικά προβλήματα, με χρέη οικονομικά προηγούμενων διοικήσεων. Εγώ είδα κάποιους ανθρώπους να έχουν βάλει τα πράγματα σε μια σειρά. Να προσπαθούν για το καλύτερο. Να μην λείψει τίποτα στους παίκτες, ακόμα και σε αυτή την κατηγορία που είναι ερασιτεχνική μην ξεχνάμε δεν είναι επαγγελματική. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από επαγγελματικά σωματεία».

Στα μπαράζ θα παίξει ρόλο η «βαριά» φανέλα που λέμε και η εμπειρία, για να καταφέρει κάποιος να πετύχει τον στόχο του;

«Κοίταξε δεν μπορώ να σου πω ότι είναι μύθος, γιατί νομίζω η Παναχαϊκή έχει από τις πιο ιστορικές φανέλες στα μπαράζ και στην κατηγορία έτσι. Παρόλα αυτά, η φανέλα μόνη της δεν παίζει μπάλα. Οι ποδοσφαιριστές παίζουν μπάλα. Η διοίκηση που διοικεί και πως φτιάχνει τα πράγματα, ώστε να έχει καλύτερες συνθήκες ένας ποδοσφαιριστής. Ο προπονητής, ο κόσμος. Δηλαδή κάθε χρόνο αλλάζει. Σίγουρα η φανέλα παίζει ρόλο. Σίγουρα μας δίνει ένα επιπλέον «άγχος», αλλά για εμάς είναι ένα γουστάρισμα, ώστε να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό και να μπορέσουμε να βγάλουμε την ομάδα αυτή κατηγορία».

Ο πρόεδρος της ομάδας Πέτρος Σταθάκης σε δηλώσεις που είχε κάνει μετά το ματς με τον Μακεδονικό είχε πει ότι «και στον ύπνο μας… πίεση έχουμε όλοι». Όλη αυτή η πίεση να βγει η Παναχαϊκή από μια ερασιτεχνική κατηγορία και να επιστρέψει σε επαγγελματικά σαλόνια είναι κάτι που εσάς σας έχει αγχώσει… ή το αντιμετωπίζετε…; Είναι ένα άγχος καλό ή ένα άγχος κακό για εσάς;

«Θα σου πω πως το παίρνω εγώ προσωπικά. Εγώ το θεωρώ ένα καλό άγχος, που όταν μπαίνει μέσα στο γήπεδο και από την στιγμή που έχει δουλέψει είσαι κατάλληλα προετοιμασμένος έχεις κάνει τα πάντα σωστά, δεν υπάρχει περίπτωση να σε αδικήσει κανένας. Ακόμα και όταν η ομάδα ήταν πίσω βαθμολογικά . Εγώ όταν ήρθα η ομάδα ήταν 12 βαθμούς σχεδόν πίσω ήμουν σίγουρος, ότι δεν γίνεται να χάσουμε την άνοδο με τίποτα. Όταν τα κάνεις όλα δουλεύεις σωστά κάνεις τα πάντα σωστά, προπονείσαι σωστά δεν γίνεται να το χάσεις. Πραγματικά είναι στα χέρια μας και στα πόδια μας, για να το πούμε ποδοσφαιρικά και νομίζω ότι αυτό το άγχος είναι δημιουργικό πλέον. Όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο γίνεται δημιουργικό και μπορείς να καταφέρεις και όμορφα πράγματα».

Το ότι καθυστέρησε να ξεκινήσει η διαδικασία των μπαράζ, με όλη την ιστορία που έγινε σας έβγαλε λίγο και έξω από τα νερά σας σαν ομάδα, γιατί είχατε βρει έναν ρυθμό προετοιμαζόσασταν για να είστε έτοιμοι ας πούμε στην διαδικασία. Αυτό σας επηρέασε σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια ή έχετε αρχίσει σιγά – σιγά να ξαναβρίσκεται τα πατήματα σας;

«Κοίταξε να δεις είναι λογικό, όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλες τις ομάδες που συμμετέχουν στα μπαράζ. Όταν περιμένεις τώρα 40-45 μέρες, αν δεν κάνω λάθος τι θα γίνει, αν θα παίξουμε δεν σου κρύβω ότι κάποια στιγμή, όλοι πιστέψαμε ότι δεν θα παίξουμε καθόλου. Βέβαια στην Ελλάδα όλα γίνονται. Είναι φυσικό φαινόμενο πλέον στην Ελλάδα να καθυστερούμε να μην ξέρουμε τι θα γίνει. Καταρχήν είναι επικίνδυνο για την υγεία μας, γιατί είναι το πρωτάθλημα που έχει μείνει περισσότερο πίσω, δεν έχουμε τελειώσει ακόμα. Δεν μπορείς να κάνεις προπόνηση μια φορά την εβδομάδα ή δύο. Κάνεις καθημερινά γιατί σου λένε θα παίξεις σε μία εβδομάδα, θα παίξεις σε 5 μέρες. Περιμένεις είναι λίγο βασανιστικό όλο αυτό και μπορώ να σου πω ότι ίσως το πρώτο ματς ξέρεις λίγο το άγχος, λίγο η ζέστη, λίγο η κούραση, λίγο απ΄όλα ίσως μας επηρέασε. Ίσως για αυτό αργήσαμε μέχρι το τέλος να σκοράρουμε. Αν η ομάδα είχε έναν ρυθμό, από τα πολλά παιχνίδια νομίζω ότι, θα είχαμε τελειώσει το ματς πολύ νωρίτερα».

Εσείς οι παίκτες όσον αφορά την υπόθεση άνοδος πως την αντιμετωπίζετε; Θεωρείτε ότι το χρωστάτε στους εαυτούς σας, στον κόσμο και στην πόλη να βγάλετε την Παναχαϊκή από αυτή την κατάσταση…;

«Σίγουρα είναι αυτό που είπαμε πριν για το δημιουργικό άγχος, το έξτρα κίνητρο που μας δίνει ο κόσμος, τη φανέλα. Δεν νομίζω ότι κάποιος ποδοσφαιριστής, ας μιλήσουμε για την κατηγορία, δεν θα ήθελε να αγωνίζεται στην ομάδα της Παναχαϊκής. Όλο αυτό είναι κίνητρο για εμάς. Είναι κίνητρο και προσωπικό και ομαδικό και νομίζω ότι στο τέλος δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα, θα τα καταφέρουμε».

Η Παναχαϊκή αποτελεί ένα από τα μεγάλα μεγέθη τα επαρχιακά στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πόσο μεγάλο πλήγμα δέχεται το brand name της από την στιγμή, που δεν παίζει στα μεγάλα σαλόνια. Μπορεί να τα ξανακαταφέρει να πάει εκεί…;

«Η ομάδα ταλανίζεται πάρα πολλά χρόνια και ταλαιπωρείται σε κατηγορίες που δεν της αξίζουν. Για τον έναν και τον άλλο λόγο. Δεν θα κάτσω να αναλύσω το πριν. Θα κοιτάξω το παρών αυτή τη στιγμή και θεωρώ ότι δεν χάνει κάτι, απλά θα χρειαστεί ίσως λίγο παραπάνω υπομονή και από εμάς τους παίκτες και από την διοίκηση και από τον κόσμο, που τον έχουμε σαν ποδοσφαιριστές πικράνει αυτά τα χρόνια. Θεωρώ ότι η Παναχαϊκή είναι ένας κοιμώμενος γίγαντας και όταν ξυπνήσει θα αποκτήσει την αίγλη που είχε αφήσει τα προηγούμενα χρόνια. Θα το πάρει από εκεί που το άφησε. Πραγματικά έτσι θεωρώ».

Θεωρείς ότι το παράδειγμα της Παναχαϊκής μπορεί να αποτελέσει ένα κίνητρο για τους άλλους δύο την Καλαμάτα και τον Πανηλειακό, προκειμένου και αυτοί να φτάσουν ψηλά…;

«Σίγουρα και υπάρχει κάτι κοινό σε όλους. Καταρχήν θεωρώ είναι ευχής έργον, η Πελοποννήσος να έχει και τις τρεις ομάδες στην Α΄Εθνική, γιατί είναι και οι τρεις μεγάλα brand name. Είναι μεγάλα ονόματα συλλόγων. Αξίζουν να είναι στην Α΄Εθνική και λόγω κόσμου και λόγω ιστορίας. Παρόλα αυτά όπως είπα και πριν, αυτές οι τρεις ομάδες έχουν κάτι κοινό τραβάνε ζόρια και προβλήματα από άλλους. Δεν έκαναν κάτι κακό ουσιαστικά, ούτε αυτοί, ούτε ο κόσμος. Αμαρτίες παλιών πληρώνουν και οι τρεις. Η Καλαμάτα βλέπω ότι έχει βρει τον δρόμο της, το σέβομαι και εύχομαι και αυτή να φτάσει στην Α΄Εθνική πάλι όπως ήταν παλιά. Ο Πανηλειακός το ίδιο και εμείς με τη σειρά μας. Αλλά όλα αυτά σου λέω χρειάζονται υπομονή και μια καλή οργάνωση από πίσω και όλα αυτά θέλουν χρόνο. Μακάρι και για τους τρεις να γίνει αυτό».

Πως είναι τα πράγματα ανάμεσα σε εσάς τους παίκτες και τον πρόεδρο; Σας λέει «είμαι δίπλα σας μην αγχώνεστε θα τα καταφέρουμε», γιατί απ΄ότι έχω παρατηρήσει δεν χάνει ούτε παιχνίδι της ομάδας….;

«Εγώ νομίζω ότι αν έχει αρχίσει είναι λίγο παραπάνω τώρα, γιατί αυτό που είπες το ζει πραγματικά Δηλαδή κάποιες φορές δεν ξέρεις αν είναι ο πρόεδρος, ή αν είναι κάποιος του επιτελείου βοηθός ή οτιδήποτε. Βρίσκεται στα παιχνίδια στον πάγκο, τον βλέπεις συνέχεια. Είναι δίπλα μας, μας στηρίζει. Έχουμε όλοι πολύ καλή σχέση στα όρια της διαφοράς, ότι είναι πρόεδρος με παίκτες, αλλά είναι δίπλα μας πραγματικά. Κοντά μας, τον νιώθουμε σαν οικογένεια μας. Εγώ έτσι πραγματικά το λαμβάνω».

Αυτή η χρονιά μπορεί να αποτελέσει την βάση για την δημιουργία ενός στέρεου οικοδομήματος για το μέλλον. Δηλαδή να γίνει η Παναχαϊκή όπως ήταν παλιά που είχε παίκτες όπως ο Δαβουρλής κ.α. και να φτάσει ξανά στο απόγειο;

«Καλώς ή κακώς όταν πέφτεις στα χαμηλά, βασικά στον πάτο θα έλεγα ο μόνος δρόμος είναι προς τα πάνω. Η ομάδα έχει πολλά ταλέντα. Πίστεψε έχει παιδιά πίσω που αξίζουν να ασχοληθείς μαζί τους. Ο κόουτς είναι ένας τέτοιος άνθρωπος. Σιγά-σιγά τα παιδιά μπαίνουν. Απλά αυτή η κατηγορία κρέμεται σε μια λεπτή κλωστή. Χρειάζεσαι και την εμπειρία από παιδιά, που έχουν παίξει παραπάνω κατηγορία, που έχουν φάει αυτή την κατηγορία με το κουτάλι. Ξέρεις καμιά φορά αν βάλεις όλα τα παιδιά μαζί, όπως κι εγώ όταν ήμουν νεαρός, ίσως δεν αποδώσουν αυτό που χρειάζεται η ομάδα, αυτή τη στιγμή. Γιατί η ομάδα μην ξεχνάμε ότι πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα, να βγει κατηγορία. Αυτός είναι ο στόχος όλων και θεωρώ ότι και τα πιο νέα παιδιά το έχουν καταλάβει αυτό. Ξέρεις δεν είναι μόνο το να μπεις μέσα και να παίξεις ένα παιχνίδι είναι και στην προπόνηση, πως θα βοηθήσεις, πως θα βελτιωθείς… Μέσα από την προπόνηση γίνεσαι καλύτερος. Τα παιδιά μας βοηθάνε σε αυτό και εμείς τους βοηθάμε σαν μεγαλύτεροι».

Ο Χρήστος Αθανασόπουλος είναι ένας τερματοφύλακας που έχει παίξει και στη Β΄Εθνική και αποτελεί έναν από τους έμπειρους παίκτες της ομάδας, εσένα πόσο σε έχει βοηθήσει αυτό. Σου έχει δημιουργήσει έναν ανταγωνισμό, προκειμένου με τη σειρά σου να θες να γίνεις καλύτερος…;

«Θεωρώ ότι υπάρχει ένας υγιής ανταγωνισμός. Το έχω πει και σε μια άλλη συνέντευξη αυτό ο Χρήστος σίγουρα έχει παραπάνω εμπειρία, παραπάνω παραστάσεις… Υπάρχει μια αλληλοβοήθεια. Ο ένας βοηθάει τον άλλο, ώστε να γίνουμε καλύτεροι. Υπάρχει ένα ακόμα παιδί στην τριάδα μας ο Γιώργος ο Παπαδόπουλος και αυτός καθημερινά αγωνίζεται και προσπαθεί. Υπάρχει ένας ανταγωνισμός ανάμεσα στους τρεις μας και θεωρώ ότι αυτό έχει λύσει τα χέρια του προπονητή μας, στο να έχει τρεις αξιόπιστες λύσεις στη θέση του τερματοφύλακα».

Απ΄ότι βλέπω η ομάδα δεν έχει πολλούς ξένους παίκτες… Το γεγονός ότι είσαστε μια ομάδα που είναι αμιγώς ελληνική φαντάζομαι είναι πολύ σημαντικό;

«Σίγουρα. Θεωρώ ότι είναι και θέμα κατηγορίας. Οι άνθρωποι της ομάδας, όταν την έχτισαν το καλοκαίρι, ίσως θεωρούσαν ότι είναι σωστό να φέρουν παίκτες που γνωρίζουν την ελληνική πραγματικότητα. Γνωρίζουν την Γ΄Εθνική και να κάνουν κάποιες καλές επιλογές ξένων ποδοσφαιριστών και νομίζω ότι τα κατάφεραν. Με τις προσθήκες του Λιποράσε και του Καρακλάιτς».

Αντιλαμβάνομαι ότι σαν ομάδα πρέπει να έχετε οικογενειακό κλίμα. Αν όλο αυτό στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος έπαιζε μια φορά ρόλο, εδώ μπορούμε να πούμε ότι παίζει δέκα φορές, από την στιγμή που κρίνεται η άνοδος σε μια παραπάνω κατηγορία…;

«Σαφώς είναι πολύ σημαντικό να έχεις ένα οικογενειακό κλίμα, όπως είπες. Αυτό υπάρχει στα αποδυτήρια μας. Από την πρώτη στιγμή που ήρθα εγώ φαντάζομαι και από πιο πριν. Ξέρεις για πιο λόγο αποδίδεις, για πιο λόγο θα είναι δίπλα σου οι συμπαίκτες σου και στα εύκολα και στα δύσκολα. Υπήρχαν στιγμές που δεν ήταν καλές για εμάς, όπως ήταν η ήττα στη Γαστούνη, που μπορώ να θυμηθώ. Εκεί φαίνεται πόσο σφιχτός είναι ο δεσμός αυτός. Πραγματικά είναι πολύ σφιχτός αυτός ο δεσμός, για αυτό έχουμε φτάσει εδώ που έχουμε φτάσει».

Τι σημαίνει για εσένα η Παναχαϊκή; Τι δέσιμο έχεις εσύ με την ομάδα;

«Με απλά λόγια το σπίτι μου. Είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό και αυτό σου λέω. Είναι το σπίτι μου. Είναι η ομάδα που μεγάλωσα. Είναι η ομάδα που αγάπησα. Είναι το άγχος μου αυτό που είπα και πιο πριν ότι είναι κάτι διπλό. Παίζω σαν φίλαθλος το ίδιο και σαν ποδοσφαιριστής της ομάδας. Θέλω το καλύτερο για την ομάδα. Νομίζω ότι κάποια παιδιά που έχουν ζήσει το ίδιο πράγμα, μόνο αυτοί καταλαβαίνουν και υπάρχουν κι άλλα παιδιά στην ομάδα σαν κι εμένα, δεν είμαι ο μοναδικός και αυτό είναι σημαντικό. Όταν είσαι από εδώ γνωρίζει για ποιο λόγο παίζεις. Γνωρίζεις στο γήπεδο τι θα γίνει. Γνωρίζεις τις αντιδράσεις του κόσμου, τα πάντα. Την καθημερινότητα που ζεις. Είναι μια καθημερινότητα που έχει να κάνει γύρω από την ομάδα, Μπορεί να βγω έξω και να μου μιλάνε για την ομάδα, όσοι με γνωρίζουν. Όλο αυτό το καταλαβαίνεις. Το ζεις καθημερινά και νομίζω ότι αυτό είναι και ένα έξτρα κίνητρο, ώστε να ανταποδώσεις την αγάπη που σου δίνει ο κόσμος, με κάτι καλό. Με την άνοδο στην συγκεκριμένη περίπτωση».

Σε περίπτωση που η Παναχαϊκή καταφέρει να πετύχει τον στόχο που έχει θέσει. Να γυρίσει στα μεγάλα σαλόνια και να βρει την χαμένη αίγλη της. Μπορεί μετά να ξαναπαίξει και στην Ευρώπη…;

«Μακάρι. Κοίταξε να δεις αυτό είναι πολύ μελλοντικό θεωρώ. Το βασικό είναι καλώς εχόντων των πραγμάτων, η ομάδα να ανέβει. Από εκεί και πέρα χρειάζεται θεωρώ λίγο χρόνο, ώστε να πατήσει στα πόδια της. Να γίνει μια καλή οργάνωση και από εκεί και πέρα, η ομάδα να ανέβει στα μεγάλα σαλόνια, στην Α΄Εθνική. Νομίζω ότι από τη στιγμή που θα καταφέρεις κάτι τέτοιο, όλα είναι πιθανά, Μετά έχει να κάνει με πολλά πράγματα. Ποτέ δεν ξέρεις, αλλά πραγματικά υπάρχουν κάποια βήματα πριν που πρέπει να κάνει η ομάδα, ώστε να σκεφτεί την Ευρώπη».

Μου έλεγες πριν για την οργάνωση και το πλάνο που υπάρχει στην ομάδα. Το πλάνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Παναχαϊκή μπορεί να συνεχίσει να ακολουθείται αυτό το πλάνο, γιατί κατά καιρούς ξεκινούσαν νέα πρότζεκτ, τα οποία είτε αποτύγχαναν, είτε δεν προχωρούσαν;

«Κοίταξε στην Ελλάδα γενικότερα δεν υπάρχει υπομονή στις ελληνικές ομάδες. Καταλαβαίνεις κι εσύ νομίζω και ο περισσότερος κόσμος, ότι για να στηριχτεί ένα  τέτοιο πρότζεκτ, ειδικά με Έλληνες παίκτες, με γηγενείς παίκτες χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Αν δεν τα έχεις αυτά νομίζω δεν μπορείς να καταφέρεις τίποτα. Η τωρινή διοίκηση για να πάμε στο θέμα μας νομίζω ότι εκεί στηρίζεται. Εκεί έχει βάλει τον στόχο και ελπίζω και εύχομαι ότι αυτό θα γίνει. Εγώ αυτό εκλαμβάνω σαν ποδοσφαιριστής της ομάδας, αυτή τη στιγμή. Μακάρι να βρίσκομαι στο ρόστερ και τα επόμενα χρόνια, ώστε να μπορέσω να το δω αυτό και από κοντά».

Πιστεύεις ότι η Γ΄Εθνική, θα έπρεπε σαν κατηγορία να είναι πιο προσεγμένη, από τη στιγμή που υπάρχουν κάποια brand name όπως αυτό της Παναχαϊκής και όχι μόνο από το να είναι παρατημένη στη μοίρα της όπως είναι τώρα και να αποτελεί το πρώτο σκαλί προκειμένου να φτιάξει το ποδόσφαιρο προς τα πάνω;

«Συμφωνώ. Συμφωνώ. Ακριβώς όπως το είπες γιατί από εκεί ξεκινάνε όλα, από τις μικρές κατηγορίες. Από τις Ακαδημίες, από το τοπικό. Τη Γ΄Εθνική εγώ προσωπικά την είχα προλάβει επαγγελματική την πρώτη φορά που είχα παίξει. Επαγγελματικά ήταν στη Γ΄Εθνική στην Καλαμάτα… Δεν ήταν έτσι τα πράγματα και εγώ σαν Αντρέας θεωρώ ότι και η Γ΄Εθνική πρέπει να είναι επαγγελματική. Ξέρω ότι κάποια πράγματα δεν βγαίνουν στο οικονομικό κομμάτι βασικότερα, αλλά μόνο έτσι νομίζω, θα είναι πιο προσεγμένη αυτή η κατηγορία, με το να γίνει πάλι επαγγελματική».

Οι δικοί σου προσωπικοί στόχοι σαν παίκτης συνάδουν μαζί με αυτούς της ομάδας…; 

«Ξεκάθαρα. Ο πρώτος στόχος είναι να επιτευχθεί η άνοδος και μετά θα ήθελα να είμαι ένα κομμάτι της ομάδας… και μέσα από τις επιτυχίες της ομάδας να αναδειχτώ μαζί της»

Αν σου έλεγα να μου χαρακτηρίσεις με μια λέξη τον πρόεδρο Πέτρο Σταθάκη, πως θα τον χαρακτήριζες;

«Ερωτευμένος θα έλεγα, αυτή τη στιγμή».

Ποια από τα ματς αυτά που ακολουθούν μπορούν να χαρακτηριστούν σαν παιχνίδια «κλειδί», προκειμένου να τα καταφέρετε να πετύχετε τον στόχο της ανόδου;

«Νομίζω και εγώ και όλα εδώ τα παιδιά και ο προπονητής μας παίρνουμε ένα-ένα τα παιχνίδια. Το αμέσως επόμενο παιχνίδι στον Αγροτικό Αστέρα νομίζω ότι είναι σημαντικό για εμάς. Θεωρώ αν όχι νίκη που δεν έχουμε να φοβηθούμε κάτι, δεν το λέω έτσι, απλά ποτέ δεν ξέρεις πως θα είναι οι συνθήκες και πως θα είμαστε εκείνη την ημέρα μπορεί να μην είμαστε σε καλή μέρα εμείς ή οτιδήποτε θεωρώ ότι αν δεν χάσουμε στα δύο επόμενα ματς στην έδρα μας εκεί θα τελειώσει και η υπόθεση άνοδος. Η ομάδα όπως είναι θα παλεύει μέχρι το τέλος για βαθμούς…».

Τώρα που η Παναχαϊκή αρχίζει σιγά – σιγά να ξαναβρίσκει τον δρόμο της , αυτή ή άνοδος αλλά και η οργάνωση που επικρατεί… θα αποτελέσει μια δυνατότητα στο να προσελκύσει παιδιά από την περιοχή στα τμήματα υποδομής της…;

«Αυτό θα είναι το πιο σημαντικό… Μια ομάδα στηρίζεται στις Ακαδημίες. Πρέπει να στηρίζεται εκεί πέρα. Πρέπει να βγάλει παιδιά από τα σπλάχνα της να το πούμε έτσι, ώστε να στελεχώσουν την μεγάλη ομάδα κάποια στιγμή. Έτσι θα κερδίσει πολλά πράγματα, πέρα από το οικονομικό κομμάτι. Σκέψου τώρα να πας να αγοράζεις παίκτες, να δίνεις λεφτά και να φέρνεις παίκτες και αυτό τον παίκτη γιατί να μην τον βγάλεις από την δικιά σου Ακαδημία και να στελεχώσει την μεγάλη ομάδα, στα επόμενα 3-4 χρόνια. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να γίνει στην ομάδα…».

Οι παλαίμαχοι σας έχουν βοηθήσει και αυτοί από την πλευρά τους, στην προσπάθεια που κάνετε για να ανέβει η ομάδα κατηγορία;

«Υπάρχουν κάποιοι από αυτούς, τους οποίους τους βλέπω καθημερινά στη γειτονιά μου, όπως π.χ. τον Βασίλη τον Στραβοπόδη, τον οποίο και είχα προπονητή και με τον οποίο μιλάμε. Επίσης καθημερινά στο δρόμο βλέπω τον Σπανοσωτηρόπουλο και τον Καραπίτσο. Στο γήπεδο έρχονται συνήθως στα ματς. Στις προπονήσεις όχι τόσο πολύ… Έστω και μια κουβέντα να κάνεις μαζί τους, μια συμβουλή να σου δώσουν είναι για εσένα ένα κίνητρο και μια βοήθεια».

Η Παναχαϊκή αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Μπορεί στο τέλος των μπαράζ να έχει τερματίσει πρώτη μέσα στην τετράδα που οδηγεί στην Super League 2 της επόμενης σεζόν;

«Εννοείται. Εννοείται. Ένα μεγάλο ναι και θεωρώ ότι πλέον και στόχος μας είναι και αυτός. Να μπορέσουμε να τερματίσουμε αήττητοι και να βγούμε και πρώτοι… Γιατί όχι. Πρώτοι ναι».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News