Δώρα Τσάγκα: «Η γυναίκα ακόμα και τώρα έχει να παλέψει για πολλά»

Η Δώρα Τσάγκα, «παιδί» της Δραματικής Σχολής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, πορεύεται στον δύσκολο δρόμο που επέλεξε, εργαζόμενη ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατροπαιδαγωγός και ζητούμενό της είναι να εξελίσσεται διαρκώς, και να μπορεί να κάνει αυτά που επιθυμεί και την κάνουν καλύτερο άνθρωπο, όπως λέει στην «ΠτΔ».

Τσάγκα

Η λατρεία της, μικρή, ήταν ο χορός κι ας ντρεπόταν να χορεύει ενώπιον κοινού. Χρόνια αργότερα, βέβαια, το κοινό θα γινόταν απαραίτητο μέρος της καριέρας της, αφού η υποκριτική διεκδικούσε μερίδιο στη ζωή της ήδη από την εφηβεία της. Η Δώρα Τσάγκα, «παιδί» της Δραματικής Σχολής του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, πορεύεται στον δύσκολο δρόμο που επέλεξε, εργαζόμενη ως ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατροπαιδαγωγός και ζητούμενό της είναι να εξελίσσεται διαρκώς, και να μπορεί να κάνει αυτά που επιθυμεί και την κάνουν καλύτερο άνθρωπο, όπως λέει στην «ΠτΔ».

Τι θυμάστε εντονότερα από τα παιδικά σας χρόνια; Η Δώρα, μικρή, ονειρευόταν το θεατρικό σανίδι;

Από μικρή μπορώ να πω πως ήμουν ένα παιδί γεμάτο αντιθέσεις. Ντροπαλή και ταυτόχρονα αντιδραστική σχεδόν σε όλα. Λάτρευα τον χορό και μου άρεσε ιδιαίτερα να χορεύω μπροστά στους άλλους, ντρεπόμουν μεν, αλλά με ιντρίγκαρε η έκθεση, μπορώ να πω, εκ των υστέρων. Ισως από εκεί να μου γεννήθηκε η επιθυμία να γίνω ηθοποιός, την οποία είχα μεγάλη δυσκολία να εκφράσω και πρώτη φορά εξέφρασα στη διάρκεια της εφηβείας μου.

Σπουδάσατε στη Δραματική Σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Θεατρολογία στο Παν/μιο Πατρών αλλά και σκηνογραφία-ενδυματολογία. Πώς αντιμετώπισε την επαγγελματική επιλογή σας η οικογένειά σας; 

Πιστεύω είμαι από τους τυχερούς, καθώς η οικογένειά μου στήριξε κάθε μου επιλογή από την αρχή. Δεν άκουσα ποτέ «όχι» για τις επιλογές μου, είναι πάντα δίπλα μου και χαίρονται με όσα κάνω.

Πλέον, μετρώντας ωραίες δουλειές, μοιράζετε τον χρόνο σας μεταξύ Πάτρας και Αθήνας. Πώς θα περιγράφατε την πορεία σας από το ξεκίνημά σας έως τώρα; 

Η αρχή ήταν σαφώς πιο δύσκολη, αλλά είχα την τύχη να συνεργαστώ μέχρι τώρα με αξιόλογους ανθρώπους του χώρου, που με εξέλιξαν και με πήγαν παρακάτω. Ετσι κι αλλιώς πρόκειται για μία δύσκολη δουλειά, που πρέπει συνεχώς να μαθαίνεις, να καλλιεργείσαι, να εξελίσσεσαι.

Επιλέξατε ένα χώρο που απαιτεί, ομολογουμένως,  γερό στομάχι.  Με δυσάρεστες συμπεριφορές έτυχε να έρθετε ποτέ αντιμέτωπη;

Αρκετά νωρίς βρέθηκα αντιμέτωπη με μια δύσκολη κατάσταση, όπου σε μία παράσταση υπήρχε συνάδελφος με παρενοχλητική συμπεριφορά σε σημείο που δεν ήθελα να πηγαίνω στη δουλειά μου. Αυτό το περιστατικό με έμαθε ότι πρέπει να μιλάω ανοιχτά γι’ αυτά τα θέματα και να βάζω όρια.

Ηθοποιός, σκηνοθέτης, θεατροπαιδαγωγός. Πώς «μιλάει» μέσα σας η κάθε μία ιδιότητά σας;

Για μένα και οι τρεις ιδιότητες είναι σαν μία, καθώς συνδέονται. Τα βλέπω όλα από την πλευρά του ηθοποιού, γι’ αυτό και ως σκηνοθέτης προσπαθώ να «λύνω τα χέρια» των ηθοποιών και ως θεατροπαιδαγωγός προσπαθώ να οδηγώ τους μαθητές μου, είτε είναι παιδιά είτε ενήλικες, στη χαρά της ανακάλυψης της γνώσης και του θεατρικού κόσμου.

Από την περασμένη Πέμπτη έχετε ξεκινήσει «Νυχτερινά μαθήματα» -το νέο θεατρικό έργο του Τηλέμαχου Τσαρδάκα- επί σκηνής act. Πείτε μας για τον ρόλο σας και τις προκλήσεις του, και δη, σε μια εποχή που ήσασταν αγέννητη.

Αυτή η παράσταση στάθηκε η αφορμή να ανοίξει μπροστά μου ένας κόσμος για την Ελλάδα του ’80 που ήξερα από βιβλία, αφηγήσεις και ταινίες. Πέρα από την όλη αισθητική της παράστασης, το κείμενο και τη μουσική, αυτό που με αγγίζει πάρα πολύ είναι η θέση της γυναίκας στην εποχή εκείνη. Μπορώ να πω ότι ενώ έχουμε μετατοπιστεί κατά πολύ σε σχέση με τότε, η γενικότερη αίσθηση είναι ότι η γυναίκα ακόμα και τώρα έχει να παλέψει για πολλά. Αυτή είναι και η μεγάλη μου πρόκληση, καθώς ο ένας από τους ρόλους που υποδύομαι είναι μια γυναίκα που δέχεται τη βία του συζύγου της, σύνηθες φαινόμενο του τότε, αλλά και του τώρα, δυστυχώς.

Τα θεατρικά πράγματα στην Πάτρα πώς τα βλέπει ένας νέος άνθρωπος σαν εσάς -ποια τα συν και τα πλην;

Νομίζω πως η ύπαρξη της Δραματικής Σχολής στην πόλη ενίσχυσε το θεατρικό δυναμικό της. Η Πάτρα είναι μία θεατρική πόλη με αξιόλογους καλλιτέχνες που μπορούν να δημιουργήσουν υπέροχα πράγματα και να την αναβαθμίσουν.

Σε εμπόδια/δυσκολίες, γενικά, ποια τα «όπλα» σας;

Το ισχυρότερο όπλο που διαθέτω είναι οι άνθρωποί μου, που δεν μου επιτρέπουν να το βάζω κάτω και με ενθαρρύνουν να συνεχίζω παρά τις όποιες δυσκολίες, και τους ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό.

Στόχοι/όνειρά σας;

Στόχος και όνειρό μου είναι να μπορώ να κάνω αυτά που επιθυμώ και με κάνουν καλύτερο άνθρωπο.