Διονυσία Καρόκη: «Μια κρυφή ευαισθησία» για τη Eurovision

Πελοπόννησος Newsroom

Αύριο στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας θα πραγματοποιηθεί ο τελικός του 65ου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, ενός διαγωνισμού που κάθε χρόνο παρακολουθούν εκατομμύρια θεατές από όλο τον κόσμο.

Και ήταν Μάιος του 1998, όταν την Ελλάδα εκπροσωπήθηκε στον τελικό της Eurovision από την Πατρινή Διονυσία Καρόκη και το τραγούδι «Μια κρυφή ευαισθησία», μια συμμετοχή που έχει μείνει στην ιστορία της διοργάνωσης, ίσως όχι για τους σωστούς λόγους.

«Εγώ ξεκίνησα παντελώς μόνη, μη έχοντας τη γνώση ότι διαγωνίζομαι για την Eurovision, ήδη από το πρώτο στάδιο» λέει η Διονυσία Καρόκη στην «Π» όταν της ζητάμε να μας μας περιγράψει την εμπειρία της και συνεχίζει: «Τα τραγούδια τα είχαμε κάνει demo με τον Γιάννη Βάλβη (σ.σ. συνθέτη των τραγουδιών) αρκετά χρόνια πριν, όταν με είχε δει στο ωδείο που έδινα εξετάσεις για το σύγχρονο τραγούδι. Από μόνος του είχε δηλώσει συμμετοχή και είχε στείλει τρία από τα τραγούδια που είχαμε κάνει, χωρίς εγώ να το γνωρίζω. Το πρώτο τηλέφωνο, στο οποίο έμαθα για την συμμετοχή μας αυτή, έγινε όταν ήδη είχαμε προκριθεί στην τελική 24άδα».

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

Οι εκπλήξεις δεν σταματούν εκεί. Τελικά και τα δύο τραγούδια με τα οποία συμμετείχε η Διονυσία Καρόκη, κατάφεραν να περάσουν στην οκτάδα από την οποία θα γινόταν η τελική επιλογή για το τραγούδι που θα εκπροσωπούσε την Ελλάδα. «Εκείνη την εποχή το βίωσα ως νίκη» μας λέει η Διονυσία Καρόκη, όμως την ίδια στιγμή επισημαίνει πως γνώριζε πως ως αντιπάλους της είχε γνωστά ονόματα του τραγουδιού, όπως τον Διονύση Σχοινά, την Χαρά Κωνσταντίνου αλλά και την Πατρινή Ηρώ Λεχουρίτη μεταξύ άλλων, και τραγουδιστές που ήδη είχαν δισκογραφία, ανήκαν σε δισκογραφικές εταιρίες και είχαν παραγωγούς.

«Τα πάντα τότε, τα είχε αναλάβει ο Γιάννης Βάλβης. Δεν ξέρω σε ποιες και αν είχε απευθυνθεί σε δισκογραφικές εταιρείες, όμως καταλήξαμε δύο μήνες μετά να πάμε στην Αγγλία και συγκεκριμένα στο Μπέρμνγχαμ, χωρίς κάποια δισκογραφική», τονίζει, συμπληρώνοντας πως από την αρχή, τα περιοδικά εκείνης της εποχής, είχαν αρχίσει τα πρώτα «χτυπήματα» προς την ελληνική αποστολή.

Τα μεγαλύτερα προβλήματα ήρθαν στην Αγγλία. «Ο συνθέτης επέμενε να γίνουν κάποια τεχνικά πράγματα, να έχουμε κάποια ψηφιακά εφέ. Επέμενε για κάποια πράγματα και επέμενε πέραν του δέοντος, κάτι που δεν ήταν αποδεκτό από την διοργανώτρια χώρα αλλά και άλλες. Είμαι εκ φύσεως πολύ ευγενικό άτομο και δεν μπορώ ποτέ να σκεφτώ ότι θα μπορούσα να αντιδράσω άσχημα εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου και δεν μπορούσα να διαχειριστώ τον συγκεκριμένο συνθέτη, να του πω ότι χρειάζεται μια πιο ανθρώπινη προσέγγιση και όχι τόσο bullying» τονίζει η Διονυσία Καρόκη, η οποία δέχθηκε όλο το αρνητικό feedback από όλη αυτή την κατάσταση.

Μία μέρα πριν τον τελικό, οι υπεύθυνοι κάλεσαν τη Διονυσία Καρόκη στα κεντρικά γραφεία του BBC, όπου και της είπαν ότι επειδή ο συνθέτης απειλεί τη διοργάνωση, θα πρέπει να ακυρωθεί η συμμετοχή της Ελλάδας, που μέχρι τότε στα στατιστικά βρισκόταν στην πρώτη δεκάδα. «Ζήτησα προσωπικά να δώσουν μια ευκαιρία στην ελληνική ομάδα να συμμετάσχει, χωρίς να είναι επί σκηνής ο Γιάννη Βάλβης, προκειμένου να αισθάνονται ασφαλείς, και αυτό έκαναν». Ετσι, η ελληνική αποστολή στον τελικό συμμετείχε χωρίς τον συνθέτη όχι απλά πάνω στην σκηνή αλλά ούτε καν μέσα στην αρένα, καθώς του είχε απαγορευτεί η είσοδος.

ΤΟ ΜΕΤΑ

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα και έχοντας καταλάβει την 19ή θέση, η ομάδα αντιλήφθηκε και κάτι άλλο. «Το τραγούδι δεν παρουσιάστηκε στην Αγγλία, στο Ισραήλ, την Ισπανία, την Γαλλία, ενώ στην Ελλάδα η εικόνα είχε παράσιτα όπως και στην Κύπρο» επισημαίνει η Διονυσία Καρόκη συνεχίζοντας: «Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ήταν τυχαίο ή αυτό ήταν το αποτέλεσμα της αρνητικής προβολής που είχαμε». Παράλληλα, με την επιστροφή στην Ελλάδα την περιμένει και ο Τύπος της εποχής που στρέφει τα βέλη του τόσο εναντίον του συνθέτη όσο και αυτής.

Εκείνη η εποχή για τη Διονυσία Καρόκη είναι μία από τις πιο δύσκολες της ζωής της. «Ηρθα αντιμέτωπη με την κατάθλιψη, γιατί ήταν κάτι τελείως έξω από τον δικό μου ψυχισμό και τη δική μου φιλοσοφία ζωής. Θεωρούσα ότι είχα πάρει μια ευθύνη που δεν μπορούσα να τη σηκώσω…» θυμάται. Μάλιστα απέκτησε κάλο και κύστη στις φωνητικές χορδές. «Τραγουδάω από επτά χρονών και το να μην έχω φωνή με άλλαξε ριζικά» μας λέει. Παρ’ όλα αυτά, όλα αυτά δεν τα μετράει ως μια αρνητική εμπειρία, αλλά ως «ένα τεράστιο μάθημα». Και όταν το 2006, οκτώ χρόνια μετά την Eurovision κυκλοφόρησε το cd της αισθάνθηκε αγαπητή και ένιωσε τον κόσμο να την αγκαλιάζει, ενώ σημαντικό ήταν πως υπήρξαν πολλές πωλήσεις και στο εξωτερικό. «Πιστεύω ότι είμαι από τα άτομα που έχουν περάσει από την Eurovision και έχουν γράψει ιστορία, ακόμη και αν η ιστορία αυτή δεν οφειλόταν 100% σε εμένα, γιατί δεν ξέρω αν θα έγραφα ιστορία αν ο συνθέτης δεν λειτουργούσε με αυτό τον τρόπο» λέει γελώντας!

Πάντως, η ίδια τονίζει πως η όλη περιπέτεια της Eurovision έχει αφήσει μια γλυκιά γεύση. «Είναι ένα κομμάτι που το έχω αγαπήσει. Με εξέλιξε με έναν τρόπο που ποτέ δεν πιστεύω ότι θα εξελισσόμουν αν δεν του ζούσα» τονίζει, εκφράζοντας παράλληλα τον σεβασμό, την αγάπη και την συμπάθεια για όλους τους καλλιτέχνες που αποφασίζουν να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα σε αντίστοιχους διαγωνισμούς.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω