Η παλιά γειτονιά του Διονύση Κουρέτα και «είναι υποχρέωση στον Σταμάτη…»

Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Τον αείμνηστο Διονύση Κουρέτα δεν τον προλάβαμε για να έχουμε εικόνα και για τον άνθρωπο και για τον αστυνομικό. Μεγαλώνοντας, ωστόσο, στις ίδιες γειτονιές που βρισκόταν το πατρικό της οικογένειας Κουρέτα (στη Δάμωνος 99), δεν θα μπορούσαμε να μην έχουμε ακούσματα τόσο για το ήθος, όσο και για την ακεραιότητα και για τον χαρακτήρα του αείμνηστου αστυνομικού διευθυντή.

Ο παππούς του γράφοντα, από την πλευρά της μητέρας, ήταν αστυνομικός (Αστυνομία Πόλεων τότε) και διατελώντας επί σειρά ετών διοικητής στο 4ο Αστυνομικό Τμήμα είχε συνεργασία με τον υφιστάμενό του τότε, Διονύσιο Κουρέτα. Μάλιστα, ο τελευταίος ερχόταν συνέχεια στο σπίτι μας στην οδό Φωκαίας για να δει αν χρειαζόταν κάτι η «κυρα-Ρόη», δηλαδή η γιαγιά μου, μόλις έφυγε από την ζωή ο παππούς μου χτυπημένος από πνευμονία το 1969. «Είναι υποχρέωσή μου στον Σταμάτη…», έλεγε και ξαναέλεγε συγκινημένος ο αείμνηστος Διονύσης Κουρέτας, προσθέτοντας ότι: «Διοικητές σαν αυτόν, σαν τον Σταμάτιο Σούτη, ήταν σπάνιοι…».

Η γειτονιά (όταν, βέβαια, υπήρχαν πραγματικά γειτονιές…) μιλούσε με τα καλύτερα λόγια για τον Διονύση Κουρέτα. Εκανε λόγο για έναν κύριο («τζέντλεμαν» αγγλιστί), που προσπαθούσε για το καλύτερο για όλους και κυρίως για να υπάρχει τάξη, ηρεμία και ασφάλεια στα Προσφυγικά, στα Σύνορα και σε άλλες κοντινές συνοικίες κι όλα αυτά σε δύσκολες και ταραγμένες εποχές. Σε εποχές όπου ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν στα ντουζένια του, εις βάρος εν τέλει της ίδιας μας της χώρας… Κι εκεί, από την ασβεσταριά του Ιωαννίδη έως την πλατεία Ελευθερίας και την Αγία Φωτεινή, η Αστυνομία έπρεπε να ισορροπήσει ανάμεσα στις ανθρώπινες σχέσεις και τις αντίπαλες κοσμοθεωρίες που δίχαζαν αντί να ενώνουν ομοεθνείς.

Γνωρίζοντας από τον χώρο της πισίνας τον γιό του Διονύση Κουρέτα, τον Μιχάλη, δεν θα μπορούσαμε παρά να αναγνωρίσουμε ότι ο τελευταίος έχει πάρει αρκετά από τα γονίδια του πατέρα του σε θέματα «ηθικής τάξης και σειράς». Και δεν είναι τυχαίο, επίσης, που η νεαρή Ντένια Κουρέτα λάτρευε στην κυριολεξία τον παππού της, φέροντας άλλωστε και το όνομά του.

Μικρές ιστορίες όλες αυτές από το παρελθόν, από μια παλιά Πάτρα που δυστυχώς υποκύπτει στην φθορά του χρόνου και στην πλάνη του καινούργιου, αλλά και που με την βοήθεια όλων μας μπορεί να αντέξει και να μην υποκύψει και στην φθορά της μνήμης.

Υ.Γ.: Τι τραγικό παιχνίδι της μοίρας για τα μέλη της Επιτροπής Διοίκησης του ΠΕΑΚ. Πριν από μερικές ημέρες προηγήθηκε ο θάνατος του πατέρα του Εφόρου του Κέντρου, Γιώργου Ζησιμάτου, Λεάνδρου και τώρα ήρθε η απώλεια του Διονύση Κουρέτα…

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω