Η σωστή πλευρά της υστερίας
Ο διευθυντής σύνταξης της “Π” Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει για την τοποθέτηση Πελετίδη για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Μας το είπε στη συνέντευξη που μας έδωσε στην «Πελοπόννησο», επανήλθε αναπτύσσοντας την ίδια θέση ο δήμαρχος Κ. Πελετίδης μιλώντας σε μια από τις αγαπημένες του συγκεντρώσεις: Εξω από το Εργατικό Κέντρο. Είναι απολαυστικό να μιλάς σε ένα κοινό που εγκρίνει όσα λες πριν μιλήσεις. Θα ήταν ωραίο να μιλούσες και στο κοινό που το βασανίζει λίγο παραπάνω, τι να το κάνεις όμως που αυτό το κοινό δεν έρχεται.
Είπε λοιπόν ο δήμαρχος ότι η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού είναι εσφαλμένη, γιατί καθιστά τον ανεμβολίαστο ήρωα. Η προσέγγιση αυτή έχει ενδιαφέρον και δεν είναι καθόλου αβάσιμη: Ολοι είδαμε τον τελευταίο καιρό ότι το αντιεμβολιαστικό τμήμα του πληθυσμού, εκεί που το θωρούσαμε όλοι παραξενεμένοι για την ανορθολογική και φοβική του στάση, έφτασε να μετατρέπεται σε ρεύμα και να απειλεί να μετασχηματιστεί σε κόμμα με ευρεία αντιπροσώπευση, στοιχισμένο πίσω από ρητά των αρχαίων, τη σημειολογία των Θερμοπυλών, τσιτάτα του Ντοστογιέφσκι, του Καζαντζάκη, του Μακρυγιάννη και αχαλίνωτη διαδικτυακή οιστρηλασία. Είδαμε μάλιστα να του συμπαρίστανται ακόμα και οι εμβολιασμένοι, που θα ήταν οι πρώτοι που θα περίμενες ότι θα το υποδέχονταν με ζοχάδα.
Είναι γεγονός ότι η υποχρεωτικότητα ξύπνησε νωπές αναμνήσεις δυτικόφερτου μνημονιακού ετσιθελισμού, και με κατά συνέπεια τη γνωστή δίψα για αντίσταση που έχει γίνει μαστ στην Ελλάδα της Αγανάκτησης, όπου το διαδίκτυο ύψωσε το μπόι του καθενός μας και του επαύξησε με όρους γεωμετρικής προόδου την κοινωνική του αναφορά.
Θα μας επιτρέψουν ο δήμαρχος και οι κατά κανόνα θυμωμένοι υποστηρικτές του (τελευταία μας περιποιούνται και οι θυμωμένοι αντίπαλοί του: είτε κάτι κάνουμε σωστά, είτε τα κάνουμε όλα λάθος) μια σειρά από παρατηρήσεις.
- Το αντιεμβολιαστικό ρεύμα είχε αρχίσει να διαμορφώνεται πολύ πριν την υποχρεωτικότητα. Σε δημοσκόπηση που δημοσίευσε η «Π» την Πρωτοχρονιά, ένα 42% των πολιτών δήλωνε επιφυλακτικό ή και αρνητικό απέναντι στο εμβόλιο.
- Θα λέγαμε ότι τον πρώτο καιρό, ως ήρωες άρχισαν να προβάλλονται όσοι έκαναν το εμβόλιο και όχι οι αντίθετοι.
- Η υποχρεωτικότητα επιστρατεύθηκε ως λύση- μαζί με τα πιεστικά («τιμωρητικά») αντικίνητρα όταν διαπιστώθηκε ότι οι αντιεμβολιαστές δεν λιγόστευαν κατά το μέτρο που είχε ανάγκη η υγειονομική πολιτική. Συνεπώς, είτε έγινε μάγκας ο αρνητής είτε είναι ένας απλός φοβιτσιάρης, η στάση του ήταν διαμορφωμένη πριν διαμορφωθεί η πολιτική της υποχρέωσης. Η δεύτερη- καλώς ή κακώς- ήρθε σαν συνέπεια της πρώτης.
- Πέραν του να επικρίνουμε την κυβερνητική πολιτική της υποχρεωτικότητας, έχουμε κάτι να πούμε για τη στάση του αρνητή; Είναι ορθολογική; Είναι υπεύθυνη; Είναι έντιμη; Είναι ηθική; Διότι πέρα από κουβέντες συμπαθείας, ευθεία κριτική δεν βλέπουμε να ασκείται. Ποιος είναι εκείνος που τον κάνει ήρωα; Ο Κικίλιας ή τα πανό έξω από τα νοσοκομεία, από συνδικαλιστές που κατά τα λοιπά δηλώνουν οπαδοί του εμβολιασμού, για να αποδειχθούν εμβολιασμένοι οπαδοί του αντιεμβολιασμού και να μας φέρουν στον προθάλαμο του ψυχιάτρου;
- Η επικριτική πολιτική και ρητορική κατά της κυβέρνησης, ειλικρινής ή προσχηματική, είναι αναφαίρετο και μη παζαρέψιμο δικαίωμα των παρατάξεων και των πολιτικών προσώπων. Αλλά πρέπει να προσέχουμε μήπως η μονολιθική άσκηση του δικαιώματος γίνεται υπόβαθρο κάλυψης και δικαιολόγησης του αντιεμβολιαστικού στοιχείου. Και αυτό συμβαίνει όταν αποφεύγουμε, για λόγους προφανείς, τη διάκριση ανάμεσα στην κυβερνητική πολιτική- σωστή ή λανθασμένη ή εγκληματική- και τον χαρταετό του αρπαγμένου αρνητισμού.
Με άλλα λόγια, κάνε το εμβόλιο φιλαράκο και άσε μας εμάς στους λογαριασμούς μας με τον Πλεύρη. Μην είμεθα μονόΠλευρη, δήμαρχε, γιατί τότε κάνουμε εμείς λάθος μεγαλύτερο από τους υπουργούς, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
