Αναζητώντας τον «Κανένα» ενόψει εκλογών Μαΐου
Του Διονύση Γ. Γράψα, Ιστορικός εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Προφανώς και ο τίτλος δεν παραπέμπει στον Κύκλωπα Πολύφημο, που δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένας πονηρός θνητός είχε καταφέρει να τον τυφλώσει. Αντικατοπτρίζει πλήρως όμως την υφιστάμενη κοινωνική κατάσταση ενόψει των εκλογών του Μαΐου.
Οι εκλογείς παρουσιάζονται κλειστοί, εσωστρεφείς, αρνούνται να εκφραστούν για την υφιστάμενη κατάσταση κάνοντας κάθε πρόβλεψη για το εκλογικό αποτέλεσμα άκρως παρακινδυνευμένη. Θα προτιμήσουν άραγε την αποχή ή θα στείλουν μήνυμα στην πολιτική τάξη της χώρας να αλλάξει ρότα;
Οι παράµετροι είναι πολλές και η κοινωνική έκφραση αναμένεται πολυπρισματική. Από τη μια, φέτος αναμένεται να ψηφίσουν(; ) γύρω στις 420.000 νέοι ψηφοφόροι. Ελάχιστα γνωρίζουν για το πολιτικό σύστημα καθώς και το βάρος της απόφασης που καλούνται να λάβουν. Μέχρι την εθνική τραγωδία των Τεμπών, βρίσκονταν σε μια ιδιότυπη απάθεια. Ο θάνατος των συνομηλίκων τους όμως τους «αφύπνισε» βίαια. Άγνωστο το πως η πρόσφατη επικαιρότητα θα επηρεάσει την εκλογική τους συμπεριφορά.
Η πολιτική τάξη της χώρας δεν νιώθει λιγότερο άβολα απέναντί τους. Και εδώ είναι το μυστικό: Πώς μπορεί ένας πολιτικός να προσεγγίσει έναν νέο που έχει ήδη φύγει για τα νησιά ως εποχιακός υπάλληλος, εξηγώντας του τις ελληνικές στρεβλώσεις. Το πλησίασμα των νέων από τους εκπροσώπους του λεγόμενου «προοδευτικού χώρου», με αυτή τη θεματολογία, θα είχε πολύ ενδιαφέρον…
Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι «παραγωγικοί 40άρηδες» που μονίμως σηκώνουν το βάρος, των δύσκολων πολιτικών αποφάσεων, ειδικά όσοι βρίσκονται στον ιδιωτικό τομέα. Βρίσκονται στην θέση να κάνουν όλο και περισσότερα πράγματα με ολοένα και μικρότερους μισθούς, νιώθουν συνεχώς ανεπαρκείς, αισθανόμενοι πως η εκάστοτε εργοδοσία, δεν είναι ευχαριστημένη με την απόδοσή τους. Βλέπουν μπροστά τους ξεκάθαρα, πως όσο μεγαλώνουν θα δουλεύουν με μεγαλύτερη ένταση, διογκώνοντας την αίσθηση μέσα τους ότι είναι απλά αναλώσιμοι. Ακούν μονίμως την επωδό «περί αριστείας» αλλά στην καθημερινότητά τους διαπιστώνουν πως δεν έχει σημασία «τι γνωρίζεις να κάνεις» αλλά «ποιόν γνωρίζεις»…
Οι «δυναµικοί 70άρηδες» διαμορφώνουν εν πολλοίς τη δημόσια συζήτηση. Εχουν χρόνο, παρακολουθούν τα πάντα και κάνουν συγκρίσεις με το παρελθόν. Και αυτοί όμως, προσεγγίζονται δύσκολα. Οχι γιατί είναι «αχαρτογράφητοι», αλλά κυρίως γιατί έχουν κατασταλαγμένη άποψη και αντιπρόταση για τις λύσεις των προβλημάτων που τους απασχολούν. Την ραγδαία υποχώρηση του κράτους πρόνοιας, τις «κουρασμένες» συντάξεις που δεν φτάνουν για τα απαραίτητα αλλά και την ραγδαία εξέλιξη μιας ηλεκτρονικής πια γραφειοκρατίας, που ταλαιπωρεί και αυτούς και τους οικείους τους. Και βέβαια είναι το ηλικιακό στρώμα που δεν θα του πάρει κανείς εύκολα μια ευκαιριακή ψήφο…
Κοντολογίς, η κατάσταση δείχνει «φρακαρισμένη».
Στα χέρια μιας πολιτικής τάξης που αρκείται στη μίζερη διαχείριση. Που δεν αντιλαμβάνεται τον ιστορικό της ρόλο. Της αρκεί ένα ρεσάλτο στην εξουσία κι ας είναι και για λίγο. Η χώρα όμως έχει ανάγκη για βαθιές τομές, που θα καθορίσουν το μέλλον της για τις επόμενες δεκαετίες. Και όταν αυτό θα τεθεί επί τάπητος ποιος θα επιλέξει τον οραματιστή και ποιος τον διαχειριστή;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
