Νίκος Τζανάκος: Ο «φρούραρχος» αφήνει το «κάστρο» της Πάτρας
Ο Μανιάτης που αγάπησε την Πάτρα περισσότερο από πολλούς Πατρινούς
Ο Νίκος Τζανάκος άφησε έντονη σφραγίδα ως ενεργό μέλος της δημοτικής αρχής Καράβολα 
Εδωσε τα χέρια με τον Βασίλη Αϊβαλή, συνυπογράφοντας ένα βαρύγδουπο πρωτόκολλο συνεργασίας. Αλλά δεν θα βρεθεί στο δημοτικό συμβούλιο για νέα θητεία, γιατί δεν θα είναι υποψήφιος. Συμβούλιο χωρίς Τζανάκο δύσκολα μπορεί να εννοηθεί.
Ο Νίκος Τζανάκος εξελίχθηκε σε μια από τις πιο ανθεκτικές δυνάμεις του δημοτικού συμβουλίου της Πάτρας, μαζί με τον Ανδρέα Καράβολα και τον Μίμη Βακάλογλου, αν και νεότερος. Υπολογίζεται ότι είναι ρέκορντμαν στη θέση του προέδρου δημοτικού συμβουλίου: Την κράτησε έξι χρόνια. Ξεπερνώντας μια παλιότερη μορφή της δικηγορίας και της αυτοδιοίκησης, το αείμνηστο Ανδρέα Κακογιάννη.
Εξελέγη το 1994, πριν τρεις δεκαετίες, και εκλεγόταν μέχρι και το 2019 ανελλιπώς, ακόμα και επικεφαλής μονοκύτταρου στην ουσία σχήματος, χωρίς κομματικές υποστηρίξεις. Και δεν ξενοκοίταξε σε άλλες κατευθύνσεις: Το ενδιαφέρον του παρέμεινε σταθερά προσηλωμένο στην αυτοδιοίκηση και τον Δήμο Πατρέων, τον οποίο και αγάπησε αν και δεν ήταν γέννημα Πατρινός. Κατάγεται από τη Μάνη- όπως δηλώνει η κατάληξη του επωνύμου- και εγκαταστάθηκε στην Πάτρα πριν μισό αιώνα. Φέρεται ότι του είχε γίνει κρούση επανειλημμένως για μια θέση στο ψηφοδέλτιο τον καιρό της υψηλής δημοτικότητας, αλλά την απέκρουσε.
Ο Νίκος Τζανάκος άφησε έντονη σφραγίδα ως ενεργό μέλος της δημοτικής αρχής Καράβολα. Παροιμιώδης η θητεία του στην αντιδημαρχία Καθαριότητας- θυμόμαστε ότι κάποιες φορές επέβαινε στο απορριμματοφόρο αυτοπροσώπως για να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι τη φύση των δρομολογίων και να τα οργανώσει καλύτερα- όπου είχε να λέει ότι ποτέ άλλοτε η πόλη δεν ήταν τόσο καθαρή όσο επί του ιδίου: Είχε λανσάρει Κανονισμό Καθαριότητας που είχε υιοθετηθεί και από άλλες πόλεις, αλλά και επέμενε στην εφαρμογή του. Είχε βάλει βάσεις για την ανακύκλωση με μεγάλα ποσοστά συμμετοχής.
Στη συνέχεια έδωσε μεγάλο βάρος στη διεκδίκηση του θαλασσίου μετώπου. Είναι ένας από τους Πατρινούς που συνέβαλαν καθοριστικά, ώστε ο στόχος να αγκαλιαστεί από το σύνολο των τοπικών δυνάμεων, όταν άλλοι τον έβλεπαν σαν περιστασιακό προεκλογικό αίτημα.
Ετρεφε για καιρό τη φιλοδοξία για κάτι πολύ καλύτερο από ένα ποσοστό που του επέτρεπε μια μονοπρόσωπη εκπροσώπηση στο συμβούλιο, αλλά οι συνθήκες δεν ευνόησαν το παραπάνω. Κατά πάσα πιθανότητα έτρεφε πικρία που η παράταξή του δεν του έδωσε ποτέ την ευκαιρία να πάρει τα ηνία της, τα οποία ενδεχομένως και να θεωρούσε ότι του ανήκαν μετά την αποχώρηση του Ανδρέα Καράβολα από το προσκήνιο και την αποστρατεία της μεγάλης και κραταιάς φρουράς της καραβολικής περιόδου που για ένα διάστημα επιχείρησαν να διαδεχθούν τον σημαιοφόρο των εκλογικών επιτυχιών στην Πάτρα, αλλά δεν τα κατάφεραν, εν μέρει γιατί δεν έκανε τόπο ο ίδιος ο Α. Καράβολας, εν μέρει γιατί το κόμμα τάχθηκε υπέρ μιας κατά τεκμήριο πιο δημοφιλούς λύσης, στο πρόσωπο του Ανδρέα Φούρα και του Δημήτρη Κατσικόπουλου.
Η πικρία πιθανόν να επεκτάθηκε όταν το κόμμα δεν του έδωσε σκυτάλη ούτε όταν επικράτησε καθίζηση των εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, αλλά αντιθέτως προκρίθηκε και πάλι ένας παράγοντας από άλλο ημισφαίριο: Ο Γρηγόρης Αλεξόπουλος. Με τον οποίο αρνήθηκε να συμπράξει, αλλά η διαφοροποίησή του αυτή δεν εκλήφθηκε σαν διασπαστική κίνηση, καθώς του αναγνωρίστηκε το δικαίωμα της συνέπειας στην αυτοδιοικητική του διαδρομή. Ετσι κι αλλιώς το ΠΑΣΟΚ δεν είχε την πολυτέλεια για τέτοια μέτωπα.
Επί δημοτικής αρχής Πελετίδη, δεν άφησε σε χλωρό κλαρί τον δήμαρχο και τους συνεργάτες του, με πιο αγαπημένο του εχθρό τον Χρήστο Κορδά, με τον οποίο ως και «γαλλικά» έχουν ανταλλάξει. Βαθύς γνώστης στα κατατόπια της αυτοδιοίκησης δεν του βγαίνεις εύκολα σε τίποτα. Και είναι και πολύ επίμονος, όταν του καθήσει κάτι στο κεφάλι.
Αψίκορος, νευρώδης, χειμαρρώδης, διακατέχεται από περηφάνια και αίσθημα δικαίου. Τα τελευταία χρόνια εκδήλωσε μια ιδιαίτερη αγάπη για τη νεότερη ιστορία της πόλης, συναγωνιζόμενος τον αξεπέραστο Νίκο Αντωνόπουλο που ξέρει κάθε πέτρα των Πατρών, αρχαία και σύγχρονη.
Πολέμησε για τον κλεμμένο Μαρσύα, το άγαλμα που αποτελεί περίπτωση πατρινών «Ελγινείων» έγραψε μονογραφίες για τον καιρό του Καποδίστρια και τον ρώσο φορύραρχο Ράικο, συνεπεία της οποίας τράβηξε την προσοχή του ρωσικού στοιχείου. Μια ακόμα αδυναμία του είναι οι Παγκόσμιοι Παιδικοί Αγώνες, στους οποίους μετέχει σαν παράγοντας. Δεν ξέρουμε με τι από όλα θα ασχοληθεί περισσότερο εφεξής. Με όλα, το πιθανότερο.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
