σπιράλ: Εμείς, εσείς, εγώ, ο πατρινός καλλιτέχνης
Το κείμενο, που υπογράφεται “ένας πατρινός καλλιτέχνης” αποτελεί τη συμμετοχή της Ομάδας Εργασίας #πολιτισμός στην έντυπη έκδοση που το σπιράλ κυκλοφόρησε το καλοκαίρι στην πόλη.
Εμείς, εσύ, εγώ ο πατρινός καλλιτέχνης, ο άνθρωπος που το επάγγελμά μου είναι να εκτίθεμαι και να κρίνομαι. Τώρα που κοιτάω τον καθρέφτη, θα κάνω την αυτοκριτική μου πρώτα και μετά θα μπορώ να κρίνω όλους όσοι επηρεάζουν την ζωή μου. Είμαι μουσικός, τραγουδιστής, χορευτής, εικαστικός, ηθοποιός, σκηνογράφος, ποιητής, συγγραφέας.
Έχω μια ιδιότητα ή και παραπάνω και το μόνο σίγουρο είναι πως σχεδόν σε όλη μου την επαγγελματική πορεία έχω κακοπληρωθεί, έχω στερηθεί ένσημα, έχει αμφισβητηθεί η καλλιτεχνική μου αξία καθώς και ο επαγγελματισμός μου επειδή έχω επιλέξει να ζήσω και να εργαστώ στην πόλη μου και όχι στην Αθήνα.
Τα τελευταία δύο χρόνια δεν επιβιώνω. Νιώθω πως για την Πολιτεία είμαι αόρατος και μόνο όταν φωνάξω συνειδητοποιούν πως πάλι με ξέχασαν. Το χρονικό διάστημα της απραξίας, με οδήγησε να σκεφτώ γιατί διάλεξα ή με διάλεξε η τέχνη μου και τι θα κάνω μόλις δοθεί επιτέλους το πράσινο φως στον πολιτισμό ξανά.
Τι μπορούσα να κάνω λοιπόν αυτό το διάστημα; Αυτό το οποίο έχω μάθει να κάνω σε όλη μου τη ζωή, να μάχομαι, να δημιουργώ και να προτείνω καλλιτεχνικό έργο. Ο Δήμος μαζί με την Περιφέρεια ίσως για πρώτη φορά, συνεργάστηκαν ώστε να υποστηρίξουν τους καλλιτέχνες της πόλης μας, μέσα από κονδύλια (όχι ιδιαίτερα μεγάλα) τα οποία διατέθηκαν για την πραγματοποίηση θεατρικών, μουσικών, χορευτικών εκδηλώσεων καθώς και θεάτρου σκιών, θεάτρου δρόμου.
Η πρόθεση παίρνει τα εύσημα, η πραγματοποίηση όμως; Η έλλειψη επικοινωνίας εκδηλώσεων (ούτε η ίδια η ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Πατρέων δεν είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική) και η κακή οργάνωση, με έκαναν να αισθάνομαι πως ό,τι γίνεται δεν είναι για όλους τους πολίτες, παρά μόνο για λίγους και εκλεκτούς που βρήκαν πρόσκληση χωρίς να περιμένουν στριμωγμένοι σε ουρά. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου οδήγησαν σε νέες παραστάσεις χωρίς ωστόσο να γίνουν ποτέ. Όταν κάτι πραγματοποιείται χωρίς αγάπη και οργανώνεται για το θεαθήναι έχει τέτοια αποτελέσματα. Δημιουργείται η αίσθηση πως όλες οι εκδηλώσεις που οργανωθήκαν ή και πληρώθηκαν από τον Δήμο, έγιναν για να επικοινωνήσει το δωρεάν θέαμα, αλλά η έλλειψη οργάνωσης και επικοινωνίας είχαν σαν αποτέλεσμα την ασέβεια στο κοινό και την υποτίμηση των καλλιτεχνών. Νιώθω να είμαι πολύ χαμηλά, γιατί εκεί έχει τοποθετηθεί ο πήχης.
Φαντάζομαι την Πάτρα κοιτίδα πολιτισμού σε όλα τα επίπεδα, όπως της αρμόζει.
Η δραματική σχολή της Πάτρας με το υψηλό επίπεδό της έχει αποδείξει ότι προσφέρει καλλιτέχνες υψηλής αισθητικής. Πού διοχετεύονται αυτοί οι καλλιτέχνες; Τους πετάμε στην αρένα της Αθήνας ελπίζοντας να βγουν αλώβητοι και να μην αλλάξουν επάγγελμα μόλις δουν τις συνθήκες που επικρατούν στον χώρο μας. Θα ήθελα να τους εκπαιδεύσω μέσω μιας πειραματικής σκηνής που θα ανεβάζει παραστάσεις σε όλη την πόλη, για όλη τη πόλη, για απόκτηση εμπειρίας και αυτοπεποίθησης των αποφοίτων, αλλά και δυνατότητα ένταξης στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.
Έχουμε την τύχη να κοσμεί την πόλη μας ένα ΔΗ.ΠΕ. ΘΕ. με σπουδαία ιστορία, έχουν καταθέσει το έργο τους κορυφαίοι δημιουργοί .Τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να ανοίξει τις πόρτες του και να αγκαλιάσει τους καλλιτέχνες που ζουν και εργάζονται στην πόλη μας, είτε δίνοντάς τους χώρο μέσα στο πρόγραμμα του θεάτρου, είτε εντάσσοντάς τους στις κεντρικές παραγωγές (όχι ένα με δύο άτομα, αλλά με πλειοψηφία εντοπιότητας στις παραγωγές). Επιπλέον να είναι ανεξάρτητο από τον Δήμο ως προς την επιλογή θεματολογίας αλλά και προσωπικού.
Το Διεθνές Φεστιβάλ –με την έννοια του όρου «διεθνές»- με σπουδαίους καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο ώστε να αναβαθμίζουμε την αισθητική των πολιτών μας, να ανοίγουμε νέους δρόμους σκέψεις και καλλιτεχνικής έκφρασης στη νεολαία της πόλης μας, μας έχει λείψει.
Δημιουργία σχολής μοντέρνου χορού στα πρότυπα της δραματικής σχολής και την επαναλειτουργία του Opera Studio, που δίνει δυνατότητα δημιουργίας και έκφρασης.
Τα μουσικά σύνολα που απαρτίζονται από την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων, την Ορχήστρα Πατρών αλλά και τη Δημοτική Μπάντα και Μπαντίνα, αλήθεια, τους έχει ακούσει κανείς τελευταία;
Οραματίζομαι μια πόλη που πάλλεται από ρυθμούς καλλιτεχνικούς, με φεστιβάλ να παρουσιάζουν όλες τις μορφές πολιτισμού, με πρωταγωνιστές Πατρινούς καλλιτέχνες, με τον Δήμο να προσφέρει οικονομική και υλική υποστήριξη, με αποτέλεσμα αξιόλογες πολιτιστικές εκδηλώσεις δίνοντας αξία στους καλλιτέχνες, που ευφραίνουν τον θεατή, που αναδεικνύουν τον τόπο.
Θέλω ένα Φεστιβάλ που δεν θα αποκλείει πολίτες και θα αντιμετωπίζονται όπως τους αξίζει, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς κομματικό χρώμα, γιατί και στον πολιτισμό όλοι ίσοι είμαστε.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
