Δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει

Απόστολος Αναστασόπουλος

Δεν έχουμε ιδέα τι συμβαίνει στα σχολεία και να είστε σίγουροι πως αν είχαμε θα τρομάζαμε με τα όσα θα έρθουν στην κοινωνία τα επόμενα χρόνια. Αυτό το γράφω ως 30άρης που έχει πολύ νωπές τις μνήμες από τα σχολικά του χρόνια. Επιπλέον, πάλι ως 30άρης και κάτοικος περιοχής που μπορεί να λογίζεται ακόμα ως χωριό, τυχαίνει να διατηρώ επαφές εμπιστοσύνης και με πιο νεαρά άτομα σε ηλικία, οπότε μου μεταφέρουν το κλίμα της γενιάς.

Παλαιότερα διαβάζαμε και ακούγαμε για διακίνηση μικροποσοτήτων ναρκωτικών σε σχολεία και γειτονιές της Πάτρας από ενδοσχολικούς ή εξωσχολικούς. Μαθαίναμε και βλέπαμε νεαρά άτομα, πιθανότατα μαθητές, να τσακώνονται σε πλατείες, προαύλια σχολείων και πάρκα. Μέχρι εκεί όμως (ή έτσι θέλαμε να πιστεύουμε). Δεν ξέφευγαν περισσότερο τα πράγματα ή τουλάχιστον ήταν πιο ελεγχόμενα γιατί στα πρώτα «καμπανάκια», ξεκινούσε ένα συντονισμένο «σφίξιμο στα χαλινάρια» και κάπως ηρεμούσαν οι καταστάσεις.

Σήμερα, έχει ξεφύγει η κατάσταση. Λίγο ότι αλλάζουν οι γενιές, λίγο τα νέα ενδιαφέροντα των εφήβων, λίγο η χαλάρωση των ηθών και φυσικά η διαχρονική τάση των νέων να φαίνονται και να συμπεριφέρονται ως μεγαλύτεροι, μας φέρνουν αντιμέτωπους με φαινόμενα σαν αυτά της Σταυρούπολης.

Γιατί αν θέλετε την άποψή μου, αυτό που συμβαίνει στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης είναι ένα φυσικό επόμενο. Φασιστικές οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για κατήχηση σε περιοχές όπως η Σταυρούπολη που τις προηγούμενες δεκαετίες εγκαταστάθηκαν εκεί χιλιάδες οικογένειες μεταναστών και υπήρχαν δυσαρεστημένοι Ελληνες.

Κάπου εδώ, κολλάνε «ταμάμ» και οι σύνδεσμοι αθλητικών ομάδων. Δεν έχει νόημα να γράψουμε ποιοι κυριαρχούν στη Σταυρούπολη, γιατί «σε κάθε Σταυρούπολη» κάποιος κυριαρχεί. Στους συνδέσμους έχουν παρεισφρήσει τα ακροδεξιά στοιχεία και θέλουν να εκμεταλλευτούν τον «έτοιμο στρατό».

Κάποτε λέγαμε πως όλα ήταν καλά γιατί «παιδιά είναι μωρέ, θα τσακωθούν και θα ψαχτούν και στο τέλος θα μάθουν». Πλέον όμως είναι πιο σοβαρά τα πράγματα. Το «μπόλιασμα» των παιδιών σε ακροδεξιές ιδέες φέρνει καταστάσεις όπως της Σταυρούπολης.

Οσο και αν είναι βολικό για εμάς, σε αυτές τις περιπτώσεις, η ευθύνη δεν είναι πρώτα της Πολιτείας. Εμείς φταίμε που επιτρέψαμε να φανερώνονται και να επιτίθενται οι ακροδεξιοί. Οι γονείς πρέπει επιτέλους να αναλάβουν δράση.

Και όπου δεν υπάρχουν γονείς, γιατί ας μην γελιόμαστε και ο θεσμός της οικογένειας έχει εξευτελιστεί, πρέπει να βρίσκονται λύσεις. Η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να βγει μπροστά με πυγμή και να τσακίζει εν τη γενέσει κάθε τι ύποπτο που εντοπίζει.

Εχει έρθει ο καιρός που οποιοσδήποτε καταγγέλλει μια παραβατική συμπεριφορά δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ως «υπερβολικός» ή «γραφικός». Γύρω μας γίνονται ζυμώσεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε. Οσα διαβάζαμε να γίνονται στις ΗΠΑ πριν 10-20 χρόνια και τα κοροϊδεύαμε, πλέον συμβαίνουν και στη χώρα μας.

Στην Πάτρα, ευτυχώς, δεν έχουν παρατηρηθεί τέτοια φαινόμενα ή μπορεί να μην τα γνωρίζουμε. Αν συνεχίζουμε να κοιμόμαστε ήσυχοι όμως, θα έχουμε διαπράξει ξανά ένα μεγάλο λάθος. Αυτό που γίνεται στο «σπίτι του γείτονα» (ΕΠΑΛ Σταυρούπολης) θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο πως αύριο θα έρθει και στο δικό μας «σπίτι».

Μια νέα «θεωρία του χάους» έχει ξεκινήσει να γίνεται πραγματικότητα. Μικρά γεγονότα μπορούν να δημιουργήσουν οργανωμένους στρατούς άμυαλων 18χρονων… Τρομακτικό.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω